پرویز سروری صبح امروز در تذکر پیش از دستور خود در جلسه شورای شهر تهران با بیان این که در هفته گذشته شاهد یکی از نعمتهای الهی بودیم، اما به دلیل ترک فعل و کمبود زیر ساختها منجر به سیل شد و هموطنانمان را داغدار کرد و خساراتی به کسب و کار و زندگی مردم وارد کرد، گفت: رسانهها باید به نوعی بازتاب تفکرات مردم و مطالبات آنها باشند؛ اما امروز در کشور با لمپنیسم رسانهای مواجه هستیم و برخی رسانهها گویی ظاهرا رسالتی جز سیاه نمایی ندارند.
وی افزود: به گونهای که در موضوع سیل امام زاده داوود که یک حادثه دلخراش بود میبینیم که تهران در وضعیت هشدار قرار داشت و آمادگی صد در صد برای مقابله با خطرات داشت. اما وقتی سیل در امامزاده داوود رخ داد با این که امام زاده داوود در حوزه اختیارات شهرداری تهران نیست؛ اما قبل از همه نهادها وارد میدان شد به گونهای که جالب است بدانید اولین تماس با آتش نشانی در ساعت یک و دو بامداد برقرار شد و اولین اعزام آتش نشانی یک و ۶ دقیقه بامداد بوده است و حدود هزار نفر از کارگران، آتش نشانان وغیره شهرداری در محل حادثه حضور دارند و اقدام به امدادرسانی کردند و جالب است بدانید که در برخی مناطق حجم گل و لای از یک متر تا دو و نیم متر گزارش شده است و اگر شهرداری در صحنه حاضر نمیشد کسی نمیتوانست به آن انتقاد کند.
سروری گفت: شهرداری تهران با بیش از ۲۰۰ دستگاه وسایل امدادی و حدود هزار نفر نیروی انسانی در محل حادثه حضور یافته تا به مردم امدادرسانی کند. اما چه مسالهای در رسانهها بولد شد؟ «شوآف» شهردار تهران! چرا این اتفاق افتاد. چرا که شهردار تهران جزء اولین نفراتی بود که به منطقه سیل زده وارد شد و به همه مناطق شهرداری نیز آماده باش داد و اگر کمک هم نمیکرد کسی نمیتوانست به او انتقاد کند، اما حالا میگویند که چرا زاکانی با کفش رفته و چکمه نپوشیده است و جالب است که از آنها باید سوال بپرسیم که آیا این همه تجهیزات و نیروی انسانی «شوآف» است؟ وی با بیان شعری گفت بهتر است زنبور باشیم و بر روی گل بنشینیم و مگس نباشیم و روی زخم بنشینیم.