از یاد میبریم آنچه برخی خیرهسرانه نوشتند. به یاد میآوریم که حضرات مراجع، جناب وزیر خارجه را به تعامل و رفتار تعاملی با کشورها دعوت کردند. دلیلش را هم چنان که در بیان حضرت آیتالله صافی گلپایگانی میخوانیم؛ "رفع مشکلات و رضایت و خرسندی مردم" دانستند. برای این هم باید از همه ظرفیتها بهره گرفت. تعامل و مذاکره هم ازجمله کارآمدترین این ظرفیتهاست.
چنان که در کلام حضرت آیتالله جوادی آملی به زیبایی بیان میشود: "ما از جهان جدا نیستیم، چه بخواهیم و چه نخواهیم باید با آنها مذاکره کنیم". ایشان بر ضرورت هوشیاری راهبردی هم تأکید دارند و به یک واقعیت تلخ هم توجه میدهند: "مانیفست نظام بینالمللی براساس حق و عدل نیست! آنها اساساً این مفاهیم را قبول ندارند. آنچه آنها قبول دارند و ما باید براساس آن با آنها مذاکره کنیم، یک عقل استدلالی است؛ باید طرف ما بداند که خروج یکطرفه از برجام، امنیت بینالمللی را تهدید میکند."
فقط ما هم ضرر نمیکنیم که از تهدید امنیت بینالمللی همه ملل متضرر میشوند. ما هم باید توجه داشته باشیم چنان که آیتالله میگویند "تا قرارداد ما با امنیت بینالمللی گره نخورد ضمانت اجرا نخواهد داشت" پس با "یک فکر جهانی" به مذاکره نگاه کنیم و نه براساس "اعتماد" که با هوشیاری افزون ترپای کار باشیم.
ما اهل منطق هستیم و هیچ صاحب منطقی از مذاکره روی برنمی تابد. بیمنطقانند که زیر میز میزنند چنان که در رفتار ترامپ دیدیم. ما آداب بینالمللی را میدانیم و چنان که این "مرجعِ مفسر"، میگویند" ادب بینالمللی را رعایت میکنیم، دست هم میدهیم". ولی یک "اما" هم دارد این دست دادن که نشان هوشیاری مؤمنانه است؛ "پس از دست دادن انگشتان خود را هم میشماریم!" یعنی مراقب همه چیز هستیم. بازی را به هم نمیزنیم اما بازی هم نمیخوریم.
امیدواریم هم خبرهای خوب بشنویم از مذاکرات و هم شاهد تکریم و تعظیمِ شأن مرجعیت باشیم در میان قلمداران و صاحبان تریبون.
یک امیدواری دیگر -هرچند محال مینماید- ؛ برخی آقایان، اگر بیان منصف و سخن منطقی ندارند، به سکوتی درست به آرامش مردم احترام بگذارند. از بیان سخنانی چنین که مذاکره گذشته برد-باخت بود و امروز در این دولت مذاکره برد-برد است. مردم همه چیز را میدانند. خود این افراد هم اگر دقت کنند که ترامپ از برجام خارج شد، خواهند فهمید. اگر برد باخت باشد، ما برنده شدیم که آمریکا زیر میز زد والا برنده که از بازی خارج نمیشود.