نخستین فوتبالیست ایرانی لیگ برتر اوکراین: دوست نداشتم به ایران برگردم

شهاب زاهدی همان طور که پیش از این اولین ایرانی لیگ ایسلند بود، این‌بار او اولین ایرانی لیگ اوکراین به حساب می آید.

در ادامه گفت و گو با شهاب زاهدی را خواهید خواند:

چند ماه قبل به باشگاه سوون سامسونگ کره جنوبی رفتی و با این تیم قرارداد امضا کردی اما به یک باره خبر آمد که به خاطر دوپینگ چند سال پیش، باشگاه قراردادت را یک طرفه فسخ کرده است. دقیقا چه اتفاقی افتاد؟ آیا آنها پیش از امضای قرارداد از این مساله خبر نداشتند؟

بعد از اینکه قرارداد بین ما امضا شد، یک سری مشکلات به وجود آمد که باعث و بانی آن هیات مدیره باشگاه سوون سامسونگ بودند. گرفتن بازیکن خارجی برای این تیم محدود بود و این اعضا می خواستند خودشان در جذب آن بازیکن نقش داشته باشند. من با نظر مستقیم سرمربی تیم انتخاب شدم اما متاسفانه بین هیات مدیره و سرمربی تیم مشکل وجود داشت و آنها سعی کردند تا مانع این انتقال شوند و جو را متشنج کنند. یکی از اعضا که با خبرنگاران کره ای هم ارتباط خوبی داشت، بحث دوپینگ من را رسانه ای کرد. هواداران هم اعتراض کردند و باشگاه قرارداد را یک طرفه فسخ کرد. پس از این اتفاق چند پیشنهاد داخلی و خارجی داشتم اما هیچ کدام طوری نبود که بتواند به آینده فوتبالی من کمک کند. ترجیح دادم حدود نیم فصل بیرون بنشینم و پیگیر شکایتم از باشگاه سامسونگ باشم که خدا را شکر توانستم حقوقم را دریافت کنم. الان هم عضو تیم المپیک اوکراین هستم.

متخصص رفتن به کشورهایی هستی که فوتبالیست ایرانی در آنها نداشته ایم یا کم داشته ایم. به نوعی مارکوپولوی واقعی فوتبال ما نامیده می شوی. چه شد که به این کشور آمدی؟

بله. شرایط من یک مقدار متفاوت است. در کره که رفتم یک ایرانی داشتیم و اینجا هم قبلا و در حال حاضر فوتبالیست ایرانی داریم اما در لیگ برتر بازی نمی کنند. انشاالله مسیر بعدی هم طبق روندی که در پیش گرفتم جایی خواهد بود که هیچ بازیکنی از ایران در آن حضور نداشته باشد. از یک تیم دیگر اوکراینی هم پیشنهاد داشتم اما از آنجایی که راجع به سرمربی و وضعیت تیم المپیک تحقیق کرده بودم و اینکه در کدام شهر باید مستقر باشم تصمیم گرفتم به اینجا بیایم. خدا را شکر استقبال خوبی هم از من شد.

در لیگ ایسلند و برای تیم IBV بازی کردی و شرایط خیلی خوبی داشتی. حتی با این تیم تا مقدماتی لیگ اروپا هم پیش رفتی و حالا به اوکراین آمدی. درباره لیگ این کشور صحبت کن. از لحاظ فنی چه شرایطی دارد؟

خدا را شکر در ایسلند شرایط ایده آلی داشتم. تجربه فوق العاده ای بود. بعد می خواستم به لیگ قوی تری بروم و راهی کره شدم اما اتفاقی که می دانید رخ داد اما حالا به اوکراین آمده ام. لیگ اوکراین جزو ۱۰ لیگ برتر اروپا به حساب می آید. چه از لحاظ فیزیکی و چه از نظر فنی لیگ بسیار محکمی است. تیم های شاختار و دینامو هم بهترین تیم های این کشور هستند که هر سال در چمپیونزلیگ حضور دارند. مشاوران من هم خیلی راغب بودند که به این تیم بپیوندم. سه هفته از لیگ اوکراین گذشته و من در هر دو مسابقه ای که می توانستم بازی کنم، به میدان رفتم و شرایطم روز به روز بهتر می شود.

زندگی در اوکراین چگونه است؟ مردم این کشور به زبان روسی حرف می زنند و بعید می دانم که مسلط به انگلیسی باشند.

برای زندگی کردن همه چیز بستگی به انتظار شما از موقعیت برمی گردد. تمرکز من روی پیشرفت است. از بچگی در خانواده ای بودم که شرایط مالی خوبی نداشت به همین خاطر خودم را با شرایط مختلف به روز می کنم. طوری نیست که اذیت بشوم و اتفاقا لذت می برم. متاسفانه اینجا مردم روسی حرف می زنند و من هم باید به این زبان مسلط شوم. در این مدت چند کلمه ای یاد گرفته ام.

تیم المپیک دونتسک در حال حاضر یا پیش از این بازیکن بزرگی داشته است؟

راستش را بخواهید راجع به سابقه این تیم جستجوی خاصی را انجام ندادم و اطلاعی ندارم اما سرمربی کنونی این تیم یعنی خولیو سزار در بهترین سطح فوتبال اروپا بازی کرده است. وی از لحاظ نحوه برخورد خیلی حرفه ای است. به شدت خوشحالم که با این مربی کار می کنم. خودش یک فوتبالیست حرفه ای بوده و همه چیز را درک می کند. در اوکراین بیشتر بازیکن برزیلی جذب می کنند. ما الان در تیم خودمان بیشتر بازیکن از این کشور داریم که اکثر آنها در خطوط جلو هم بازی می کنند. نمی خواهم بگویم این مساله کار من را سخت تر می کند چرا که به چالش های اینچنینی علاقه دارم. من به عنوان آخرین بازیکن به تیم اضافه شدم. این نشان می دهد که عملکرد من خوب بوده که در هر دو مسابقه بازی کرده ام. جالب است بدانید که در اینجا اصلا بازیکن آسیایی نمی گیرند و بیشتر به فوتبالیست های آمریکای جنوبی و آفریقا بها می دهند. خدا را شکر برخورد هواداران هم بسیار خوب بوده است. آنها تمرینات و بازی ها را می بینند و اگر کسی خوب باشد، حمایتش می کنند.

شاختار دونتسک مطرح ترین تیم اوکراین است که فوتبالیست های بزرگی را به نقاط مختلف جهان اعزام می کند. شما با این تیم هم شهری هستید. آیا کری یا به اصطلاح کل کل خاصی بین هواداران تیم شما و آنها وجود دارد و دربی هیجان انگیزی بین این دو تیم برگزار می شود؟

اتفاقا رابطه این دو تیم با یکدیگر فوق العاده است. در لیگ برتر دو تیم از شهر دونتسک داریم که تیم ما و شاختار این دو تیم هستند. آنها تیم اول شهر هستند اما کل کلی بین هواداران وجود ندارد. سران دو باشگاه با هم ارتباط خیلی خوبی دارند و بازیکن جا به جا می کنند.

قرار است شماره ۸ را هم در این تیم بر تن کنی. پیش از این هیچ وقت چنین شماره ای را نپوشیده بودی؟

بله. درست است. خب من خیلی دیر به تیم اضافه شدم. از شانس خوب من چند روز قبل از پیوستن من بازیکن شماره ۸ از تیم رفت. فقط این شماره و شماره ۱۰ باقی مانده بود. ابتدا شماره ۱۰ را خواستم اما قبول نکردند. دلیل این مساله هم آن بود که مدیرعامل باشگاه پیش از این فوتبالیست بزرگی بوده و شماره ۱۰ را بر تن می کرده و حالا به من گفتند که اگر بتوانم در فصل جاری بیش از ۱۵ گل بزنم می توانم این شماره را بپوشم. الان هم هیچ کس در تیم شماره ۱۰ را نپوشیده است.اما شماره ۸ هم شماره خوبی است.

چرا به فوتبال ایران برنگشتی؟

بعد از فسخ قرارداد با سوون و همچنین بیرون ماندنم برای نیم فصل، احتمال بازگشتم به اروپا خیلی کم بود. با چند تیم ایرانی هم مذاکره کردم و حتی با یک تیم به توافق رسیدم اما به محض رسیدن پیشنهاد تیم اوکراینی تصمیم گرفتم به این کشور بروم. خیلی از این پیشنهاد خوشحال شدم و این بهترین اتفاق برای پیشرفتم بود. دوست نداشتم در این برهه به لیگ ایران برگردم. حالا هم تمام تلاشم را خواهم کرد.

به عنوان سوال آخر. مهمترین تفاوتی که در این روزها بین اوکراین و ایران مشاهده کردی چه بوده است؟

خب روس های مردم خیلی سردی هستند. خیلی سخت می شود با آنها ارتباط برقرار کرد. این مساله کمی برای من عجیب بوده است. چرا که در ایران مردم بسیار خونگرم هستند و حتی با وجود مشکلات معیشتی فراوانی که دارند، بازهم این مساله ملموس است اما اینجا اصلا این طور نیست. با این حال دوستان خوبی در اینجا دارم و می توانم زندگی ایرانی داشته باشم. فوتبال آنها هم مانند اخلاقشان است. هر چه زمان بگذرد بهتر می توانم خودم را با شرایط اینجا وفق بدهم.