فیلمهای ترسناک یکی از مورد استقبالترین ژانرهای فیلم هستند؛ به این دلیل که معمولاً با مجموعه خاصی از قوانین ساخته میشوند.
فیلم «داستانهای ترسناک برای گفتن در تاریکی» محصول سال ۲۰۱۹ نیز از این قاعده مستثنی نیست. شخصیتهای نوجوان این فیلم اقتباسی از کتاب داستانی به همین نام به نویسندگی آلوین شوارتز، خواهند فهمید یک کتاب وجود دارد که بعد از باز کردن آن رویداد وحشتناکی رخ خواهد داد؛ و مانند هر داستان خوب، عناصر خاصی نیز وجود دارد که یک فیلم ترسناک را به عنوان عضوی از این ژانر طبقه بندی کنیم.
ما در این گزارش، قصد داریم عنصری را که هر داستان ترسناک نیاز دارد تا مخاطب را بترساند، معرفی کنیم.
اگر میخواهید خودتان را با دیدن یک فیلم ترسناک بترسانید، حداقل باید توسط تهدید و مخاطرهای باشد که واقعاً وحشتناک است. میتوان از یک شخصیت شرور ترسناک واقع گرایانه مانند نورمن بیتس یا مثل فیلم «داستانهای ترسناک برای گفتن در تاریکی» از موجوداتی عجیب و غریب استفاده کرد. اگر این شخصیتهای شرور فقط با نگاه کردن به کاراکترهای فیلم یا ذکر نام آنها بتوانند وحشت را القا کنند، داستان آغاز خوبی داشته است.
قوانین را برای زندگی پاک کنید
هر کسی در یک فیلم ترسناک میداند که باید یکسری قوانین وجود داشته باشد. اینکه داستان به این قوانین و پایبند باشد یا با آنها قهرمانان داستان را به دام بیندازد، این دستورالعملها به ما میگوید چه موقع فریاد بزنیم و چه موقع با آرامش باشیم. اگرچه برای فیلم «داستانهای ترسناک» کمی دیر این اتفاق میافتد، اما شخصیتهای اصلی با پیدا کردن کتاب داستانهای ترسناک، یک نیروی شرور بسیار قدرتمند را بیدار کرده اند.
شخصیتهای زیادی که هر لحظه میتوانند ناپدید شوند
بعضی از داستانها میتوانند با تعداد انگشت شماری از شخصیتها پیش بروند و هرگز شخصیتهای بیشتری احتیاج نداشته باشند. اما داشتن ترکیبی محکم از افرادی که هر لحظه میتوانند در فیلم ناپدید شوند، باعث ایجاد تنش و انتظار در مخاطب میشود. اگر تیم بازیگری از افراد معروف باشد، این تنش دو برابر میشود زیرا مخاطبان احتمال میدهند که شانس زنده ماندن آنها از همه بیشتر است، اما وقتی با گم شدن یا مرگ آنها مواجه میشوند، شوکه خواهند شد.
عنصر غافلگیری
در حالی که داشتن دانش قبلی همیشه برای دیدن یک فیلم ترسناک خوب است، اما اتفاقات غیرمنتظره هم برای ترساندن مخاطب لازم هستند. قوانین قرار است راهنما باشند، اما وقتی آنها شکسته شوند، هر چیز دیوانه واری ممکن است اتفاق بیفتد و این امر داستان را تازه نگه میدارد. در مورد فیلم «داستانهای ترسناک برای گفتن در تاریکی»، هیولای تازه ایجاد شده معروف به «Jangly Man» ترکیبی از چندین هیولا است که به یک سورپرایز وحشتناک برای طرفداران این اثر تبدیل شده است.
اتمسفر و جو فیلم
نور کم، راهروهای عریض و پردههای پرتلاطم میتوانند جذابیت یک ماجراجویی ترسناک را دو چندان کنند. حتی چیزهایی در حد تختههای چوبی که اصلا ترسناک نیستند، اگر به شکل مناسب از آنها استفاده شود میتواند باعث ایجاد لحظات ترسناکی در فیلمها شوند.
سلاح قاتل
از بین شخصیتهای ترسناک سینما، فِرِدی کروگر پنجه خاص خودش را داشت. مایکل مایرز چاقوی آشپزخانه اش را دارد و میتوان گفت که هر شخصیت شرور سلاح نمادین و روش مورد علاقه خودش را برای کشتن طعمه هایش دارد و این برای فیلمهای ترسناک یک برگ برنده است.
موسیقی مناسب
یک فیلم ترسناک خوب به آهنگی به همان اندازه وحشتناک احتیاج دارد که نشان دهنده وجود خطر باشد؛ برای مثال صدای فریاد و جیغ وقتی که با آهنگ ورود شخصیت شرور هماهنگ شود بسیار ترسناکتر خواهد بود. هرچه موسیقی به یادماندنیتر باشد، افرادی که فیلم را دیده اند بیشتر تحت تاثیر لحظات وحشتناک فیلم قرار خواهند گرفت.
ساخت دنباله
شخصیت شرور همیشه در انتظار فرصتی دیگر برای بازگشت است. اگر در حال ساخت یک فیلم ترسناک هستید، ممکن است که با سکانسی ترسناک در آخر فیلم، اثر خود را به پایان برسانید تا به مخاطبان اطلاع دهید که همیشه این احتمال وجود دارد که شخصیت شرور بازگردد و هنوز کابوس به پایان نرسیده است.