آفتابنیوز : آفتاب: از بدو تشکیل دولت نهم، ثروتمندترین وزارتخانه این دولت به خبرسازترین وزارتخانه آن نیز بدل گشت. رای عدم اعتماد مجلس هفتم به سه وزیر پیشنهادی از جانب محموداحمدینژاد جهت تصدی پست وزارت نفت، نه تنها اتفاقی بیسابقه در تاریخ کشور پس از انقلاب بود، بلکه بسیار زودتر از آنکه تصور میشد دولت نهم را با بحرانی عظیم مواجه ساخت. هرچند سرانجام و با رای اعتمادی که نمایندگان به وزیریهامانه دادند در ظاهر دولت این بحران را پشت سر نهاد، اما به نظر میرسد در باطن موضوع به نحو دیگری ادامه مییابد.
با گذشت حدود هشت ماه از موعد مقرر شده در قانون بودجه سال 85 جهت ارائه اساسنامه جدید شرکت ملی نفت از جانب دولت، هنوز هم وزارت نفت به تعهدهای خود در این زمینه عمل نکرده است و این خلف وعده صدای اعتراض نمایندگان را بلند کرده است.
«شکرالله عطارزاده» عضو کمیسیون انرژی مجلس، در این رابطه به خبرنگار آفتاب گفت: «برای 5/2 سال است که ما در کمیسیون انرژی تلاش میکنیم تا اساسنامه این شرکتها را اصلاح کنیم و اساسنامه جدیدی به تصویب برسانیم، در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی که عمر دولت به این طرح کفاف نداد و در حال حاضر نیز متاسفانه مدیریت وزارت نفت عاجز از تعریف و اجرای یک ساختار جدید برای این وزارتخانه است».
وی با اشاره به این نکته که «متاسفانه اساسنامه قدیمی که هنوز نیز مورد استفاده قرار میگیرد بیشتر در راستای تحکیم پایههای سلطنت پهلوی است و برای آن زمان طراحی شده است، لذا نمایندگان از این مسئله به شدت رنج میبرند» تاکید کرد: «آقای احمدینژاد باید هرچه سریعتر و طی دوران باقی مانده از ریاست جمهوریشان این مشکل را برطرف کنند، زیرا آقای وزیریهامانه حتی از اداره امورات وزارتخانه نیز عاجز است چه برسد به آنکه بخواهد سیستم و اساسنامه جدید تدوین کند».
عطارزاده با اشاره به این واقعیت که: «در حال حاضر هیچ کس توی این ممکلت نمیداند وزارت نفت چگونه اداره میشود، حدود و اختیارات شرکت ملی نفت چیست و این همه شرکتهای وابسته ریز و درشت چرا اکثرا زیان ده هستند؟» تصریح کرد: «مهلت ارایه این اساسنامه چندین بار تکرار شده است و همواره وعدههای 2 تا سه ماهه به نمایندگان داده شده است، طی آخرین وعدهها نیز وزیر نفت قول کوچک کردن ساختار وزارت نفت و ادغام برخی شرکتها را دادهاند که تا کنون نه تنها به اجرا در نیامده بلکه نشانهای هم از علاقه به اجرای آن دیده نمیشود».
عطارزاده در پاسخ به این پرسش که با چنین شرایطی آیا احتمال احضار وزیر نفت به مجلس و طرح سوال از وی وجود دارد؟ گفت: «سوال کردن و یا احضار وزیر به کمیسیون باید منافعی در پی داشته باشد. اگر قرار باشد نمایندهای وزیر را برای طرح سوال به کمیسیون بیاورد اما در صورتی که از پاسخ وزیر قانع نشود و تذکری بدهد، اهرمهای فشاری بر روی رییسجمهور سبب بیاثر شدن تذکرات شود، این یک فرایند بیحاصل است».
عضو کمیسیون انرژِی مجلس یادآور شد: «حدود یک ماه پیش نماینده عسلویه سوالی از آقای وزیری هامانه پرسید و نگرانی خود نسبت به عبور لولههای گاز عسلویه از مناطق مسکونی و خطرات زیست محیطی آن برای ساکنان این منطقه را مطرح کرد. اما جناب وزیر در واکنش به این ابراز نگرانی برحق آقای صالحی، نماینده دیر، کنگان و جم، با لحنی تند و شروع به توهین به نماینده مردم کردند که کار به دعوا و درگیری کشیده شد. وقتی وزیر تا این حد عصبی و بیتحمل باشد چطور میتواند پاسخگوی نمایندگان باشد».
وی افزود: «به هر حال به نظر بنده راه چاره پیش از اصلاح اساسنامه اصلاح مدیران نفت است. اگر مجلس در اوایل کار دولت جدید برخورد تند و خشنی با دکتر سعیدلو نمیکردند امروز شاید شاهد نگاهی واقعبینانه بر وزارت نفت بودیم».
عطارزاده در پایان تصریح کرد: «من به راه حل بهتری نسبت به احضار وزیر اعتقاد دارم. در شرایطی که ما مدعی تعامل بین دولت و مجلس هستیم و در شرایط ویژه حال حاضر جهان، ما نیازمند چهرهای هستیم که در سطح جهانی شناخته شده باشد و یا حداقل تحصیلات اقتصاد نفتی داشته باشد. فکر میکنم زمان آن رسیده که آقای هامانه به استراحت بپردازند و اداره امور را در اختیار افراد دیگری قرار دهند».