سیر صعودی ارزش یوان چین؛ پکن چگونه از تله دلار گریخت؟
افزایش ارزش ارز یوان با تضعیف شاخص دلار آمریکا به دلیل بلاتکلیفی های موجود در اقتصاد آمریکا و اشتغال زایی ضعیف و افزایش ریسک های تورمی در این کشور مرتبط است.
از یک طرف، رونق صادرات چین فضای هر چه بیشتری را برای مقاومت افزایش نرخ ارز یوان چین فراهم می آورد و از طرف دیگر، در حالیکه بهای کالاهای بین المللی به سرعت در حال افزایش است، افزایش چشمگیر هزینه صنعت تولید چین و قرار گرفتن این صنعت تحت فشار تورم وارداتی، باعث می شود که افزایش مناسب ارزش ارز یوان به نفع کاهش خطر تورم وارداتی در این کشور باشد.
با این اوصاف، افزایش نرخ ارز یوان اساسا توسط بازار تعیین می شود و تا حدی منعکس کننده قدرت اقتصادی چین است که رشدی طولانی مدت را حفظ خواهد کرد و بنابراین یوان به عنوان یک ارز پرقدرت و قوی باقی خواهد ماند.
با این حال، نحوه مواجه با چالش بلند مدت و همیشگی ناشی از دلار آمریکا، توجه سیاستگذاران چینی را به سمت خود جلب کرده است؛ ترازنامه فدرال رزرو آمریکا از حدود ۷۰۰ میلیارد دلار قبل از بحران مالی سال ۲۰۰۸ میلادی، امروزه به بیش از ۷.۶ تریلیون دلار رسیده است؛ طبق پیش بینی های صورت گرفته توسط «دویچه بانک»، اگر اعتیاد و تمایل همیشگی فدرال رزرو آمریکا به پول آسان کنترل و مهار نشود، ترازنامه فدرال رزرو تا سال ۲۰۵۰ میلادی به حدود ۴۰ تریلیون دلار خواهد رسید.
تاثیر اپیدمی کرونا باعث تسریع چاپ اسکناس توسط فدرال رزرو آمریکا شده است و همانطور که تاریخ نیز نشان می دهد، فدرال رزرو به صورت روز افزون به تسهیل کمّی و درآمدزایی از کسری های مالی تکیه خواهد کرد تا اقتصاد آمریکا را نجات دهد؛ چنین روندی چالش بسیار عظیمی را برای سیستم مالی و اقتصاد جهان به وجود خواهد آورد چرا که آمریکا هیچ اهمیتی نمی دهد که دلار به عنوان یک ارز ذخیره بین المللی محسوب می شود.
به این ترتیب، چین مجبور است برای فرار از تله دلار، یک انتخاب استراتژیک داشته باشد.
چین در عین تقویت مصرف و نوآوری و تعمیق اصلاحات نرخ ارز بازار محور خود، باید به شیوه ای فعالانه به ارتقاء بین المللی کردن یوان بپردازد.
یوان با وجود سیاست های مخرب تجاری آمریکا، به طور روز افزون در تجارت چین با همسایگان و شرکای تجاری اش محبوب شده است که این روند پتانسیل ارز یوان در تبدیل شدن به یک ارز بین المللی را به تصویر می کشد.
