مسیح مهاجری در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: هیچیک از داوطلبان ریاست جمهوری تأییدصلاحیتشده برنامه جامعی که متناسب با مشکلات کشور باشد و بتواند آنها را برطرف نماید ارائه نکردهاند و اصولاً آنها در اندازهای نیستند که قدرت فائق آمدن بر این مشکلات را داشته باشند.
در خیابان یکطرفه یکدست کردن حاکمیت تاختن، علاوه بر اینکه با روح قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی سازگاری ندارد، بخشهای زیادی از مردم را از مشارکت در حکمرانی و دخالت در سرنوشت خود دور میکند. این خطر، از خطرهای ناشی از بحران اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی بیشتر است.
تکلیف انتخابات ریاست جمهوری 1400 از هماکنون روشن است و کسی در اینکه برنده نهائی این انتخابات کیست ابهامی ندارد. به همین دلیل، بهتر است از هماکنون سایر داوطلبان به جای معارضه با همدیگر درصدد همافزائی برآیند و در تبلیغات انتخاباتی این نکته را مورد تأکید قرار دهند که درصدد کمک به رئیسجمهور منتخب برخواهند آمد و برای اداره کشور با او همراهی خواهند کرد.
دولت سیزدهم هرچند بنا دارد یکدست باشد، ولی تصمیمسازان به این واقعیت توجه کنند که اداره کردن کشور در این مقطع، کار بسیار دشواری است و دولت ناچار است از نیروهای کاردان و باتجربه استفاده کند. این نیروها را نمیتوان فقط در یک جناح یا طیف فکری پیدا کرد.تفکر بسته و یکسونگری که گرفتار«خودانقلابیپنداری»است و دیگران را از دایره انقلاب و نظام بیرون میداند،کشور را نهتنها از بحرانها نجات نخواهد داد بلکه آن را گرفتار بحرانهای بیشتری خواهد کرد.این یکسونگریها تجربه شدهاند، این تجربه تلخ نباید تکرار شود. ذائقه مردم بیش از این تحمل چشیدن این تلخی را ندارد.
اما آقای مهاجری بدجوری به بیراه رفته اند.و این مدل حرف زدنشان در این زمان و شرایط جز همراهی با مخالفان نظام چیز دیگری نیست.
در واقع همان اعتبار معمولی که ایشان نزد برخی از دلسوزان نظام داشتند نیز از دست داند.