آنتونی بلینکن روز سهشنبه در گفتوگو با رادیو ملی آمریکا در پاسخ به این سوال که چگونه ایران را از دسترسی به سلاح اتمی متوقف میکنید، افزود: این کار را در گذشته انجام دادیم.
وی ادامه داد: توافق هستهای ایران که برجام نامیده میشود، در قطع تمام مسیرهایی که ایران میبایست برای تولید مواد شکافتپذیر برای سلاح اتمی برود را به طور بسیار موثری مسدود میکرد و میدانیم که آن توافق کار میکرد.
وزیر خارجه آمریکا اضافه کرد: کارشناسان اطلاعاتی ما همچنین جامعه بینالمللی به ما گفتند که توافق در نوبه خود برای ممانعت از ایران در پیمودن مسیر مواد شکافتپذیر برای بمب کار میکرد و بسیار تاسفآور است که ما از آن خارج شدیم.
بلینکن درباره چرایی اعتماد دوباره ایران به آمریکا و امضای توافقی دیگر وقتی هیچ تضمینی نیست که چهار سال دیگر رئیس جمهوری نخواهد مسیر دیگر را برود، گفت: هر کشوری باید این محاسبه را بکند و در حال تعادل تصمیم بگیرد که منافع آنها در چیست. فکر میکنم ما این را میدانیم ایران پس از خروج ما از توافق به برداشتن محدودیتهای مندرج در توافق کرد.
وی افزود: در نتیجه آن، امروز ایران بسیار به داشتن توانایی تولید مواد شکافتپذیر برای سلاح در مدت کمتر از آن چیزی که در زمان اجرای توافق بود، نزدیک شده است. بر این اساس، زمان تولید مواد شکافتپذیر برای ایران که برجام آن را به یکسال عقب رانده بود، کمتر شده است.
وزیر خارجه آمریکا ادامه داد: اکنون مطابق گزارشهای منتشر شده، این زمان به سه یا چهار ماه کاهش یافته و در یک مسیر نادرست پیش میرویم. بنابراین، فکر میکنم ما انگیزهای برای تلاش در قراردادن برنامه اتمی ایران در جعبه داریم.
بلینکن با بیان اینکه ایران انگیزهای برای چانهزنی به منظور لغو برخی تحریمها با توجه به اوضاع اقتصادی خود دارد، اظهار کرد: بنابراین من فکر میکنم هنوز علاقه هر دو طرف - از جمله در میان شرکای مذاکره کننده ما در اروپا ، همچنین روسیه و چین - وجود دارد که این کار را انجام دهند. اما این یک نخستین قدم ضروری است، اما یک مرحله کافی نیست.
وی خاطرنشان کرد:زمان گذشته است بنابراین اگر ما بخواهیم دوباره وارد توافق شویم، اگر ایران به توافق خود برگردد، ما نیز همان کار را انجام دهیم ، باید بر روی توافقنامهای کار کنیم که طولانیتر و قویتر از توافق اصلی باشد.
وزیر خارجه آمریکا ادامه داد: همچنین ما باید سایر مواردی را که بخشی از مذاکره اصلی نبوده و برای ما و سایر کشورهای جهان به شدت مشکل ساز است، همچون برنامه موشک بالستیک ایران و اقدامات بیثبات کننده آن کشور را دخیل سازیم.
بلینکن با تاکید بر اینکه همه اینها باید دخیل شوند، اضافه کرد: اما اولین قدم بازگشت ایران به توافق است. رئیس جمهوری بایدن کاملا روشن بوده است که اگر آنها این کار را انجام دهند، ما نیز همین کار را خواهیم کرد.
وی مدعی شد: مسیر دیپلماسی در حال حاضر باز است. ایران هنوز از پایبندی به تعهدات خود دور است. بنابراین باید ببینیم چه کاری انجام میدهد.
وزیر خارجه آمریکا در پاسخ به این سوال که آیا حرکتی برای بازشدن مسیر دیپلماسی مستقیم با ایران انجام شده است، گفت: رئیس جمهوری به طور عمومی صریح گفته است که ما کجا میایستیم. اگر ایران هر واکنشی را به آن داشته باشد، خواهیم دید.
بلینکن به اینکه آیا در آینده باید مسیر دیپلماسی مستقیم باشد، پاسخ داد: در برخی نکات، احتمال دارد، اگر هرگونه تعاملی در این زمینه وجود داشته باشد، مستلزم دیپلماسی خواهد بود. به همین است که به این موضوع میپردازیم.
حادثه اربیل
وی درباره حمله راکتی در اربیل عراق و اینکه در گذشته آمریکا در این حملات مشابه، نیروهای نیابتی ایران را سرزنش میکرد و اینکه آیا این اقدام را نوعی آزمایش دولت جدید آمریکا از طرف ایران میدانید، اظهار کرد: زود است که این را بگوییم.
وزیر خارجه آمریکا، این حمله را عصبانی کننده دانست و یادآور شد: همانطوری که گفتید در اربیل غیرنظامیان و نیروهای ائتلاف شامل یک عضو ارتش آمریکا آسیب دیدند. من با مسرور بارزانی نخست وزیر اقلیم کردستان عراق صحبت کردم.
بلینکن همچنین از تماس با مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق هم سخن گفت و افزود: ما بر اطمینان یافتن از ایمنی افرادمان، نیروی دولت، شهروندان آمریکایی و امنیت اماکنمان تمرکز کردیم. این اولویت بالای ما است.
وی با بیان اینکه البته مردم عراق هم از این خشونتها و نقض حاکمیتشان رنج مدیدی متحمل شدهاند، گفت: منطقه کردستان عراق و دولت مرکزی بغداد به تلاش برای یافتن آنچه اتفاق افتاده است، متعهدند. یقینا ما هم برای کمک به آن، مشارکت داریم.
وزیر خارجه آمریکا تاکید کرد: ما باید پیدا کنیم که چه کسی مسئول است. در حال حاضر این را نمیدانیم. ما این را در گذشته دیدهایم، دیدهایم که شبه نظامیان عراقی، شبه نظامیان مورد حمایت ایران در موارد زیادی مسئول بودهاند اما اکنون، خیلی زود است که بدانیم چه کسی برای این موضوع مسئول است.
واشنگتن پایبند تعهدات باشد .
هردو پایبند ند, اما تفاوت فرهنگ سیاسی مانع دریافت
فقط عمل امریکا؛نه وعده و بیانیه
هیچ دانشکده سیاسی اشنا نیست