حمله به آرامکو راست‌ودروغ‌های ژئوپلتیکی را عیان کرد
روزنامه گاردین در تحلیلی با اشاره به بدنامی دولت آمریکا و مقاماتش به سبب دروغگویی‌هایی مکرر و در نتیجه بی اعتبار شدن اتهام‌زنی‌های این دولت و وزیر خارجه آن، مایک پامپئو علیه ایران از بابت حملات اخیر به تاسیسات نفتی آرامکوی عربستان می‌نویسد:
«معمولا در یک جنگ، اولین قربانی "اعتماد" است. اما قربانی شدن این "اعتماد" را حتی می‌توان در روزهای پیش از وقوع آن جنگ مشاهده کرد. امروز در خاورمیانه وضعیت عجیبی پیش آمده که در آن بی تردید حمله‌ای رخ داده و علنا طرفی (انصارالله یمن) به عنوان عامل این حمله قدم به جلو گذاشته و جزئیات دقیقی در خصوص سلاح مورد استفاده‌اش و انگیزه و زمان‌بندی مربوط به حمله را بیان می‌کند اما قربانی (عربستان) از پذیرفتن حرفهای آن سرباز زده و به جایش یک طرف سوم (ایران) را مقصر می‌داند.
آراء جهانی در تلاشش برای تشخیص مسئولیت حمله چند روز پیش به تاسیسات نفتی عربستان که حوثی‌های یمن مسئولیت آن را بر عهده گرفتند اما ریاض و واشنگتن آن را به گردن ایران انداختند باید به خاطر داشته باشد بسیاری از این اتهام‌زن‌هایی که قدم به جلو می‌گذارند تا سند و مدرک ارائه دهند را طبق یک جمله معروف دیوید کامرون (نخست وزیر سابق انگلیس) و به شکلی کاملا معقول می‌توان به عنوان کسانی توصیف کرد که در وطنشان به آنها بی اعتماد هستند.
مایک پامپئو، وزیر امور خارجه آمریکا به عنوان مثال اخیرا در تلاش برای متقاعد کردن خبرنگاران همراه با او در داخل هواپیمایش در مسیر سفر به عربستان در خصوص این ادعا که حوثی‌ها را نمی‌توان مسئول حمله به تاسیسات نفی عربستان دانست، گفت: شما در هر گزارش خود درباره آنها می‌گویید "حوثی‌ها گفتند" اما شما باید در گزارشتان بنویسید "مطلب زیر را حوثی‌های اغلب دروغگو گفته‌اند"!
پامپئو در ادامه این صحبتهایش گفت: شما نباید جوری درباره آنها گزارش بنویسید انگار که آنها حقایق را می‌گویند و انگار که آنها کسانی هستند که کاملا تحت نفوذ ایران قرار ندارند و انگار که آنها تحت دستور ایرانی‌ها نیستند که مدعی حملاتی شده‌اند که خودشان در آنها دست ندارند و در اینجا کاملا مساله همین است!
صرف نظر از شهرت خود حوثی‌ها به صداقت، یک جنبه تعجب آور اظهارات پامپئو فقدان وجود خودآگاهی است. به نظر می‌رسد او نمی‌تواند به این فکر کند مردی که او برایش کار می‌کند (دونالد ترامپ) به شکلی رایج و تقریبا روزمره دروغ می‌گوید.
در حقیقت راستی‌آزمایی حرفهای دونالد ترامپ تبدیل به یک صنعت خرده‌پا در آمریکا شده است. تا همین تاریخ پنجم اوت گذشته، مصادف با نهصدوبیست‌وهشتمین روز ریاست جمهوری ترامپ، بر طبق پایگاه داده راستی‌آزمایی واشنگتن پست، ترامپ ۱۲۰۱۹ مورد ادعای دروغ یا گمراه‌کننده مطرح کرده است.
واشنگتن پست گزارش کرد، "ترامپ در تاریخ ۲۶ آوریل مرز ۱۰۰۰۰ دروغ را رد کرد و از آن زمان تا کنون او به طور متوسط حدود ۲۰ ادعای دروغ در هر روز مطرح کرده است. او همچنین از ابتدای ریاست جمهوری‌اش تاکنون نیز به طور متوسط حدود ۱۳ مورد از این ادعاهای دروغ را در هر روز مطرح ساخته است.
به شکل مشابه، هر کسی که تکذیبیه‌های فوری عربستان در عرض ۱۷ روز پس از واقعه قتل جمال خاشقجی در محل کنسولگری این کشور در شهر استانبول در سال گذشته را دنبال کرده باشد می‌داند که مقامهای سطح بالای عربستان برای منافع خود دروغ می‌گویند یا حتی در مواردی اجازه می‌دهند که به آنها اطلاعات دروغ بدهند.
برخی می‌گویند کشورها لزوما در مسیر پیگیری منافع ملی با حقایق بیگانه می‌شوند- سر هنری واتون، سیاستمدار و دیپلمات انگلیس در قرن شانزدهم و هفدهم در سال ۱۶۰۴ نوشت:"یک سفیر یک مرد باشخصیت صادق است که به خارج فرستاده می‌شود تا به نفع کشورش دروغ بگوید!"
در عصر رسانه‌های جدید که هر چیزی را راحت‌تر می‌توان به چالش کشید سیاستمداران باید خیلی سختتر تلاش کنند تا رای‌دهندگان مردد را در خصوص صداقت گفته‌هایشان به ویژه در پرونده‌های مربوط به اقدامات نظامی متقاعد کنند. عادتهای آنها به دروغگویی در زمان صلح با تضعیف اعتماد عمومی، این وظیفه را برای آنها سختتر نیز می‌کند.»
