روزبه کردونی (پژوهشگر سیاستگذاری عمومی) در یادداشت کوتاهی برای درگذشت حجتالاسلام والمسلمین سید محمود دعایی (مدیر مسئول روزنامه اطلاعات) نوشت: در زمانهای که بیش از هر زمان دیگر به افراد و نهادهای میاندار و میانجی نیاز داریم، ففدان مرحوم دعایی یک ضایعه به شمار میرود. در روزگاری که خشم، نفرت، منازعات و درگیریهای خصومتآمیز در سطوح مختلف جامعه و کنشگران مدنی و سیاسی رسوخ و در حال نهادینه شدن است، وجود افراد میاندار و میانجی که مورد احترام و پسند گروههای مختلف باشند یک نیاز مبرم جامعه است.
در این مفهوم مراد از میاندار کسی نیست که برای شرکتکنندگان در درگیری تصمیم بگیرد، بلکه فردی است که بهعنوان واسطه با هدف بهبود روابط و ارتباطات عمل میکند. آگاهی و باور به حقوق و مسئولیتهای شهروندی، اشراف بر نیازها، وضعیتها و مطالبات گروههای مختلف جامعه، توانایی داوری مستقل و اخلاقمدار، آگاهی از روندها و ساختارهای عمومی و حکومتی، توانایی ایجاد ارتباط با بخشهای مختلف اجتماع و اعتماد آفرین بودن از نیازهای اساسی برای نقشآفرینی فرد یا نهاد میاندار است. اینها همه ویژگیهایی بود که مرحوم دعایی واجد آنها بود و اضافه بر آنها مهربان، متواضع، پاک دست و قانع و فروتن هم بود.
البته که میاندار یک شبه بوجود نمیآید و «عمرها باید پدر پیر فلک را» که فردی آنچنان مورد احترام و اعتماد، مردم و کنشگران و سیاست گذاران قرار بگیرد که بتواند میانداری برای همه آنان باشد که مرحوم دعایی اینچنین بود و از این منظر باید گفت جامعه ایرانی در زمانهای پر از نزاع و خصومت با ازدست دادن یکی از میانداران مهربان خود، دچار یک خسران مهم شده است.