غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران در نشست حزب ندای ایرانیان تحت عنوان نسلدومیهای اصلاحطلب، در پایان اظهار نظرهای متفاوت جوانان درباره حضور یا عدم حضور اصلاحطلبان در انتخابات، طی سخنانی گفت: درباره انتخابات هر چقدر حرف بزنیم کاری با رأی دادن مردم نمیتوانیم انجام دهیم. آنهایی که امروز سخن از حضور مشروط میکنند، دستآخر در انتخابات حضور خواهند داشت.
دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی ایران افزود: آنچه باید امروز در موردش بحث کرد، مسئله دموکراسی است. بهنظر من دموکراسی بدترین و ناگزیرترین روش اداره کشور است، ولی در عین حال و بهرغم همه دعواهایی که در ایران داریم راهی جز صندوق رأی نداریم.خوب است اعضای حزب ندای ایرانیان که ادعای نسل دوم اصلاحات را دارند حرفهای ما و گذشتگان را گوش کنند ولی این اظهارات را جدی نگیرند.
وی با بیان اینکه در گذشته تربیت و آینده بچهها به دلیل شرایط زمانی قابل پیش بینی بود، اظهار کرد: امروز دیگر آن روزها گذشته است و نسل جوان باید خود به این مسئله فکر کند که چگونه دنیای جدید خود را بشناسد و نباید اینگونه باشد که به خاطر احترام به بزرگان خود را در بند کند.
کرباسچی ادامه داد: در گذشته به دلیل شرایط جهان، پیروی از بزرگترها قماری خوب در زندگی یک فرد بود اما امروز با توجه به سرعت تغییرات در جهان نباید زیاد از حد به بزرگان اعتماد کرد و این موضوع برای نسل جوان ما مهم است که در رابطه با هر بخش از زندگی ترسیم شرایط آینده را داشته باشند.
شهردار اسبق تهران اشاره کرد: زمانی در هیئت دولت بودیم که غرضی موبایل را به هیئت دولت آورد و همان موقع نیز ۵۰۰ هزار تومان پول گرفتند. هیچ کس فکر نمیکرد موبایل ابزاری شود که با آن خیلی از کارها را انجام بدهیم. سؤال من از کسانی که سخن از مشارکت مشروط در انتخابات میکنند این است که؛ اگر شرط و شروط شما برای حضور در انتخابات برآورده نشد، بعد میخواهید چهکار کنید؟
وی افزود: در گذشته با شمشیر قدرت را حاکم میکردند اما در طول زمان به این نتیجه رسیدند که به دموکراسی رجوع کنیم و باید قبول کرد که راه دیگری به غیر از دموکراسی نداریم. یکی از بحثهایی که باید روی آن تمرکز کرد این است که آینده دموکراسی چیست؟ عدهای که برانداز هستند، فکر میکنند آسان ترین و درست ترین راه برای رسیدن به دموکراسی براندازی است اما اگر اینها دموکراسی میخواهند ما هم اکنون نیز دموکراسی داریم.
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ادامه داد: من هم همانند شما منتقد فراکسیون امید و شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان هستم اما انتقاد من این نبود که چرا تلاش کردیم تا بتوانیم نمایندگانی را به مجلس و شورای شهر بفرستیم، بلکه انتقاد این است که چرا در انتخابمان درست عمل نکردیم. صرف اعلام فهرست کافی نیست باید به کارآمدی و توانمندی تک تک افراد توجه کنیم. و انتخاب افراد دارای توانمندی لازم باید به مطالبه اصلی جوانان از بزرگان و شخصیت های سیاسی جریان اصلاحات تبدیل شود.
وی در ادامه سخنانش با اشاره به رویکردهایی چون انفعال و سیاستگریزی و کنارهگیری از انتخابات، گفت: راه دیگر این است که از این فرصت و روزنه انتخابات استفاده کنیم و با تصمیمگیریهای درست چهرههایی را روانه مجلس کنیم که علاوه بر توانمندی، تخصص و کارآمدی، جوان و پرانگیزه و جاهطلبی مثبت نیز داشته باشند. این موضوع را همیشه گفتهایم ولی وقتی به صحنه سیاست وارد میشویم آن را فراموش میکنیم.
کرباسچی تأکید کرد: یکی از مسائلی که باید امروز بهشکل جدی مورد بررسی قرار گیرد این است که من به شخصه واقعاً نمیدانم معنای اصلاحات چیست، عدهای از سخنان قبلی من در رابطه با ماهیت جریان اصلاحات تعبیر عقبنشینی از مبانی فکری کردهاند، اصلاً بحث عقبنشینی مطرح نیست، سؤال جدی من این است که؛ این اصلاحاتی که بیست و اندی سال در مملکت علم شده واقعاً بهدنبال اصلاح چیست؟ سیاست، اخلاق، اجتماع، زندگی مردم؟
کرباسچی در پاسخ به سؤال دیگری که به اظهارنظر اخیرش درباره نیاز اصلاحطلبان به انتخاب رهبر سخن گفته و عدهای از آن به عنوان نقد به سیدمحمد خاتمی تعبیر کرده بودند گفت: احترام ما به آقای خاتمی سر جای خودش است و گفتههایم به هیچ وجه به معنی نادیده گرفتن و کم اهمیت جلوه دادن نقش و تاثیر مهم ایشان در مسیر اصلاحطلبی نبوده و نیست. چنانکه خود ایشان و شخصیتهای سیاسی نزدیک به رئیس دولت اصلاحات بارها تاکید کردند که خاتمی نقش رهبری جریان اصلاحات را ندارد. من صرفا به لزوم انتخاب رهبری سیاسی برای اصلاح طلبی اشاره کردم که نقش و وظایف رهبری برای یک جریان سیاسی را بپذیرد. اما پیش از آن باید روی مفهوم اصلاحطلبی کار شود و یک دور خودمان را تعریف کنیم. مثلا باید تکلیفمان را درباره نگاه به انتخابات مشخص کنیم.
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران یادآور شد: از چند سال گذشته و در هر انتخاباتی بحث این است که حضور داشته باشیم یا نداشته باشیم. اصلاحطلبی در کشور ما برای مشارکت در جامعه از طریق سیاست ورزی تعریف شده است پس برای حضور در قدرت از طریق مشارکت سیاسی راهی جز صندوق رأی ندارد.