چشم امید ضرغامی به پاستور ۱۴۰۰
گمانه‌زنی‌ها بر نامزدی عزت‌الله ضرغامی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال۱۴۰۰ هر روز بیش از پیش می‌شود و شاید این فرضیه نه در مقطع کنونی که خیلی پیش از این‌ها مطرح شده بود؛ زمانی که او پیش از سال۸۸ و در قامت رئیس‌صداوسیما گرچه یک نیروی اصولگرا به حساب می‌آمد اما سعی می‌کرد نیم‌نگاهی به اصلاح‌طلبان داشته باشد یا در مقاطع مختلف سعی کرده است خود را نیرویی میانه‌رو که صرفا منافع ملی برایش مهم است جلوه دهد. از بستنی‌خریدن و به دیدار احمدی‌نژاد رفتنش برای برگرداندن او به پاستور تا جلسات صبحانه‌ای که با فعالان سیاسی از راست‌ترین تا چپ‌ترین گرایش‌ها برگزار می‌کرد.
تغییر آشکار مواضع
بسیاری باور دارند که ضرغامی در سال‌های اخیر مترصد آن بوده است که به زعم خود نوعی آشتی ملی راه بیندازد؛ البته عزت‌الله ضرغامی در سال‌هایی که گذشت تغییرات بسیاری کرده است یا به باور برخی می‌خواهد این‌طور نشان دهد که تغییر کرده است؛ اویی که روزگاری در تسخیر سفارت آمریکا نقش داشت یا در زمان ریاستش بر صداوسیما یکی از افراد مورد اعتماد محمود احمدی‌نژاد قلمداد می‌شد و حتی جشن پیروزی احمدی‌نژاد در میدان ولیعصر تهران در سال۸۸ را به صورت زنده پخش می‌کرد، اکنون علاوه بر آنکه منتقد چنین ادبیاتی شده است که حتی به حجت‌الاسلام صدیقی، امام جمعه موقت تهران انتقاد می‌کند که چرا معترضان آبان‌ماه۹۶ را «آشغال» خطاب می‌کند: «آشغال در مورد معترضین، مشابه خس و خاشاک هزینه‌ساز است. کلام غیردقیق، زمینه‌ساز فهم نادرست و بروز فتنه است. راه حل معضلات فرهنگی-اجتماعی افزایش بودجه حوزه‌های علمیه نیست».
صبحانه‌های سیاسی-هنری
ضرغامی به‌خصوص از زمانی که دوره‌اش در صداوسیما به پایان رسید برای ماندن نامش در عالم سیاست و احتمالا جلب اعتماد همه نیروهای سیاسی سعی کرد که تقریبا با همه طیف‌ها و از چپ‌ترین تا راست‌ترین طیف‌های سیاسی ارتباط بگیرد و در راستای تحقق چنین سیاستی و البته شاید برای ایجاد نوعی آشتی ملی هفته‌ای یک روز در دفترش میزبان شخصیت‌های سیاسی مختلفی از جمله پرویز فتاح، فرزند مهدی کروبی، سیدمحمدعلی ابطحی، ابراهیم اصغرزاده، مهرداد بذرپاش، عمادالدین باقی، سعید حدادیان، سیدنظام‌الدین موسوی، صادق زیباکلام، محمدعلی زم، حسن عباسی، سیدرضا اکرمی و... باشد. در ابتدا بیشتر این صبحانه‌ها سیاسی بود تا جایی که درباره رفع حصر با فرزند کروبی هم سخن می‌گفت تا آنکه او تصمیم گرفت با هنرمندان هم نشست‌وبرخاست داشته باشد به نحوی که مسعود کیمیایی، بهروز افخمی، سیروس مقدم، محمدرضا شریفی‌نیا، سیدمحمود رضوی، سجاد نوروزی، عادل فردوسی‌پور، عمو فیتیله‌ای‌ها، رابعه اسکویی و مهدی رمضانی مهمان صبحانه‌های او شدند.
از ستایش ابراهیم یزدی تا خواندن شعر از فرهاد و سلفی با جوانان
عزت‌الله ضرغامی نه‌تنها صبحانه‌های سیاسی و هدفمندش را هفته‌ای یک‌بار در پاستور داشت که از سایر فعالیت‌ها برای پیشبرد هدف انتخاباتی‌اش در ۱۴۰۰ غافل نبود. او که دوران مدیریتش در سازمان صداوسیما همزمان با سه دولت سیدمحمد خاتمی، محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی بود بعد از بازنشستگی از این سازمان سعی می‌کند مورد قبول افکار عمومی هم باشد؛ از این‌رو است که در ستایش ابراهیم یزدی می گوید، به شورای نگهبان اعتراض می‌کند، به امام جمعه موقت تهران هشدار می‌دهد، در مجمع عمومی حزب اعتدال و توسعه شرکت می‌کند، از فرهاد شعر می‌خواند، با جوانان سلفی می‌گیرد، کانال طنز(خمیازه) را مدیریت می‌کرد و حتی در قبال واکنش‌های تند برخی اصولگرایان به رپ‌خوانی اخیر کویتی‌پور می‌گوید که او از قطار نظام پیاده نشده بلکه خود قطار نظام است.
تلاش برای میانه‌روی
عزت‌الله ضرغامی را باتوجه به رویکردهای جدیدیش در عالم سیاست می‌توان یک نیروی میانه‌رو قلمداد کرد البته با ذکر این تبصره که او حمایت طیف‌های متنفذی از اصولگرایان را پشت سر خود دارد؛ او علاوه بر اینکه دوستان صمیمی در جبهه ایثارگران و رهپویان انقلاب اسلامی، موردتوجه جبهه پایداری نیز هست. از این رو با ناکامی زودهنگام در انتخابات ریاست جمهوری۹۶ از آینده سیاسی اش قطع امید نکرد و با آنکه در سال۹۶ در نامزدهای نهایی جمنا قرار نگرفت اما هنوز امید دارد که بتواند نظر قاطبه اصولگرایان را جلب کند و البته او به این روی سکه یعنی اصلاح‌طلبان هم نیم‌نگاهی دارد تا درصورتی که اصلاح‌طلبان به جمع‌بندی حمایت از یک نامزد میانه‌رو برسند، گزینه نهایی‌شان شاید او باشد.
اعلام حضور تلویحی در انتخابات ۱۴۰۰
ضرغامی در آخرین اظهارنظرش به صورت تلویحی گفته است که در انتخابات۱۴۰۰ حضور خواهم داشت. او در پاسخ به این پرسش که برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده برنامه‌ای دارید یا نه، گفته است: «برای ۱۴۰۰ یک مینی‌بوس آدم در صف هستند؛ واقعا کی مرده کی زنده، خیلی اتفاقات خواهد افتاد. آنچه به من مربوط می‌شود، اگر نگوییم سرباز نظام، خودم را یک بازیگر یا بازیکن روی نیمکت نظام می‌دانم که اگر روزی لازم باشد به داخل زمین بروم و بازی کنم. من خودم را روی نیمکت جمهوری اسلامی می‌دانم. این نیمکت‌نشینی برای هر کاری است، من چنین جایگاهی را برای خودم انتخاب کردم و در هر شرایط و موقعیتی اقتضا کرد یک خدمتی را انجام دهم آماده‌ام... طبیعتا خودم را آماده و مهیای این کار می‌کنم؛ والا روی نیمکت اگر با کت و شلوار بنشینیم و هیچ تمرینی هم نکرده باشیم که فایده ندارد. کسی که نمی‌تواند با کت و شلوار وارد زمین بازی شود. قاعدتا نشستن روی نیمکت آمادگی می‌خواهد».
حال با این گزاره شاید بتوان تمام فرضیات و تحلیل‌های ذکر شده را نزدیک به واقعیت دانست که ضرغامی سال‌هاست خود را برای ریاست‌جمهوری آماده می‌کند.
