پیام محمدرضا عارف برای درگذشت اسلامی ندوشن
در پیام این چهره سیاسی برای درگذشت اسلامی ندوشن، ادیب و چهره فقید فرهنگی آمده است: «انالله و اناالیه راجعون
ضایعه درگذشت دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن چهره ماندگار کشورمان پس از یک عمر تلاش مداوم و پیاپی در راه خدمت به فرهنگ و ادب فارسی برای جامعه ایرانی سخت جان‌فرساست.
ایشان در تمام سال‌های فعالیت حرفه‌ای دست از خواندن، نوشتن، ترجمه کردن و پژوهیدن برنداشت. چنان که زیست آن استاد صاحب‌نام می‌تواند همچون آثار و تالیفات او برای جوانان جویای فضیلت آموزنده باشد.
اینجانب درگذشت استاد محمدعلی ندوشن را به همسر گرانقدر ایشان، سرکار خانم دکتر شیرین بیانی ، فرزندان آن مرحوم، بستگان داغدار و همه دوستداران آن انسان فرهیخته تسلیت عرض می‌کنم. از درگاه خدواند متعال برای دکتر اسلامی ندوشن غفران الهی و حشر با اولیاءالله و برای بازماندگان معزز صبر و اجر و سلامتی مسالت دارم.
روحش شاد و یادش گرامی باد.»
محمدعلی اسلامی ندوشن متولد سال ۱۳۰۴ در ندوشن یزد بود که پنجم اردیبهشت ۱۴۰۱ در کانادا از دنیا رفت. او دانش‌آموخته حقوق بین‌الملل از فرانسه بود و استاد پیشین دانشگاه تهران، که علاوه بر درس‌های حقوقی، به تدریس نقد ادبی، سخن‌سنجی و ادبیات تطبیقی نیز می‌پرداخت. اسلامی ندوشن سال‌ها زندگی خود را صرف تحقیق در آثار علمی و ادبی ایران و ترجمه آثار نویسندگان جهان کرد و آثارش به‌صورت کتاب در بیش از ۵۰ جلد در زمینه‌های گوناگون اعم از ادبی، فرهنگی و اجتماعی به چاپ رسیده است.
برخی از کتاب‌های محمدعلی اسلامی ندوشن عبارت‌اند از: «ماجرای پایان‌ناپذیر حافظ»، «چهار سخنگوی وجدان ایران»، «تأمّل در حافظ»، «زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه»، «داستان داستان‌ها»، «سرو سایه‌فکن»، «ایران و جهان از نگاه شاهنامه»، «نامه نامور»، «ایران را از یاد نبریم»، «به دنبال سایه همای»، «ذکر مناقب حقوق بشر در جهان سوم»، «سخن‌ها را بشنویم»، «ایران و تنهائیش»، «ایران چه حرفی برای گفتن دارد؟»، «مرزهای ناپیدا»، «شور زندگی» (وان گوگ)، «روزها» (سرگذشت - در چهار جلد)، «باغ سبز عشق»، «ابر زمانه و ابر زلف»، «افسانه افسون»، «دیدن دگر آموز»، «شنیدن دگر آموز»، «جام جهان‌بین» و «آواها و ایماها».
