نظامیان روس به همراه نظامیان از دیگر کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی، از جمله قرقیزستان، بلاروس و ارمنستان برای «سرکوب معترضان» یا آنطور که این سازمان ادعا میکند برای «برقراری صلح» از هفته گذشته وارد قزاقستان شدند. حدود ۲۰۳۰ نظامی به رهبری روسیه در قزاقستان مستقر شده اند.
رئیس جمهوری روسیه در جریان نشست ویدئویی با رهبران کشورهای متحد روسیه در آسیای میانه گفت: «ٰزمانی که این گروه (نظامیان عضو سازمان پیمان امنیت جمعی) وظایف خود را انجام داد، از خاک قزاقستان خارج میشود.»
پیش از او قاسم ژُمارت توکایف، رئیس جمهوری قزاقستان هم «قول داده بود که عقب نشینی نیروهای سازمان پیمان امنیت جمعی» بزودی انجام خواهد شد.
ولادیمیر پوتین در این نشست تاکید کرد که «در حال حاضر گروههای مردان مسلح که به وضوح تجربه رزم و نبرد نظامی دارند و در مراکز خارج از کشور آموزش دیدهاند، امروز در قزاقستان علیه دولت مستقر شورش کرده اند.»
وی در این ویدئو کنفرانس هشدار داد که «مسکو انقلابهای رنگی در سرزمینهای پیشین اتحاد جماهیر شوروی را تحمل نخواهد کرد.» رئیسجمهوری روسیه تاکید کرد که او و متحدانش نمیگذارند «سناریوهای انقلابهای رنگی» در این کشورها شکل گیرد.
انقلابهای رنگین یا مخملی واژهای است که عموما درباره اعتراضات و خیزشهای مورد حمایت غرب در جمهوریهای استقلال یافته و یا کشورهای عضو بلوک شرق در زمان جنگ سرد و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دو دهه اخیر بارها مورد استفاده قرارگرفته است. نخستین نمونهٔ این انقلابهای رنگی در چکسلواک، متحد شوروی در «بلوک شرق» در سال ۱۹۸۹ رخ داد. پس ازآن شاهد اعتراضات و انقلابهای رنگین مشابهی در صربستان سال ۲۰۰۰، گرجستان سال ۲۰۰۳، اوکراین سال ۲۰۰۴ و قرقیزستان در سال ۲۰۰۵ بودیم.
ولادیمیر پوتین در سخنان خود تاکید کرد که «این نه اولین و نه آخرین تلاش برای مداخله در امور کشورهای متحد منطقهای خواهد بود.»