آفتابنیوز : غلامعلی دهقان*- دیدگاههای اخیر محمود واعظی درباره ائتلاف و یا عدم ائتلاف اعتدالیون و اصلاحطلبان در انتخابات ریاستجمهوری ۹۲و۹۶ بازتاب گستردهای در جامعه خواص سیاسی کشور داشت. واعظی در آخرین اظهارنظر خود از همراهی اصلاحطلبان در دو انتخابات گذشته سخن گفت و قدردانی خود را هم از مجموعه اصلاحات اعلام کرد.
با این وجود، نگارنده معتقد است آنچه اصلاحطلبان انجام دادند؛ فراتر از همراهی آنان بود. اصلاحطلبان بدون تعارف حمایت تمامقد و همهجانبه انجام دادند که هیچکس نمیتواند منکر آن بشود. درست است که رفتار انتخاباتی حسن روحانی بخصوص در مناظرهها افکار عمومی را به خود جلب کرد و وضعیت رای او را بهبود بخشید؛ اما این برای موفقیت او هرچند لازم بود، اما کافی نبود. آنچه کار را یکسره کرد، حمایت تمامقد اصلاحطلبان بود.
پیش از واعظی، سعید حجاریان هم سخن از عدم ائتلاف در دو انتخابات گذشته داشت. با این وجود، در میان اصلاحطلبان فردی از این سخنان برآشفته نشد. واقعیت این است هر دو نفر درست گفتهاند. "ائتلاف" به معنای متداول سیاسی صورت نگرفت. در معنای متداول سیاست، دو یا چند حزب و جبهه با تقسیم قدرت در آینده با هم تفاهم میکنند و لازمه آن نشستهای قبل از انتخابات است.
با این وجود، اصلاحات با درک درست از شرایط سیاسی کشور هم در ۹۲ و هم در ۹۶ بدون چشمداشت از روحانی حمایت تمامعیار کرد که در تاریخ یکصد سال اخیر ایران بینظیر بود.
البته روحانی هم با انتخاب وزرای اصلاحطلب در کابینه حق مطلب را ادا کرد.
به نظر میرسد تضعیف همگرایی اصلاحات و اعتدال به نفع رقیب مشترک که در انتخابات۹۶ رای خوبی هم داشت، تمام خواهد شد و آنان بیمیل نیستند تا این تضاد فرعی جانشین تضاد اصلی بشود. باید با در نظر گرفتن تمامی جوانب عمل کرد. آیا نقدها را بود عیاری؟
*عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه