دعوای اصلاح‌طلبان بر سر ماجرای "نجفی"

اما به هر روی ترکیب یک اتفاق نامتعارف، و غیراخلاقی – فارغ از تاثیرگذاری نهادهای امنیتی یا عدم تاثیرگذاری آنها در این ماجرا- با سیاست، تمام پرونده مدیریتی سی و اندی سال یک سیاستمدار را مختومه کرد. اما ماجرا تنها به محکمه و عدلیه و قانون ختم نشد بلکه همین ترکیب اخلاق و سیاست، زیست یک جریان سیاسی را نیز متاثر کرده است. اگر داستان اخلاق و سیاست در مورد دوگانه نجفی و استاد را کنار بگذاریم به دوگانه‌ای می‌رسیم که این روزها میان غلامحسین کرباسچی در قامت دبیرکل حزب کارگزاران با باقی اصلاح‌طلبان به ویژه حزب اتحاد ملت –که در انتخاب نجفی به عنوان شهردار نقش بسزایی داشت- رقم خورده است. دوگانه‌ای که با واکنش کرباسچی به ماجرای قتل در توییتر آغاز شد.

بعد از آن توییت که شاید تاکنون بارها دست به دست شده غلامحسین کرباسچی در گفت‌وگو با «اعتماد» دلیل واکنش خود را تشریح کرد. او گفت که پیش از انتخاب نجفی به عنوان شهردار به سایر اصلاح‌طلبان هشدارهای لازم را داده‌ بود و از اتحادی‌ها، مشارکتی‌های سابق و حتی از اسحاق جهانگیری گلایه کرد که چرا تن به این انتخاب دادند. از سویی در بخشی از این مصاحبه از جلسه خصوصی میان برخی اعضای اتحاد ملت با خانواده هاشمی خبر داد که برای عذرخواهی انجام شده است. این دو موضوع در مصاحبه کرباسچی واکنش‌های زیادی به همراه داشت که از دوشنبه هفته گذشته تاکنون ادامه دارد.

فارغ از بحثی که در مورد عذرخواهی اتحادی‌ها از خانواده هاشمی مطرح شد و محسن هاشمی در مورد آن توضیح داد و همه‌چیز را روشن کرد که ماجرا به قراری دیگر بوده و افطاری دوستانه‌ای انجام شده، اظهارات کرباسچی پرسش مهمی خلق کرد که اولاً آیا اصلاح‌طلبان داخل شورا یا تاثیرگذاران در فرآیند انتخاب نجفی از حواشی زندگی خصوصی او مطلع بودند و هیچ نگفتند و به حکم سیاست سکوت کردند؟ ثانیاً اظهارات کرباسچی چه در حق اصلاح‌طلبان و چه در حق نجفی از چه موضعی است؟ آیا کاملاً بر اساس سیاست ورزی مبتنی بر منفعت؟

آذر منصوری، قائم‌مقام حزب اتحاد ملت شاید اولین کسی بود که نسبت به دو ادعای مطرح شده کرباسچی واکنش نشان داد. او در توییتر خود نوشت «بی‌هزینه‌ترین و گاه پرسودترین اعتراض رادیکال اعتراض به اصلاح‌طلبان است. به خصوص اگر اعتراض به مشارکتی‌ها و اتحادی‌ها باشد. دست‌مریزاد. ادامه دهید.» این توییت شاید نخستین و آخرین واکنش در لفافه بود که از سوی اصلاح‌طلبان بروز و ظهور کرد و کم‌کم فضا تغییر کرده و تایید و تکذیب‌ها نیز آغاز شد. او البته پیش از این نیز به «اعتماد» گفته‌بود که واکنش برخی اعضای کارگزارانی با شتابزدگی بوده است و در گفت‌وگوی امروز نیز روایت خود از جلسه‌ای که با خانواده هاشمی برگزار شده را بیان کرد. اما بخشی از اظهارات کرباسچی در مورد مطلع بودن اعضای شورا و دیگر موثران در انتخاب شهردار واکنش تند محسن میردامادی، آخرین دبیرکل جبهه مشارکت را نیز در پی داشت.

او با تاکید بر اینکه «به جز آقای کرباسچی که اصرار بر شهرداری آقای محسن هاشمی داشت، همه افراد دیگر نسبت به آقای نجفی نگاه مثبت داشتند» توضیح داد «در هیچیک از جلساتی که بحث آقای نجفی مطرح بود آقای کرباسچی یا فرد دیگری کلمه‌ای در مورد مسائلی که اخیراً حول و حوش آقای نجفی گفته می‌شود مطرح نکرد.» به گزارش امتداد؛ میردامادی حتی تاکید کرد که بعد از استعفای نجفی از حسین مرعشی پرسیده‌اند چرا اگر از این مسائل اطلاع داشته، حرفی نزده‌اند که مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران نیز پاسخ داده که آن زمان مطلع نبوده است.

او البته در پایان ابراز تاسف کرده «آنچه در مجموع این ماجرا جای تامل و تاسف دارد این است که اختلافات و کینه‌های شخصی آقای کرباسچی نسبت به آقای نجفی چقدر اهمیت داشته که دوست و همکار سی و چند ساله و هم‌حزبی بیست و چند ساله خود را که امروز، بخشی به دلیل خطای خود و بخشی با سناریویی که برای وی طراحی و اجرا شد، زمین خورده است شادمانه لگد می‌زند.» مرتضی الویری، عضو شورای شهر تهران نیز از جمله کسانی است که با میردامادی هم‌نظر است. او نیز در توییتر خود گفته‌های کرباسچی را درباره اطلاع اصلاح‌طلبان از روابط شخصی محمدعلی نجفی، پیش از انتخاب او به عنوان شهردار تکذیب کرد.

با وجود همه واکنش‌ها و تکذیب‌ها روزنامه سازندگی، ارگان رسانه‌ای حزب کارگزاران سازندگی با انتشار یادداشتی از کرباسچی باز هم به مواضع پیشین دبیرکل اصرار کرد. کرباسچی روایت کرده که در جلسه‌ای خصوصی به شخص نجفی تذکر داده که این «روابط خصوصی» می‌تواند در دوران شهرداری مشکل‌آفرین باشد اما در آن زمان نجفی کل موضوع را منکر شده است.

ضمن اینکه در این یادداشت باز هم مکرراً نوشته «با وجود آگاهی برخی اعضای شورای شهر از پرونده، به علت بدگمانی آنان به مقامات مسوول - که البته ریشه در پاره‌ای رفتارهای نادرست همین نهادها و مقام‌ها دارد - شهرداری به دکتر نجفی رسید.» ۴ مرداد، ۲۵ مرداد و ۸ شهریور تاریخ‌هایی است که کرباسچی برای یادآوری به مخاطبان اصلی‌اش ذکر کرده که در این چند جلسه پیام «چرایی شهردار نشدن نجفی» ابلاغ شده اما اعتنایی صورت نگرفته است.

با این حال همچنان شورای شهری‌ها و احزاب پشتیبان‌شان معتقدند که حرف و حدیثی در مورد «مسائل اخلاقی» مطرح نبوده است. با این حال به نظر می‌رسد شاید اگر ماجرای قتل میترا استاد هم در محکمه مشخص شود احتمالاً پاسخ به این سوال که آیا اصلاح‌طلبان از «ماجرای زندگی خصوصی نجفی» خبر داشته‌اند یا نه در ابهام باقی خواهد ماند.