ماریکه وروورت که در مسابقات پارالمپیک لندن ۲۰۱۲ موفق به کسب طلا و نقره و دو مدال دیگر در المپیک ریو ۲۰۱۶ شد، بیماری غیرقابل علاج دیستروفی ماهیچهای داشت.
اتانازی در بلژیک قانونی است و در سال ۲۰۰۸ ورووورت اسنادی را امضا کرد که به موجب آنها به پزشکی این اجازه را میداد تا به زندگی او خاتمه دهد.
بیماری وروورت باعث درد مداوم، تشنج و فلج پاهای او شد و ماریکه به سختی میتوانست بخوابد.
او در مصاحبهای با بیبیسی گفت: "حالم ممکن است خیلی بد شود، دچار حمله صرع میشوم، گریه میکنم، به خاطر درد فریاد میزنم. به مسکنهای زیادی احتیاج دارم، مثل والیوم و مورفین."
"خیلیها از من میپرسند چطور با وجود این همه درد و دارو که ماهیچههای بدنم را از بین میبرد، نتایج خوبی به دست میآورم و خندان هستم. برای من، ورزش و مسابقه با ویلچر مثل یک دوا میماند."
ماریکه وروورت در پارالمپیک لندن به مدال طلا و نقره و در پارالمپیک ریو به مدال نقره و برنز دست یافت.
او در مورد این که پس از پارالمپیک ریو اسناد مربوط به اتانازی را امضا کرده گفت: "احساس راحتی دست آدم میدهد. میدانم وقتی زمانش برسد، من اسناد مربوط را در اختیار دارم."