نگاهی به فیلم «زهرمار» ساختۀ جواد رضویان؛
کمدی عامه‌پسند
«زهر مار» نخستین ساخته جواد رضویان، یک کمدی سطحی و عامه‌پسند است که نکته خاصی برای درگیری ذهنی ندارد. شاید این فیلم به لحاظ داستان و ساختار در حد و قواره جشنواره فجر نیست.
آفتاب‌‌نیوز :
هاتف جلیل زاده*- قطعاً نخستین تجربه فیلمسازی جواد رضویان، بازیگر حوزه طنز، یک کار قوی نیست و احتمالاً با انگیزه‌ای گیشه‌ای و نه هنری، ساخته شده باشد و صدالبته که از لحاظ فرم و محتوا، اثری چندان قابل بررسی نیست!
با این حال از کسی که صرفاً بازیگر است و سال‌ها در حوزه طنز فعالیت داشته، نمی‌توان انتظار داشت که مثل زنده‌یاد عباس کیارستمی و یا آکیرا کوروساوا فیلم بسازد.
جواد رضویان در نخستین فیلمش، داستانی تخت و تک بعدی، یا تک‌گرهی را دستمایه خود قرار داده است. «رضا» شخصیت محوری داستان (با بازی سیامک انصاری) در حالی که می‌خواهد برای کاندیاتوری شورای شهر آماده شود، به‌طوراتفاقی به یکی از بچه‌محلی‌ها و هم‌مدرسه‌ای‌های دوران دور خود به نام رهی (با بازی سیامک صفری) بر خورد می‌کند.
رهی که از گذشته ها، نسبت به رضا کینه‌ای به دل دارد همواره می‌خواهد برای او دسیسه‌ای درست کند. با این حال به همراه لی‌لی (با بازی شبنم مقدمی) که درگیر پخش مواد است، مهمان خانه رضا می‌شوند.
رهی از قبل به رضا گفته که با لی‌لی ازدواج کرده و حالا می‌خواهد پیش همسرش پز بدهد که رفیق و رفقای درست و حسابی دارد. در حالی که هم رهی و هم لی‌لی پخش‌کننده مواد هستند. رهی موادهای لی‌لی را در جعبه کاکائو به خانه رضا آورده است (لابد به لی‌لی گفته این آدم هم، مشتری است). اما در نهایت، خودش همان جعبه کاکائو پر از مواد را که قیمتش 50 میلیون تومان است، می‌دزد. حالا رضا می‌ماند و لی‌لی که مثل بختک بر زندگی‌اش فرود آمده و از او 50 میلیون تومان پول می‌خواهد!
با این مخمصه، دردسری جدی برای رضا درست شده و هر لحظه از ترس رفتن آبرویش، تسلیم اوامر لی‌لی می‌شود. آنها در نهایت تصمیم می‌گیرند که به دنبال رهی بروند و او را پیدا کنند...
فیلم، شاید به غیر از بازی خوب شبنم مقدمی که نقشی خاص را بازی می‌کند، نکته قابل اشاره ای ندارد. هرچند سیامک انصاری نیز در حد و اندازه‌ای قابل قبول ظاهر می‌شود.
با این حال، «زهر مار» نخستین ساخته جواد رضویان، یک کمدی سطحی و عامه‌پسند است که نکته خاصی برای درگیری ذهنی ندارد. شاید این فیلم به لحاظ داستان و ساختار در حد و قواره جشنواره فجر نیست. اما از آن دست فیلم هایی است که احتمالاً بدنه جامعه در یک روز تعطیلی به سراغش می‌روند، تا با اندک ثانیه‌های خندیدن، خستگی یک هفته کاری را از تن بیرون کنند.
*عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید