زاغ بور به طول 24 سانتی متر از خانواده کلاغیان است اما رنگ پرهایش روشن است و به همین سبب به آن زاغ بور، بور مرغ و یا کلاغ بلوند میگویند.
با وجودی که این پرنده از خانواده کلاغهاست، اما شباهت ظاهری آن به چکاوک هدهدی قابل توجه است. سر این پرنده نسبت به جثه بزرگ است. منقار بلند و اندکی به سمت پایین خمیدگی دارد که از آن جهت کندن و کاویدن خاک استفاده می کند.
رنگ نخودی مایل به صورتی پر و بالهای این پرنده به آنها کمک میکند که خود را به خوبی در مناطق بیابانی استتار کنند.
تولیدمثل
جفت نر و ماده زاغ بور در سراسر طول سال با هم زندگی میکنند. آنها به کمک هم آشیانه گردی با شاخههای در هم تنیده در میان بوتههای قیچ میبافند. آن گاه زاغ بور ماده در آن جا تخم میگذارد.
اردیبهشت ماه فصل زادآوری زاغ بور است. به خاطر ترس از خورده شدن جوجهها توسط مارها و بزمجهها، این پرنده روی گیاهان قیج، کاروان کش یا طاق و در فاصله ۸۰ سانتی متری از سطح زمین لانه میسازد.
زاغ بور هر سال بین چهار تا شش عدد تخم میگذارد. این پرنده لانه خود را در میان بوتههای بیابانی ساخته و کف آن را با پشم گوسفند، الیاف گیاهی و گِل میپوشاند.
نوع رفتار
زاغ بور پرندهای است نسبتاً خجالتی و بسیار زیرک که به محض احساس خطر با سرعت در مسیری زیگزاگی دویده و پشت بوتهها مخفی میشود. چند لحظه میایستد و پشت سر خود را نگاه میکند تا موجود تهدید کننده را زیر نظر بگیرد و در صورتی که دوباره احساس خطر کند به شیوه قبل مجدداً فرار میکند و خود را پشت بوتهها مخفی میکند. با آن که پرندهای کاملاً وحشی است و دور از اجتماعات انسانی زندگی میکند، با این حال حضور انسان را به راحتی تحمل میکند.
زاغ بور پرندهای است که دویدن را به پرواز کردن ترجیح میدهد و بیشتر وقتها در حال دویدن است. بعضی از آنان با دیدن انسان یا خودرو احساس خطر کرده و فرار میکنند اما برخی دیگر ترس چندانی از انسان ندارند، البته فاصله ایمنی را رعایت کرده و به فعالیتهای روزمره خود میپردازند.
زیستگاه
گفته میشود که زاغهای بور وابستگی زیادی به گیاه قیچ که از مهمترین گیاهان بیابانی است دارند و تنها در قیچ زارها زندگی میکنند، اما شواهد نشان داده که این گونه نیست و آنها فقط این گیاه را بر گیاهان دیگر ترجیح میدهند.
زاغ بور تنها پرنده بومی و خاص ایران است. جز در مناطق بیابانی در جای دیگری دیده نمیشود. مهم ترین پوشش گیاهی نواحی زیستی زاغ بور شامل قیچ، بادام کوهی، تاغ، شور، درمنه، افدرا، گز، اسکنبیل، اشنان، خارشتر، کاروان کش و بنه است.