نامه ۳۵۷ استاد دانشگاه به مسئولان درباره کرونا
در نامه این ۳۵۷ استاد دانشگاه آمده است: گرچه خیلی سخت و گزنده است، اما باید گفت که امروز متأسفانه با یکی از بدترین آزمون‌های دردناک تاریخی ایرانیان روبه‌رو هستیم. بجا یا نابجا، آزمون تلخ کرونا ما را به یاد فاجعه فراموش‌نشدنی بیماری و قحطی یک قرن پیش، سال‌های ۹۸-۱۲۹۶، می‌اندازد. امروز پس از یک قرن رشد علم و فناوری، آموزش، بهداشت، زیرساخت‌های پیشرفته و جامعه تحصیل‌کرده، آیا رواست که یکی از کشور‌های بسیار ناتوان و ناکارآمد در مدیریت بحران ملی کرونا باشیم؟ به یقین روا نیست و نخواهد بود. دیگر سکوت و کندی نسبی یا مطلق در عمل دولتمردان، مسئولان نظام، مراجع، نخبگان، کنشگران سیاسی، استادان، روحانیون، طلاب، دانشجویان، اصناف، کارگران و درواقع همه مردم، البته هر گروه به سهم خود، جایز نیست.
اکنون زمان قیام ملی در برابر کرونا است. آمار‌های وزارت بهداشت و درمان گویای آن است که از ۲۶ بهمن سال ۱۳۹۸ تا ۲۰ مرداد سال جاری، کشور ما پنج بار شاهد اوج‌گیری تعداد مبتلایان و جان‌باختگان کرونا بوده است و در پایان این دوره تعداد فوت‌شدگان بر اثر کرونا به بیش از ۹۵هزار و ۶۰۰ نفر رسیده است. متأسفانه حتی اگر همین امروز رویکرد دولت و مردم برای مقابله با این بیماری تغییر کند و بر اساس تجربه‌های موفق جهانی تنظیم و عمل شود، باز رشد شتابان مبتلایان و جان‌باختگان تا یک‌ماه‌و‌نیم آینده همچنان ادامه خواهد یافت. متأسفانه عملکرد مدیریت بهداشت و درمان و دولتمردان ایران، برخلاف ادعای کذب برخی از مسئولان، در مقایسه با بسیاری از کشور‌های پیشرفته و در‌حال‌توسعه، ضعیف‌تر بوده است. برای مثال تعداد فوتی‌های ناشی از بیماری کرونا در ترکیه کشور مسلمان و همسایه ما که اندازه جمعیت آن نزدیک به ایران است تا به امروز از ۵۳ هزار نفر فراتر نرفته است.
این وضعیت سیاه، عزیزان ما را به کام مرگ کشانده است. بخش وسیعی از مردم عزادار عزیزان ازدست‌رفته خود و یا تیماردار مریضان کووید ۱۹اند. عده زیادی از صاحبان کسب‌وکار مشاغل خود را از دست داده‌اند و با استیصال مالی مواجه شده‌اند. روح و روان مردم آزرده و خسته است و از ناتوانی دولتمردان و بی‌توجهی آنان به حال‌و‌روز خویش در شگفت‌اند. هم‌زمانی بیماری کرونا با تحریم‌های ظالمانه و رکود تورمی ناشی از آن، بذر امید را در جامعه خشکانده و شکاف بزرگی میان دولت و ملت به‌وجود آورده است. کادر درمانی کشور اعم از پزشکان و پرستاران خسته‌اند و توان ادامه کار خود را به‌تدریج از دست می‌دهند. این زحمتکشان شریف می‌بینند که فداکاری‌های آنان در غیاب یک برنامه روشن علمی و اجرائی ره به جایی نمی‌برد و جامعه به منزل سلامت نمی‌رسد. نظام درمانی کشور اگر نگوییم فرو پاشیده، در حال فروپاشی است. هزاران درود به کارکنان این نظام می‌فرستیم و استدعای پایداری بیشتر داریم. این واقعیت نشانه دو چیز است. نشانه‌ای از انحطاط نظام تدبیر و انحطاط نظام اجتماعی.
عدم توانمندی و اقتدار نظام تدبیر در اتخاذ تصمیمات بهنگام و درست و دقیق و نیز عدم اجرای قاطع آن‌ها برای مهار کرونا از یک‌سو، و عدم همبستگی اجتماعی جامعه برای همیاری جمعی در جهت گسستن زنجیره انتقال بیماری، از سوی دیگر، دو عاملی هستند که دست به دست هم داده‌اند و جامعه ما را تا مرز فاجعه برده‌اند و ما را رکورددار جهانی در مرگ روزانه کرونا ساخته‌اند. اگر برای مهار کرونا، که تهدیدی برای تمام قشر‌ها و گروه‌ها و اقوام و مذاهب و طبقات مختلف اجتماعی است و همه در ضرورت نابودی آن اتفاق نظر داریم، ما نتوانیم دست در دست نهیم و با یک قیام ملی متحدانه برای حمایت از پروتکل‌ها و تصمیمات و سیاست‌های مربوط به مهار کرونا، همکاری عمومی کنیم و کشور را از این بحران نجات دهیم، بی‌گمان توانایی مدیریت سایر بحران‌های جاری و در پیش‌رو را نیز نخواهیم داشت.
آزمون کرونا، آزمون عمومی (دولتی و مردمی) ماست که نشان خواهد داد آیا اصولا ما شایستگی تمدنی که به آن افتخار می‌کنیم و توانایی ماندن در جهانی که برای کسب جایگاه ویژه در آن تلاش و رقابت می‌کنیم را داریم یا نه؟! بنابراین لازم است حکومت، دولت، نهاد‌های عمومی و خصوصی و نیز نخبگان مدنی در یک توافق نانوشته و بین‌الاذهانی به پاخیزند و برای مهار این خطر بزرگ دست دوستی و همکاری به هم بدهند. امروز زمان اتهام‌زدن و مقصردانستن دیگری نیست، این کار را به وقت خودش وا‌می‌گذاریم. امروز زمان اتحاد و همبستگی برای رهایی از چنگال این دشمن مشترک است. می‌دانیم برخی اقدامات سراسری و قاطع مثل تعطیلی دوهفته‌ای، برای جامعه‌ای در شرایط ایران دشوار یا ناممکن است و برای دولتی که درگیر انبوه مشکلات است نیز مدیریت و پوشش حمایتی سراسری از این اقدام آسان نیست، اما آیا گفتگو، تفاهم و همکاری هم شدنی نیست؟ ما اکنون روزانه به اندازه سقوط دو هواپیما کشته می‌دهیم. دیگر چه خطری باید کشور را تهدید کند تا دست دوستی و اتفاق برای نابودی این دشمن مشترک به هم دهیم؟ ما ضمن تقبیح تذبذب سیاست‌مداران در یاری‌گرفتن از دستاورد‌های جهانی پزشکی و ضمن محکوم‌کردن دولت‌های غربی در تحریم ایران و گلایه نسبت به دولت‌های به ظاهر دوست که در پروژه‌های تولید واکسن، بدعهدی و بدرسمی کردند، معتقدیم که حکومت و ملت ایران منافع مشترکی در مقابله با این بیماری دارند. پس برخیزیم و با به‌میان‌آوردن توان و عزم ملی، هرچه زودتر از این وضعیت اسفبار رهایی یابیم. برای این منظور هم دولت و هم ملت لازم است وظایف خود را به‌درستی و دقت انجام دهند.
نظام و دولت باید: - صداقت و اطلاع‌رسانی دقیق و درست را در مورد بحران کرونا در پیش گیرند و بی‌اعتمادی کنونی که در جامعه به‌وجود آمده است را جبران کنند. - هرچه سریع‌تر نسبت به ایجاد یک نظام اطلاع‌رسانی کارآمدتر اقدام کند و از افشای تعداد مبتلایان و مرگ‌ومیر‌ها جلوگیری نکند.
- اولویت سلامت مردم بر ملاحظات سیاسی و اقتصادی را بپذیرند.
- در برخورد با این بیماری، از دیدگاه‌های غیرعلمی، ایدئولوژیک و سیاسی بپرهیزند.
- مدیران و کارشناسان توانمند و مسئول را در وجوه گوناگون بهداشتی، اجتماعی، رسانه‌ای، سیاسی و اقتصادی با اختیارات ویژه برای مقابله با این بلای مردم‌سوز به خدمت بگیرند.
- تصمیمات لازم برای اجبار به تغییر رفتار عمومی، یعنی محدودکردن کسبوکارهای پرخطر، استفاده گسترده از ماسک و جلوگیری از تجمع در محل‌های عمومی و سربسته را اتخاذ و با قاطعیت اعمال کنند.
- دولت برای تأمین واکسن و دارو‌های مورد نیاز این بیماری از خارج، تمام تلاش خود را مصروف کند.
- برنامه اجرائی کارآمد و مناسبی برای تزریق واکسن در مقیاس انبوه در هر یک از استان‌های کشور تهیه و به مورد اجرا بگذارند.
- همچنین دولت لازم است در دوره تعطیلی کسب‌و‌کار‌ها از خانوار‌ها و کسبوکارهای آسیب‌دیده در حدود امکان حمایت ویژه به عمل آورد.
مردم و گروه‌های اجتماعی نیز باید:
- فاصله‌گذاری اجتماعی را به دقت رعایت کنند و در محیط‌های پرتردد و شلوغ نیز خودشان با همدلی و گذشت، شرایط رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی را ایجاد کنند.
- نکات بهداشتی مورد توصیه برای مقابله با انتشار کرونا را با دقت رعایت کنند.
- گردهمایی‌های مذهبی و غیرمذهبی را به‌صورت مجازی برگزار نمایند.
- به‌ویژه مراسم عزاداری محرم را با کمک فضای مجازی به مراسم حمایت و حفاظت از پیروان حسین تبدیل کنند که روزانه ۵۰۰ نفرشان بر خاک می‌افتند.
- در ایام قرنطینه خودخواسته عمومی، عاشقان حسین همت خود را مصروف نظارت بر قرنطینه داوطلبانه عمومی و رساندن آذوقه خشک به خانواده‌های نیازمند کنند.
- به‌صورت داوطلبانه تلاش کنند برای دو هفته به‌جز برای موارد ضروری از خانه بیرون نروند.
همچنین در زمینه مراسم مذهبی، مسئولیت سنگین متوجه مراجع عظام، روحانیون و گروه‌ها مرجع است که عاجزانه استدعای حضور فعال آنان را برای گذر از این پرتگاه کرونا داریم.
بیایید با یک قیام ملی برای مبارزه با کرونا، حماسه‌ای خلق کنیم که به‌ندرت در تاریخ خلق می‌شود.
صحنه‌هایی که در دفاع مقدس خلق شد اکنون نیز قابل‌تکرار است. باور کنیم اگر بخواهیم، می‌توانیم. اگر خود را شایسته نام بلند ایران و شایسته عضویت در ملت اسلام و سایر ادیان ابراهیمی می‌دانیم، پس به پا خیزیم و حتی برای دوره کوتاهی تمام اختلافات را کنار بگذاریم و دست در دست دهیم تا یک‌بار دیگر سرود سربلندی ایران را به آفاق برسانیم.
گفتنی است در میان امضاکنندگان این نامه، نامهای استادانی، چون سیدمهدی ابطحی، افسانه احمدی، بهمن آذرهوشنگ، مجید بدیعی، محمود بشیری، سهیلا پروین، مهدی تکیه، محمدعلی حمزه‌ای، نصرت‌الله خادم‌حسینی، امیرسام ختایی، محمود ختایی، فرهاد درویشی، زهرا رزمی، شیرین رزمجویی، قدسیه رضوانیان، رضا رستمی، محسن رنانی، بهروز زنوز، محمد ستاری‌فر، پیمان سلامتی، لادن شفیعی، غلامرضا ظریفیان، محمدحسین علامت‌ساز، نصرالله غفاری، رضا فاریابی، محمد فاضلی، مهدی قمشی، نرگس کربلایی، زهرا کریمی، الهه کولایی، غلامرضا محمدی، حمیدنواب‌پور، فرشید یگانه و علی یوسفی دیده می‌شود.
