شورای آتلانتیک در مقاله ای نوشت:یک سال پس از اینکه دولت ترامپ مورد احترام ترین فرمانده نظامی و اطلاعاتی ایران را ترور کرد، بسیاری از پیش بینی های وحشتناک که توسط تحلیلگران ابراز می شد، محقق نشده اند.ایران تاکنون مقابله به مثل نکرده است هر چند موشک هایی را به پایگاه عراق که آمریکایی ها در آن مستقر بودند پرتاب کرد که باعث ایجاد صدمات مغزی بر روی 100 نفر از نیروهای نظامی شد اما هیچ کشته ای نداشت.نکته قابل توجه این است که ایران از توافق هسته ای 2015 و یا از پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای سال 1970 نیز خارج نشده است. اگرچه محدودیت هایی را در مورد ذخایر اورانیوم غنی شده خود کاهش داده است.
مقاله می افزاید: با این حال، ایران از راه های دیگر انتقام قتل ها را نیز گرفته است. ترور سردار سلیمانی، همانطور که مایک پمپئو وزیر امور خارجه امریکا اظهار داشت، بازدارندگی در برابر حملات بیشتر مورد حمایت ایران نبود. دو آمریکایی و یک تبعه انگلیس در حملات موشکی به پایگاه عراق در مارس 2020 کشته شدند و حملات شبه نظامیان مورد حمایت ایران همچنان ادامه دارد. حضور نظامی آمریکا در عراق تحت فشار سیاستمداران عراقی که دیگر نمی خواهند کشورشان را به عنوان میدان نبرد بین همسایه با نفوذ خود و ابرقدرت باقی مانده جهان استفاده کنند ، کاهش یافته است. پمپئو بارها تهدید کرده سفارت ایالات متحده در بغداد در صورت آسیب دیدن بیشتر آمریکایی ها در حملات موشکی شبه نظامیان مورد حمایت ایران به منطقه سبز خواهد بست که این می تواند هدیه دیگری به تهران باشد.
در پایان آمده است: تهدید جنگ گسترده تری بین آمریکا و ایران همچنان ادامه دارد زیرا اخیراً دولت ترامپ و اسرائیل تجهیزات بیشتری از جمله زیردریایی ، ناوهای هواپیمابر و بمب افکن های B-52 در منطقه مستقر کرده اند. چنین درگیری، یک نقطه اوج وحشتناک برای سیاست شکست خورده "فشار حداکثری" ایالات متحده خواهد بود. بنابراین دولت ایران همان کاری را انجام داد که طی چهل و یک سال گذشته اغلب انجام داده است: برای کاهش فشار، به استراتژی "مقاومت اقتصادی" ، قاچاق نفت به چین ، ونزوئلا و سایر مشتریان با تخفیف و تقویت صنایع داخلی، روی آورد. اگر چه ایران آسیب دید اما وجهه ایالات متحده نیز فرو ریخت.