حسین مرعشی نوشت: یکی از نکات بسیار مهمی که همواره مطالبه جامعه زنان کشور بوده، به طور کلی افزایش سهم در مدیریتهای کشور است. باید بپذیریم نقش زنان در جامعه افزایش چشمگیری پیدا کرده و آنها به جایگاه و نقش خود واقف شدهاند، اما واقعیت این است که حضور آنها در محافل و جایگاههای سیاسی و اجرایی شایسته نیست. در مجلس، احزاب و مدیریتهای عالی حضور زنان همچنان کمرنگ است و جز یک دوره کوتاه که در کشور وزیر زن داشتیم دیگر این اتفاق نیفتاده است.
معتقدم آقای روحانی میخواسته وزیر زن در کابینه داشته باشد اما محدودیتهایی بر سر راه قرار گرفت که به نظر من باید با توجیه بزرگان و مراجع از این محدودیت عبور کند. توصیه من به آقای روحانی این است که شما از روحانیون و مدیران نوگرای کشور هستید و از این مهم نگذرید.
او در بخش دیگری از این یادداشت با اشاره به کرسی خالی وزارت آموزش و پرورش نوشت: به طور خاص در مورد وزارت آموزش و پرورش باتوجه به شناختی که از سال ۷۴ تاکنون از خانم فاطمه سعیدی، نماینده فعلی تهران در مجلس دارم، ایشان را گزینه مناسبی میدانم. خانم سعیدی از زنان مبارز کرمان بود و در همه سطوح در آموزش و پرورش کار کرده و از مدیران موفق بوده است که در مدیریت بالادستی، ناحیه و منطقه حضور داشته است؛ لذا آموزش و پرورش را به خوبی میشناسد و اگر تصمیم جناب رییسجمهور این باشد که به مطالبه بانوان بپردازد حتما ایشان ظرفیت و توانایی خوبی دارد.
کانون ملی بانوان حزب کارگزاران برای پیگیری این مطالبه فعال است اما ایشان منحصرا کاندیدای حزب کارگزاران نیستند و مورد حمایت دیگر چهرههای سیاسی از سایر احزاب است.