چرا دوست ندارند آبی از «آبه» برای ایران گرم شود؟
«بعد از ناکامی فرانسه در میانجی‌گری میان ایران و آمریکا حالا به نظر می‌رسد ژاپن به دنبال تحقق این امر است. بسیاری از ناظران سیاسی هم بر این باور بودند که سفر روحانی به ژاپن و دیدار با شینزو آبه هم در راستا بوده است. در ایران اما برخی از این سفر انتقاد کردند و گفتند که روحانی نباید دوباره وارد بازی مذاکره و برجام شود. این افراد فاتحه برجام را خوانده و حلوای آن را خورده‌اند و اصلا دوست ندارند دوباره اسم برجام به زبان‌ها بیفتد. این جریان که به لطف ترامپ دوباره جان گرفته است، نمی‌خواهد روحانی خود را احیا کند. این افراد در آستانه انتخابات مجلس یازدهم، هیچ گشایشی در کشور را برنمی‌تابند چون می‌دانند بهتر شدن اوضاع کشور یعنی به خطر افتادن حضور آنها در پارلمان.
جریانی در کشور همیشه از عدم مشارکت مردم در انتخابات استقبال می‌کند. آنها بر این باور هستند که نیامدن گسترده مردم به پای صندوق‌های رای یعنی حضور مجدد آنها در قدرت. به واسطه این استدلال تمام راه‌های موفقیت و احیای برجام را کور می‌کنند. این افراد بهتر از هر کسی می‌دانند که برجام چه مزایایی برای کشور داشت و بعد خروج آمریکا از توافق هسته‌ای چه مشکلاتی بر سر ایران فرود آمد. به خاطر همین تلاش می‌کنند حداقل دیگر توافقی در زمان روحانی میان ایران و دولت‌های خارجی برقرار نشود.
جریان مخالف دولت خود را در آستانه بازگشت به قدرت می‌داند و دوست ندارد زمین بازی که به کمک ترامپ برای آنها فراهم شده است، به همین راحتی از دست برود. گرفتن مجلس در اسفندماه و بعد فتح ریاست‌جمهوری در ۱۴۰۰ آرزوی نزدیک این جریان است؛ جریانی که در ۶ سال گذشته تمام انتخاب‌ها را به رقیب خود یعنی روحانی و جریان اصلاحات واگذار کرده بود و اگر برجام تداوم پیدا می‌کرد، قطعا آنها به این زودی‌ها رنگ پاستور و بهارستان را نمی‌دیدند.
علی مطهری به نکته درستی اشاره کرده است. او می‌گوید:« رفتار برخی مخالفان این لوایح سیاسی است. برخی افراد و نهادها نیز منافع اقتصادی در این قضیه دارند. اگر دولت دست خود این افراد بود مطمئن باشید هم برجام اجرا شده بود و ما به اینجا نمی‌رسیدیم و هم ماه‌ها بود که مشکل FATF حل شده بود و حتی معتقدم که رابطه با آمریکا هم برقرار شده بود ولی چون کار دست خودشان نیست نمی‌خواهند پیشرفت‌ها و گشایش معیشت مردم به نام رقیب‌شان ثبت شود.»
متاسفانه وضعیت کشور به گونه‌ای شده است که منافع ملی قربانی منافع جناحی و سیاسی شده است. برخی حاضر هستند کشور در مشکلات غوطه‌ور شود تا آنها به‌واسطه مشکلات به قدرت برسند. افرادی که خود را دلسوز کشور هم می‌نامند. آنها می‌خواهند با هر وسیله‌ای به هدف خود برسند و شاگردان خوب مکتب ماکیاولی هستند.»
آمریکا جون عمت بیخیال. اینا مذاکره بکن نیستن 
