غوغای استاد با «آتشی در نیستان»
شهرام ناظری خواننده بلندآوازه کشورمان، جمعه‌شب، پس از حدود یک‌سال و نیم دوری از وطن، برای نخستین‌بار به روی صحنه کنسرت آنلاین رفت؛ کنسرتی که حدود دو ساعت به طول انجامید و ناظری در آن بیشتر قطعاتی که سروده مولانا بود و در جرگه آثار محبوبش به شمار می‌آید، خواند و در طول کنسرت، همواره از جای خالی مردم و نیرویی که در زمان اجرا از آن‌ها می‌گرفته است، گفت. کنسرت‌آنلاین «آوای دوست» با حضور شهرام ناظری در تالار وحدت روی صحنه رفت. به بهانه این رویداد فرخنده، گفت‌وگوی کوتاهی با استاد داشتیم و به ارائه گزارشی از آن‌چه در این کنسرت گذشت، پرداختیم.
از مولانا تا یاران رفته
صحنه کنسرت «آوای دوست»، با نمایش کوک ساز ارکستر هشت‌نفره آغاز شد و ساعت 21:17، با ورود شهرام ناظری رسمیت پیداکرد. ناظری پیش از اجرای نخستین قطعه خود گفت: «وضعیت عجیب و غریبی است که برای اولین‌بار روبه‌روی صندلی‌های خالی نشسته‌ایم. سال‌ها عادت داشتیم که از نَفَس مردم انرژی بگیریم. همین نفس‌ها خیلی جاها ما را نگه داشت تا کار کنیم. یک‌سال و نیم در ایران نبودم و برای اجرای پروژه‌ای در آمریکا حضور داشتم. وقتی به ایران بازگشتم، دیدم کرونا حالاحالاها ماندگار است و این شد که تصمیم گرفتیم اجرای آنلاین داشته باشیم.» با پایان‌یافتن صحبت‌های ابتدایی ناظری، صدای سازها بلند شد و او با قطعه «چو خیال تو درآید به دلم رقص‌کنان» کار خود را آغاز کرد. اثری با شعر مولانا از آلبوم «بنمای رخ» که با رسیدن به مصرع «شیدا شدم» و ضرباهنگ خاص صدای ناظری، بسیار شنیدنی بود. او در هنگام اجرای سوم، از فراق بزرگان موسیقی که طی یک‌سال گذشته از دست رفتند، یعنی استاد عبدالوهاب شهیدی و محمدرضا شجریان گفت و اجرای قطعه «شاد باش ای عشق خوش سودای ما» را با نوازندگی خود، به این سفرکردگان تقدیم کرد.
همراه با ساز و آواز ناظری
شهرام ناظری در کنسرت آنلاین جمعه‌شب، قطعه‌های «آتشی در نیستان»، «راز نهان»، «قفل زندان» و «عاشقی پیداست از زاری دل» را نیز اجرا کرد. او در میانه اجرا و برای برخی قطعه‌ها، سه‌تار را برمی‌داشت و خودش می‌خواند و می‌نواخت. به جرئت می‌توان گفت او در سراسر کنسرت، به یاد تماشاگرانی که همیشه در کنسرت‌ها وی را همراهی می‌کردند، بود و گفت: «انگار در خلأ اجرا می‌کنیم. اجرای آنلاین باعث شده که در کارمان اشکالاتی داشته باشیم. این‌که این‌گونه می‌خوانم، برایم غیر طبیعی است. آهنگ‌هایی را اجرا می‌کنم که سال‌ها خوانده‌ام، ولی گاهی فکرم جای دیگر می‌رود و تپقی می‌زنم.» جالب این‌که ناظری بعد از آن‌که قطعه «آتشی در نیستان»، ساخته جلال ذوالفنون را خواند، یادآور شد که در حین اجرا به خاطر آورده بخشی از قطعه قبلی را نخوانده‌است و به همین دلیل، باردیگر قطعه قبلی را اجرا کرد. اصرار بر ارائه کامل اثر و شکل درست آن، یکی از ویژگی‌های خواننده‌های بزرگی مانند شهرام ناظری است که حتی در نبود تماشاگر هم، رنگ نمی‌بازد. او کار خود را در این کنسرت‌آنلاین، چند دقیقه بعد از ساعت 23، با قطعه محبوب و معروف کردی «له یلی باوانم» از دیار مادری‌اش، به پایان رساند.
کیفیت مطلوب اجرا و لبخند رضایت
کنسرت «آوای دوست» با همکاری تلویزیون اینترنتی ایرانسل (لنز) برپا شد. تماشاگران برای مشاهده این اجرا، باید بلیت 15 هزارتومانی این کنسرت را تهیه می‌کردند؛ هرچند بخش‌های قابل‌ملاحظه‌ای از این اجرا، همزمان از طریق صفحه شخصی شهرام ناظری در اینستاگرام هم پخش می‌شد. کیفیت برگزاری این کنسرت، نسبت به اولین تجربه‌های لنز در کنسرت آنلاین، بیشتر بود و تنها گه‌گاهی صدا و تصویر با هم همخوانی نداشت؛ اما نمایش از زاویه دور گروه ارکستر و به‌خصوص سازها، از موضوعاتی بود که تماشاگران زیادی به آن نقد داشتند. شهرام ناظری در این کنسرت به سراغ آهنگ‌های محبوبی که پای ثابت اغلب اجراهای اوست رفته بود و با وجود حضور نداشتن مردم در سالن، سعی در ارائه آثار به بهترین شکل ممکن را داشت؛ موضوعی که به چشم تماشاگران آنلاین آمده بود و در فضای مجازی از آن نوشته بودند:« چقدر صمیمی و زلال خواندید و سخن گفتید و بر گوش دلمان نشست.» یا «استاد نازنین درسته ما در سالن حضور فیزیکی نداشتیم، اما همگی لذت بردیم. روحمون تازه شد و شما رو تشویق کردیم. به امیدخدا دوباره مردم می‌تونن در سالن‌ها حضوری، آوای ملکوتی شما رو بشنون.»
گلایه شهرام ناظری از وضعیت موسیقی‌دان‌ها
روز بعد از اجرا، از شهرام ناظری درباره حال‌و‌هوای کنسرت‌آنلاین پرسیدیم؛ او درباره تجربه این کنسرت گفت: «اولین‌بار بود چنین کنسرتی را تجربه کردم. در هرصورت تجربه‌ای بود که امیدوارم دیگر تکرار نشود و کرونا از بین برود و باردیگر با حضور مردم به روی صحنه بروم. قطعاتی که در این کنسرت خواندم، به انتخاب خودم بود. قطعات دیگری را هم آماده کرده بودم که فرصت نشد اجرا کنیم.» این خواننده که حدود یک‌سال و نیم از وطن دور بود، درباره پروژه‌های پیش روی خود و وضعیت نامناسب ارائه آثار موسیقی در کشور گفت: «مدتی که از کشور دور بودم؛ به دعوت ارکستر سمفونیکی در آمریکا عازم این کشور شدم اما این اجرا، به دلیل شیوع کرونا کنسل شد. بعد از آن بلیت برگشتم به فرانکفورت نیز کنسل شد. چندماه منتظر ماندم تا شاید شرایط تغییر کند و اجرایمان را به روی صحنه ببریم، اما دیدم کرونا فعلا اجازه نمی‌دهد و برگشتم. پنج، شش آلبوم آماده انتشار دارم؛ اما وضع موسیقی‌دان‌ها آن‌قدر آشفته است که نمی‌شود ادامه داد و برنامه‌ریزی کرد. کارمان در ابتدا با نوار کاست بود که ازبین رفت بعد از آن نوبت سی‌دی شد که آن هم تقریبا از بین رفته است. در این شرایط، نمی‌شود کاری کرد و هیچ‌جایی برای عرضه آن‌ها نیست. برای اهالی موسیقی، تنها یک کنسرت مانده بود که آن هم به خاطر کرونا از بین رفته است و امیدوارم وضع به زودی تغییر کند.»
