اول، از حیث توقف مذاکرات برجام و بسته شدن چشمانداز کوتاهمدت در حل مساله تحریمها.
دوم، افزایش تنشهای منطقهای که حتی اگر ادامه پیدا نکند اثرات روزانه بدی بر جامعه و اقتصاد میگذارد.
سوم، وضعیت منطقه و آمدن طالبان و محاصره هرات و احتمال اینکه مرتکب جنایت گسترده شوند، حکومت ایران را بیش از پیش نسبت به این مساله باید حساس کند.
چهارم، وضعیت کرونا که در بدترین شرایط از 18 ماه گذشته هستیم و این نیز چشمانداز مثبتی را نشان نمیدهد به ویژه آنکه مساله تامین واکسن به موضوعی پیچیده و مشکل تبدیل شده است.
پنجم، مساله ناامیدی و اعتراضات عمومی از خوزستان گرفته تا مساله فضای مجازی و قولهایی که در جریان انتخابات داده شده است و باید عمل شوند و همگی مردم را بدبینتر و مأیوستر و معترضتر کرد.
با این ملاحظات اگر از من پرسیده شود که اولین کار دولت جدید چه باید باشد؟ خواهم گفت احیای امید، از طریق انجام اقداماتی که دقیقا مرتبط با این 5 مساله است. امیدوارم هنگامی که سیاهه همکاران و وزرای رییسجمهور جدید منتشر میشود شاهد افزایش ناامیدی نباشیم، بلکه با افزایش امیدواری نسبت به حل این 5 مساله جدید و مهم باشیم.