روستایی کارگردان و نویسنده جوان سینما در این باره نوشت: «من خیالپردازم و در خیالات خودم شک ندارم که به زودی نفسهای این ویروس هرزهگرد به شماره میافتد. به خیال خود مجال میدهم که از روزهای پر هراس گذر کند، چشم بر بمباران یأس ببندد و امید داشته باشد به آیندهای که این اپیدمیِ نابهکار اسیر فداکاری مردم میشود.
در خیال خودم از راهروی تمام بیمارستانها گذر میکنم، شوخیهای زیر لب پرستاران را میشنوم، پزشکی را میبینم که از پشت تلفن به دختر کوچکش اطمینان میدهد که به زودی درآغوش میگیردش، زنان و مردانی را میبینم که در رختشورخانهی بیمارستانها، ماسک بر صورت، بیوقفه کار میکنند و از استعداد انتقال ویروس هراسی ندارند.
کارگرانی را میبینم که شبها شبیه لشگری بیباک به ستیز ویروسهای جاخوش کرده در اتوبوس و مترو میروند. در خیالاتم هر چه بیشتر پرواز میکنم، بیشتر دلم قرص میشود و یقین میکنم که مرگ مغلوب زندگیست.»
جايي براي شعرپردازي نيست
ويروس زنده نيست كه هرزه گرد باشد