فصلنامه فرهنگی اجتماعی «ایشیق» که به زبان ترکی آذربایجانی منتشر میشود، عکسی از صمد بهرنگی را با این توضیح که پیشتر منتشر نشده، در پنجاه و دومین سالروز درگذشت این نویسنده منتشر کرده است.
این تصویر از آرشیو شخصی بهروز دولتآبادی است.

نفر چهارم از راست که سبد حصیری بر سر گذاشته، بهروز دهقانی (نویسنده و مترجم) است.
صمد بهرنگی در دوم تیرماه ۱۳۱۸ در تبریز متولد شد. او آموزگار، داستاننویس، مترجم و پژوهشگر فولکلور آذربایجانی بود. بهرنگی که نویسندگی را با طنزنویسی آغاز کرد، اغلب با کتاب «ماهی سیاه کوچولو» شناخته میشود. از داستانهای صمد بهرنگی میتوان به «عادت»، «تلخون و چند قصه دیگر»، «کچل کفترباز» و «۲۴ ساعت در خواب و بیداری»، از ترجمههایش به «ما الاغها!» نوشته عزیز نسین و از دیگر آثارش به «کندوکاو در مسائل تربیتی ایران»، «تاپما جالار، قوشما جالار (مثلها و چیستانها)» و ... اشاره کرد.
او درباره خودش گفته: قارچ زاده نشدم بی پدر و مادر، اما مثل قارچ نمو کردم، ولی نه مثل قارچ زود از پا درآمدم. هر جا نَمی بود، به خود کشیدم؛ کسی نشد مرا آبیاری کند. من نمو کردم… مثل درخت سنجد کج و معوج و قانع به آب کم، و شدم معلم روستاهای آذربایجان. پدرم میگوید: اگر ایران را میان ایرانیان تقسیم کنید، از همین بیشتر نصیب تو نمیشود.
صمد بهرنگی در سن ۲۹سالگی در نهم شهریورماه ۱۳۴۷ در رود ارس غرق شد و از دنیا رفت.

روحش غریق رحمت الهی باشه این معلم بزرگوار
خدارحمتش کند.اینهاموجب بدبختی ماشدند
دلم سوخت.ناراحت شدم .خدا همه رفتگان را بیامرزد .انشاا...ممنون.
حالا کدوم اینها در عکس صمد بهرنگی بود
|
پیراهن راه راه پشت سری هست
یادش به خیر. به نظر می رسد به عنوان یک روشنفکر ایرانی و آذربایجانی نظرات و نوشته هایش مورد مطالعه ای نو قرار گیرد، اعتبار بسیاری از افکار زمان وی اکنون اندک شده است.