وی افزود: شاهد این ادعا اینکه براساس نتایج اعلام شده انتخابات در تهران نمیتوان از پیروزی فهرست ائتلاف اصلاحطلبان سخن گفت زیرا راهیابی «هادی ساعی» مستقل از حضور ایشان در فهرست اصلاحطلبان است. همچنان که «علیرضا دبیر» هم به عنوان نامزد مستقل و براساس شهرت شخصی خود جلب آرا کرده است.
رضوی فقیه با بیان اینکه «این مساله به نوعی دیگر در مورد سه نامزد دیگر فهرست اصلاحطلبان صدق میکند»،نتیجه گرفت:اگر مبنا را نتایج اعلام شده در نظر بگیریم، دشوار بتوان در مورد کامیابی یا ناکامی اصلاحطلبان سخن گفت.
وی در عینحال معتقد است که از دو زاویه دیگر میتوان درباب تفسیر احتمالی شرایط به سود اصلاحطلبان به بحث و تحلیل پرداخت.
زوایه نخست: مساله ناکامی بزرگ فهرست مورد حمایت دولت و رئیس جمهوری است. دستاندرکاران این فهرست هرچند که پیش از برگزاری انتخابات کوشیدند آن را به جبهه دولت و رئیس جمهور سنجاق کنند، اما پس از ناکامی در جلب آرای مردم تلاش کردند برای پرده کشیدن بر این شکست منکر هرگونه نسبت و رابطهای میان دولت و فهرست حامیانش شوند تا کاهش محبوبیت رئیس جمهوری کنونی تنها یک سال و نیم پس از تصدی ریاست دستگاه اجرایی کشور آشکار نشود. بنابراین میتوان گفت ناامیدی و بیاعتمادی عمومی نسبت به شعارهایی که تحقق نیافتهاند، میتواند زمینه را برای برقراری مجدد ارتباط میان مردم و اصلاحطلبان فراهم سازد هر چند که تا رسیدن به شرایط مطلوب همچنان فاصله داریم.
زاویه دوم: مساله ائتلاف جریانات اصلاحطلب است که هم میزان پختگی سیاسی آنان را به نمایش گذاشت و هم امیدهایی را در میان هواداران آنان ایجاد کرد. به گونهای که میتوان با ظن و گمان و البته با احتیاط از اقبال مجدد روزگار به اصلاحطلبان سخن گفت. البته با ذکر این نکته که در رایگیریهای آتی هم ساز و کارهای پیشگیری از تکرار دوم خرداد پیچیدهتر خواهد بود و هم رقیب هوشیارتر و حساستر از گذشته عمل خواهد کرد.
وی براین اساس افزود:شاید بتوان گفت که انتخابات اخیر با همه اما و اگرهایش زمینه ذهنی و فضای روانی مناسبی را بر بستر شکست فهرست مورد حمایت دولت و توفیق دستیابی به ائتلاف حداکثری میان اصلاحطلبان فراهم آورده است.
دبیر اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا در ادامه در پاسخ به اینکه «آیا فضای سیاسی جدیدی پس از انتخابات شکل گرفته؟ اگر پاسخ شما مثبت است، هر یک از جناحها در این فضا چه رویکردی را اتخاذ خواهند کرد؟» گفت: با توجه به شکافهای گسترده و عمیقی که در اثر عملکرد دولت کنونی و شخص رئیس جمهوری در طیف مخالفان اصلاحطلبان پدید آمده باید الگوهای تازهای را برای دستهبندی جریانات سیاسی ایران به کار گرفت.
وی با بیان اینکه «دیگر نمیتوان از یک جناح یکدست در برابر اصلاحطلبان تحت نام اصولگرایی، محافظهکاری یا اقتدارگرایی یا جناح راست سخن گفت»، خاطر نشان میکند: با توجه به آن که بخش مهمی از هواداران رئیسجمهوری و دولت کنونی طی یکسال و نیم اخیر به صف منتقدان و حتی مخالفان آشکار پیوستهاند، قطعا برای تحلیل شرایط جدید به الگوهای کارآمدتری برای تحلیل نیازمندیم.
رضویفقیه ادامه داد: در این فضای جدید، اختلافها و ائتلافهای تازهای میان عناصر مخالفان دیروز اصلاحات بروز خواهد کرد و شکل خواهد گرفت. در حالی که احتمالا گروههای اصلی در صف اصلاحطلبان به سمت وحدت و انسجام بیشتر خواهند رفت حتی اگر دستیابی به این ائتلاف حداکثری به بهای توافق برسر صرفا مشترکات حداقلی باشد.
به اعتقاد وی، همچنین احتمال آن هست که اگر نه ائتلاف، دست کم همکاری یا گفتوگو میان بخشهایی از اصلاحطلبان و بخشهایی از محافظهکاران مخالف مشی تندروانه دولت کنونی برقرار شود. در صورت پیدایش چنین شرایطی عقلانیت و اعتدال در فضای سیاسی ایران گستردهتر و ریشهدارتر خواهد شد و امید میرود که رادیکالیسم غیر واقعبینانه منزوی گردد.
رضوی فقیه در پاسخ به اینکه «آیا چشماندازی برای توفیق بیشتر اصلاحطلبان و پیروزیهای بیشتر در انتخابات آتی مجلس و ریاست جمهوری وجود دارد؟» با بیان اینکه درباره انتخابات مجلس شورای اسلامی با توجه به تجربه عملکرد پیشین شورای نگهبان در رد صلاحیتهای فلهای نمیتوان به سادگی اظهارنظر کرد، افزود: میزان مشارکت مردم در انتخابات مجلس هشتم یا میزان کامیابی فهرست اصلاحطلبان تابعی از تصمیمات جمعی اعضای شورای نگهبان و رایزنیهای مقامات ارشد نظام با آنان خواهد بود. اما در هر صورت چنان که در آن انتخابات هم اصلاحطلبان بتوانند حضور یابند احتمال اینکه دست کم به اقلیتی قدرتمند در مجلس آتی تبدیل شوند، بسیار زیاد است.
وی در عین حال درباره چشمانداز توفیق اصلاحطلبان در انتخابات ریاست جمهوری گفت: با توجه به سراسری بودن انتخابات و پایین بودن احتمال رد صلاحیت همه نامزدهای غیر همسو با جریان حاکم، شانس پیروزی اصلاحطلبان در صورت فراگیر کردن چتر ائتلاف قابل توجه است.
رضوی فقیه در پاسخ به اینکه «آیا در صورت شکلگیری ائتلاف در جناح مقابل، پیروزی اصلاحطلبان محقق خواهد شد؟» خاطر نشان کرد: اگر غیر اصلاحطلبان در وضعیت کنونی خود باقی بمانند یا اختلافشان افزایش یابد که به ظنقوی چنین خواهد شد، ائتلاف فراگیری میان آنان شکل نخواهد گرفت مگر آنکه اتفاق خاصی بیفتد که آنها به اجبار یا به اکراه با هم ائتلاف کنند که البته تجربه یک سالونیم گذشته از انتخابات ریاست جمهوری نهم تا انتخابات اخیر خلاف این مطلب را تایید میکند.
وی در پاسخ به اینکه «در این دوره جدید با توجه به رویکردی که دولت نهم در حوزه دانشگاهها نشان داده آیا احتمال همسویی مجدد دانشجویان با اصلاحطلبان وجود دارد؟» با بیان اینکه تحلیل رابطه جریانات دانشجویی با اصلاحطلبان کمی پیچیده است، توضیح داد: در مرحله اول باید میان توده دانشجویی ویک اقلیت پرشور و پر سروصدا تفکیک کرد. در سطح تودههای دانشجویی اگر رابطه با اصلاحطلبان خیلی خوب نباشد اما خیلی بد هم نیست. آنان اگر به عملکرد برخی اصلاحطلبان انتقاد جدی توام با بیاعتمادی هم داشته باشند آب به آسیاب مخالفان اصلاحات نمیریزند. بنابراین مهم این است که اصلاحطلبان بتوانند این مجموعه پراکنده را سازماندهی کنند و با آنان ارتباط تعریف شده برقرار نمایند.
رضوی فقیه تاکید کرد: متاسفانه بسیاری از اصلاحطلبان در میزان تاثیرگذاری اقلیت پرسروصدا در جامعه دانشجویی مبالغه میکنند و برای حضور در دانشگاه یا ارتباط با دانشجویان فقط از این در وارد میشوند در حالی که این اقلیت خواسته یا ناخواسته عموما با ایجاد اختلال در مسیر ارتباطی دانشجویان و اصلاحطلبان میپردازد و با تصرف سرپلهای متعارف میکوشد برای خود امتیازات انحصاری در عرصه فعالیتهای سیاسی و دانشجویی ایجاد میکند.
وی در پایان مهمترین اقدام اصلاحطلبان برای مرتبط شدن با تودههای دانشجویی و احیای فرآیند اصلاحات در ساختار سیاسی کشور را «تدارک مسیرهای سالم ارتباط با تودههای دانشجویی در تهران و سراسر کشور و سازماندهی دانشجویان اصلاحطلب» دانست اما در عین حال تاکید کرد: جلب اعتماد خدشهدار شده این مجموعه ارزشمند، نیازمند صداقت و ظرافت در خور و شایسته است.