سایت های همسریابی و بستر اینترنت می تواند همدم مناسبی برای فرد انتخاب کند؟
در فرهنگ ایرانی ازدواج امری پسندیده و ضامن خوشبختی افراد محسوب می شود و پدرها و مادرها، بزرگترهای فامیل و دوستان در انتخاب همسرآینده برای فرزندان و آشنایان خود تاثیر گذار و مهم هستند.
در گذشته معتمدان و خیران محل که دخترها و پسرهای اطرافشان را می شناختند به هم دیگر معرفی می‌کردند و به اصلاح سبب خیر می شدند تا وصلت سربگیرد.
امروزه با گسترش فضای مجازی و روی کار آمدن اپلیکیشن های مختلف نحوه ازدواج و همسریابی هم دستخوش تغییر و دگرگونی شده است. با ورود همه به دنیای مجازی بسترهای متفاوتی برای معرفی جوانان به خانواده ها شکل گرفته است.
این روزها برخی جوانان برای پیدا کردن همدم زندگی خود به سایت ها و اپلیکیشن های همسریابی مراجعه می کنند.
پر کردن فرم و نوشتن اطلاعات وخصوصیات ظاهری در پیام رسان ها و سایت ها و اپلیکیشن های همسریابی راهی است که برخی از طریق آن به دنبال همسر آینده خود می گردند.
در این اپلیکیشن ها و سایت ها اطلاعات، خصوصیات و معیارهای افراد ذکر می شود و اگر معیارهای دو نفر به هم نزدیک باشد به یکدیگر معرفی می شوند البته برای بررسی محاسن و معایب این بسترهای اینترنتی نیاز به نظرات کارشناسان است.
سایت همسریابی همدم که در روز ازدواج رونمایی شد جدید ترین اپلیکیشن همسریابی است که در دسترس جوانان برای انتخاب شریک آینده زندگی در اختیار آنها قرار گرفته است.
ثبت نام در این اپلیکیشن رایگان است اما برای اینکه کاربران با گزینه‌های مختلف آشنا شوند باید بسته بخرند. بسته‌هایی که قیمت آنها بین ۳۰ تا ۱۰۰ هزار تومان است.
بعد از انتخاب بسته، کاربر می تواند با انتخاب خصوصیات ظاهری فرد مورد نظر خود با تعداد از افراد آشنا شود.
سوال اینجاست که آیا با خصوصیات ظاهری می توان فردی را برای زندگی مشترک انتخاب کرد.
منصوره شهریاری احمدی، روانشناس و مشاور خانواده، به تبیین مسئله ازدواج و آشنایی پیش از آن پرداخت و گفت: ازدواج به این دلیل که پیوندی میان زن و مرد برای زندگی با یکدیگر است، این مسئله ضرورت را ایجاد می کند تا کسی را انتخاب کنند که او را بشناسند و در صورت مشترک بودن خصوصیات اخلاقی بتوانند انتظاراتی را که از یکدیگر دارند برآورده کنند.
شهریاری احمدی بیان کرد: زن و مرد باید در این شناخت متوجه شوند که فرد مقابل ظرفیت ها و استعداد های بر طرف سازی نیازها و تمایلات شان را دارد یا نه!
وی ادامه داد: در مواردی که جوانان بیرون از محیط خانواده برای ازدواج آشنا نمی شوند؛ باید واسطه ای حضور داشته باشد تا آن ها را به یکدیگر معرفی کند. در شیوه سنتی واسطه و معرفی به خانواده ها معمولا توسط خانم ها در مراسم مذهبی یا مهمانی اتفاق می افتاده ولی در دو دهه اخیر کشورمان به نظر می رسد که این روش محدود و کمرنگ شده است.
این مشاور خانواده گفت: در زمانه کنونی افرادی که زحمت این کار خیر را می کشیدند کمتر شده اند به همین دلیل این نیاز حس می شود تا مجموعه ها و نهادهایی مثل مراکز مشاوره باشند که دخترها و پسرهای مجرد را شناسایی کنند. حتی افراد مورد نظر توسط کارشناس ارزیابی شوند تا نیازها و انتظاراتی که از ازدواج خود را دارند بیان کنند که بتوان جوان ها درست و اصولی به هم معرفی کرد.
شهریاری احمدی تصریح کرد: مراکز مشاوره به دلیل صلاحیت و توانایی بررسی اشخاص می توانند پس بررسی، تحقیق و مشاوره این جوانان را به هم معرفی کنند.
وی ادامه داد: بروز بستر های اینترنتی و مجازی برای همسریابی ازدواج نمی تواند مناسب و مورد تایید باشد. از این نظر که پایه گذاری و سنجش در این سیستم ها از ابتدا دارای اشکال است چون کسی که واسطه ازدواج می شود با افراد صحبت نکرده و از لحاظ اینکه آن ها چقدر با مفهوم خانواده و زندگی آشنا هستند بررسی نشده اند.
شهریاری احمدی گفت: بعضی از بسترهایی که به عنوان همسریابی و ازدواج هستند و افراد به معرفی خودشان در فضای مجازی می پردازند ممکن است موجب سوء استفاده شود و نابه سامانی هایی را پدید می آورد که نمی تواند اعتبار عقلانی و شرعی و اخلاقی را داشته باشد و با فرهنگ ایرانی ما سازگار نیست.
وی گفت: مراکز مشاوره ی معتبر می توانند اقدام به شناسایی افراد مجرد کنند تا براساس درخواست و روحیات آن ها، جوانان را بسنجند. در این صورت می شود اخلاق آن ها مورد ارزیابی قرار داده تا با معرفی، راهنمایی و همراهی مشاوران یک ازدواج موفق شکل بگیرد.
جدایی عاقبت انتخاب های سطحی
مریم سادات ظهوریان، جامعه شناس و فعال فرهنگی در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، بیان کرد: در گذشته افراد با تجربه محل یا فامیل بدون چشم داشت مادی و به اصطلاح عامیانه با ریش سفیدی و وساطت خیرانه، سبب پا گرفتن یک خانواده می شدند. اگر در این میان ازدواجی بین افراد شکل می گرفت، خانواده ها برای تشکر و با میل خودشان هدیه ای را به این افراد می دادند اما در حال حاضر این معرفی ها به بیزنس تبدیل شده است. در صورتی که معرف های مجازی حاضر می شوند کسانی که شناختی روی آن ها ندارند به صورت ناآگاهانه و از روی ظواهر افراد را به هم معرفی می کنند.
ظهوریان گفت: فاکتورهایی مثل شکل صورت و ظاهر بدن، قد و وزن و ویژگی های کلی از قبیل خانه دار بودن فرد، داشتن تحصیلات و ... وقتی برای ملاک ازدواج مطرح می شوند، به نظر می آید این هدف بیشتراقتصادی و به نفع خودشان است.
این جامعه شناس تصریح کرد: باید در معرفی ها نهایت دقت و توجه در نظر گرفته شود چرا که ممکن است دو نفر باهم ازدواج کرده اما به دلیل سطحی بودن شناخت، منجر به جدایی شود.
