این نویسنده جوان ساکن پاسادنا در کالیفرنیا با فقط سه کتاب در کارنامه یکی از آیندهدارترین نویسندههای دنیا در ۳۹ سالگی است. او هر چند هنگام نوشتن «سال آرامش و استراحت من» به آمدن کرونا و درگیر شدن انسان با این ویروس فکر هم نمیکرد اما حالا میتواند از تجربههای خلق شخصیتی بگوید که ناچار است تمام وقت خود را در یک آپارتمان در نیویورک بگذراند.
مشفق که امسال «مرگ در دستان او» را روانه بازار کرده، در بخشی از یک گفتگوی طولانی با گاردین از زندگی شخصی خود و مهاجرت به آمریکا هم گفته است. این نویسنده ایرانیتبار با لوک گوبل ازدواج کرده که او هم نویسنده است. برگردان قسمتی از حرفهای او را اینجا میخوانید.
«۱۴ سالم بود که نویسندگی را کشف کردم. نتوانستیم سر وقت در برنامه موسیقایی نامنویسی کنیم و مادرم مرا به یک اردوگاه تابستانی نویسندگی خلاق فرستاد. همانجا بود که سرنوشتم را پذیرفتم...
آمریکاییها داستانگوهایی بسیار خوب هستند و در عین حال دروغگوهایی بسیار خوب؛ به ویژه درباره تاریخ کشورشان.
حالا دیگر بازی تمام شده است. خیلیها بیدار شده و این رویا را کنار گذاشتهاند که همه چیز خوب است چون زندگی من خوب است. البته که اوضاع میتواند همیشه بدتر شود اگر دونالد ترامپ بار دیگر رای بیاورد. هیچکس نباید قدرت باورنکردنی حماقت را دستکم بگیرد.»