بازگشت از مرگ آسان نیست؛ روایتی از احیای زندگی در ووهان پس از قرنطینه چند هفته‌ای
سرویس بین الملل- "یو وونگ" معلم و یکی از ساکنان شهر ووهان روایت خود را از چگونگی بازگشت زندگی به آن شهر منشاء ویروس کرونا پس از نزدیک به دو ماه قرنطینه بیان کرده است.
به گزارش آفتابنیوز؛ این معلم چینی در یادداشتی در روزنامه "گاردین" با اشاره به وضعیت ووهان می‌نویسد: "پیش از هر مکان دیگری در جهان این شهر ووهان چین بود که مورد هجوم خشن و آشکار ویروس کرونا قرار گرفت. بسیاری از ساکنان نگران ووهان در خانه‌های‌شان باقی ماندند. برخی دیگر مبتلا شدند و برای همیشه ما را تنها گذاشتند. این مبالغه‌آمیز نیست اگر بگویم که از ساعات آغازین صبح روز ۲۳ ژانویه زمانی که قرنطینه در ووهان آغاز شد، زندگی در کشور من دچار تغییری اساسی شد. ما در خانه‌های مان حبس شدیم و هر روز خبرهای بد می‌شنیدیم. اضطراب و ترس دو حس همیشگی همراه ما در آن روز‌ها بودند. در طول دو ماه گذشته، رویداد‌های وحشتناکی رخ دادند. اکنون وضعیت بهتر شده و بیماران در حال بهبود هستند. قرنطینه در ووهان به شکل تدریجی در حال برداشته شدن است. با این حال، بازگشت از مرگ آسان نبوده است. زندگی ما کاملا تغییر کرد. اولین باری که خانه را از زمان لغو قرنطینه ترک کردم در تاریخ ۲۹ مارس بود، یک روز خوب بهاری. در مقایسه با دمای ده درجه زیر صفر سلسیوس پیش از آن این هوا دلپذیر بود. مردم در حال لذت بردن از حضور در میدان‌های شهر بودند. زندگی به تدریج عادی می‌شود. بیرون خانه من تیم پزشکی‌ای مقابل یک هتل مستقر شده است. در مسیر می‌بینم که برخی دوچرخه‌سواری می‌کنند و برخی پیاده به سر کار می‌کنند".
او می‌افراید: "هر چند وقت یکبار نیز اتوبوسی عبور می‌کند. هنوز تعداد قطار‌های فعال زیاد نیستند. مردم گلایه‌مند درباره بازرسی‌های امنیتی و درمانی در مقابل ورودی ایستگاه‌های مترو هستند. هر روز افراد زیادی در حال فرار از خانه‌ها هستند. مردم بی‌طاقت برای رفع قرنطینه هستند و نمی‌توانند بیشتر صبر کنند. بسیاری از دوستان عکس‌های زیادی از خود می‌گیرند و در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند. برخی دیگر با ولع و هیجان به شعب "مک دونالد" و "استارباکس" می‌روند تا همبرگر بخورند و قهوه‌ای بنوشند. آنان خوشحال از آغاز روند عادی زندگی هستند. برخی، اما مانند من حس دوگانه‌ای دارند. در طول مدت دو ماه قرنطینه، کلاس‌های آموزشی‌ام از طریق آنلاین برگزار شدند. امروز، اما آرامش خانه به هم خورده و صدای رفت و آمد را می‌شنوم. حس غریبی دارم. برخی از دوستان‌ام نیز حس مشابهی دارند. از سویی خواستار بازگشت به زندگی عادی هستند و از سوی دیگر تغییر برای‌شان سخت است چرا که به دوران قرنطینه عادت کرده‌اند. ما روز‌های دردناکی را پشت سر گذاشتیم. تصویری که ماموران با لباس محافظت شده زرد وارد مکان‌های مختلف می‌شدند را از یاد نمی‌برم. صدای آمبولانس‌ها به گوش می‌رسیدند".
عزیز من به جای اینکه داستان احساسی سرهم کنی بهتر است مدل تغذیه تون رو عوض کنید و یکم هم اگر تونستید بابت این کارتون با دنیا شرمنده باشید 
| 
عزیز من شما هم به جای اینکه از روی شنیده ها فقط یه حرفی بزنی بهتره یه خورده مطالعه کنی تا منشا اصلی بیماری رو تشخیص بدی . تو اگر تو چین بودی با اون همه جمعیت چی میخوردی ؟ عدس پلو ؟ بهتره بابت بی اطلاعی و بی سوادی که دچارش هستی شرمنده باشی عزیز نمیخواد شرمندگی دیگران رو به روشون بیاری 
