چنی ول‌کن ایران نیست!
آفتاب‌‌نیوز : 
«انتظار نمی‌رود در کاخ سفید هیچ تصمیم مهمی برای برخورد با ایران تا پایان سال 2007 گرفته شود، در عین حال معلوم نیست که اگر این موضوع تا پایان ریاست جمهوری بوش معلق باقی بماند دولت بعدی آمریکا واقعا بخواهد یا بتواند کاری در این‌باره انجام دهد.
به نظر می‌رسد برای اولین بار در هجده ماه گذشته توازن جناح‌های مختلف در کاخ سفید درباره نحوه مواجهه با برنامه هسته‌ای ایران به سمت حامیان حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای این کشور سنگینی پیدا کرده‌است. یک مقام مهم مرتبط با کاخ سفید در این‌باره می‌گوید: «بوش به‌هیچ‌روی حاضر نخواهد شد در شرایطی کاخ سفید را ترک کند که موضوع هسته‌ای ایران همچنان به عنوان یک تهدید باقی مانده باشد».
در داخل کاخ سفید دیک چنی همچنان مهمترین حامی اقدام نظامی علیه ایران است، با این‌حال به نظر می‌رسد کاندولیرا رایس وزیر خارجه و رابرت گیتس وزیر دفاع مقاومت سرسختانه‌ای در برابر تمایل دیرپای معاون رئیس‌جمهور برای «ضربه به ایران» نشان می‌دهند.
ظرف یک‌سال گذشته اغلب مواضع بوش در قبال ایران آنگونه بوده که دکتر رایس می‌‌خواسته‌است. وزیر خارجه آمریکا با کمک همتایان آلمانی،بریتانیایی و فرانسوی‌اش توانست یک فشار واقعی دیپلماتیک را در سطح بین‌المللی علیه تهران سازماندهی کند. ولی در جریان نشست‌سه‌جانبه ماه گذشته کاخ‌سفید، وزارت خارجه و پنتاگون، دیک‌چنی از آنچه که «فقدان پیشرفت در متوقف ساختن ایران» می‌نامید به شدت شکایت کرد و جورج بوش نیز حق را به او داد.
در ادامه این جلسه نیکولاس برنز معاون وزیر امور خارجه که اداره موضوع برنامه هسته‌ای ایران را به او محول شده‌است با دفاع از ایده‌اش برای ادامه رایزنی‌های بین‌المللی جهت تشدید فشارها بر تهران خواستار آن شد که «مانورهای دیپلماتیک» در برابر ایران تا ژانویه 2009 ادامه پیدا کند، ولی چنی و بوش با ایده وی مخالفت کردند». به گفته منبع خبری گاردین «موازنه به نفع چنی تغییر کرده و این عامل نگرانی است».
پاتریک کرونین مدیر انستیتوی بین المللی مطالعات استراِیک در واشنگتن می‌گوید: «برای چنی بلیط زیادی برای خرج کردن باقی نمانده‌است، ولی او واقعا اگر بخواهد هرآنچه را دارد برای متقاعد ساختن رئیس جمهور جهت حمله به ایران هزینه کند احتمالا قادر به انجام این کار خواهد بود». به عقیده وی، بوش و چنی هر دو معتقدند که رئیس‌جمهور بعدی آمریکا، خواه دموکرات یا جمهوریخواه، از پتانسیل داخلی لازم برای اتخاذ یک تصمیم قاطعانه در برابر برنامه هسته‌ای ایران بی‌بهره خواهد بود.
کرونین همچنین با اشاره به حمله احتمالی اسرائیل علیه تاسیسات هسته‌ای ایران معتقد است که در واشنگتن واقعا هیچکس نمی‌خواهد که هیچ اقدامی از سوی اسرائیل علیه ایران انجام شود، چون به خوبی می‌دانند که در خاورمیانه همه گناه انجام این‌کار به پای آمریکا می نویسند:«خط قرمز کاخ سفید ایران نیست، بلکه اسرائیل است. اگر آنها واقعا بخواهند این کار را انجام دهند آمریکا دچار مخمصه تصمیم‌گیری خواهد شد؛ اینکه اسرائیل را در برابر ایران تنها بگذارد یا اینکه وارد یک مواجهه نظامی دیگر شود».
«انتظار نمی‌رود در کاخ سفید هیچ تصمیم مهمی برای برخورد با ایران تا پایان سال 2007 گرفته شود، در عین حال معلوم نیست که اگر این موضوع تا پایان ریاست جمهوری بوش معلق باقی بماند دولت بعدی آمریکا واقعا بخواهد یا بتواند کاری در این‌باره انجام دهد. به نظر می‌رسد برای اولین بار در هجده ماه گذشته توازن جناح‌های مختلف در کاخ سفید درباره نحوه مواجهه با برنامه هسته‌ای ایران به سمت حامیان حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای این کشور سنگینی پیدا کرده‌است. یک مقام مهم مرتبط با کاخ سفید در این‌باره می‌گوید: «بوش به‌هیچ‌روی حاضر نخواهد شد در شرایطی کاخ سفید را ترک کند که موضوع هسته‌ای ایران همچنان به عنوان یک تهدید باقی مانده باشد».
در داخل کاخ سفید دیک چنی همچنان مهمترین حامی اقدام نظامی علیه ایران است، با این‌حال به نظر می‌رسد کاندولیرا رایس وزیر خارجه و رابرت گیتس وزیر دفاع مقاومت سرسختانه‌ای در برابر تمایل دیرپای معاون رئیس‌جمهور برای «ضربه به ایران» نشان می‌دهند.
ظرف یک‌سال گذشته اغلب مواضع بوش در قبال ایران آنگونه بوده که دکتر رایس می‌‌خواسته‌است. وزیر خارجه آمریکا با کمک همتایان آلمانی،بریتانیایی و فرانسوی‌اش توانست یک فشار واقعی دیپلماتیک را در سطح بین‌المللی علیه تهران سازماندهی کند. ولی در جریان نشست‌سه‌جانبه ماه گذشته کاخ‌سفید، وزارت خارجه و پنتاگون، دیک‌چنی از آنچه که «فقدان پیشرفت در متوقف ساختن ایران» می‌نامید به شدت شکایت کرد و جورج بوش نیز حق را به او داد.
در ادامه این جلسه نیکولاس برنز معاون وزیر امور خارجه که اداره موضوع برنامه هسته‌ای ایران را به او محول شده‌است با دفاع از ایده‌اش برای ادامه رایزنی‌های بین‌المللی جهت تشدید فشارها بر تهران خواستار آن شد که «مانورهای دیپلماتیک» در برابر ایران تا ژانویه 2009 ادامه پیدا کند، ولی چنی و بوش با ایده وی مخالفت کردند». به گفته منبع خبری گاردین «موازنه به نفع چنی تغییر کرده و این عامل نگرانی است».
پاتریک کرونین مدیر انستیتوی بین المللی مطالعات استراِیک در واشنگتن می‌گوید: «برای چنی بلیط زیادی برای خرج کردن باقی نمانده‌است، ولی او واقعا اگر بخواهد هرآنچه را دارد برای متقاعد ساختن رئیس جمهور جهت حمله به ایران هزینه کند احتمالا قادر به انجام این کار خواهد بود». به عقیده وی، بوش و چنی هر دو معتقدند که رئیس‌جمهور بعدی آمریکا، خواه دموکرات یا جمهوریخواه، از پتانسیل داخلی لازم برای اتخاذ یک تصمیم قاطعانه در برابر برنامه هسته‌ای ایران بی‌بهره خواهد بود.
کرونین همچنین با اشاره به حمله احتمالی اسرائیل علیه تاسیسات هسته‌ای ایران معتقد است که در واشنگتن واقعا هیچکس نمی‌خواهد که هیچ اقدامی از سوی اسرائیل علیه ایران انجام شود، چون به خوبی می‌دانند که در خاورمیانه همه گناه انجام این‌کار به پای آمریکا می نویسند:«خط قرمز کاخ سفید ایران نیست، بلکه اسرائیل است. اگر آنها واقعا بخواهند این کار را انجام دهند آمریکا دچار مخمصه تصمیم‌گیری خواهد شد؛ اینکه اسرائیل را در برابر ایران تنها بگذارد یا اینکه وارد یک مواجهه نظامی دیگر شود».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید