آفتابنیوز : دلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت… برای پدرم که دیگر گرمای حضورش را احساس نخواهم کرد…به راستی که چه زود دیر میشود...
همزمان با 29 اسفند، سالروز ولادت مولیالموحدین، امیر مومنان، حضرت علیبنابیطالب (ع) و روز پدر، "محبوبه بیات" دلنوشته ذیل را در توصیف دلگرمیهای پدر سروده است.
*************************************************************************************
یک دنیا حرف نگفته صف کشیدهاند برای از تو گفتن...
در دنجترین خلوت خیال این شبها
از غم نبودنت ای پدر، پیر میشوم
سوختم در نبود سایه تو،
این روزها هر لحظه از دنیا سیر میشوم
روزگاری با حضور تو بود جهان برایم خوش
امروز بدون حس تو، هر لحظه دلگیر میشوم
تکرار نمیشود برایم، آغوش امن تو
کاش بودی و میدیدی که چگونه بی تو صغیر میشوم
نگاه مهربانت در دل سوختهام جا انداخت
آن روز که افتادی از پا، تو ای صبور
نیستی پدر! نیستی تا حس کنی چگونه زمینگیر میشوم
یاد دارم آن شبها همواره برایت یک جرعه نفس دیگر دعا میکردم
نیست دیگر امشب آن نفس گرم تو، به خدا! گوشهگیر میشوم
حصار تنهایی و بیکسی، دیگر بریده است امان من
نیست نوازش دست پدرانهات، بی تو اسیر میشوم
گرچه نیستی در میان ما، اما بدان! این دل اسیر یاد توست
بگذر از فریاد و درد و دلهای من
در غمت هر آن بهانهگیر میشوم...
محبوبه بیات
اسفند 97
بزرگترین آرزوی سال نو، بودن تمامی عزیزانمان در کنارمان باشد...