بانیان این ۵ ماه دلهره و نگرانی برای بازنشستگان را به عدالت خداوند بسپاریم؟
کار حقوق بازنشستگان پس از 5 ماه بی‌سر و سامانی خردکننده، به سامان آمد. در این راه برخی رسانه‌ها تا آخر کنار موی سفیدان عرصه تولید و سربازان سازندگی وطن بودند که به قلم‌شان باید درود فرستاد. برخی از نمایندگان مجلس، به ویژه در کمیسیون‌های اجتماعی، اقتصادی و تطبیق مقررات، از همه توش و توان خود مایه گذاشتند تا حق موکلین خود را احیا و احقاق کنند.
کانون‌های بازنشستگان که از پای ننشستند تا حق زمین‌گیر نشود. سازندگان دیروز، در خیابان حق خود را فریاد کردند تا ثابت کنند باید حق خود را طلب کرد آن هم به مدنی‌ترین روش که راه بر سوءاستفاده بدخواهان هم ببندد. به خیابان آمدند اما به کینه‌توزان علیه انقلاب، میدان ندادند. نشان دادند که اگر جمع هوشیار باشد، دیگران نمی‌توانند آتش زیر دیگ توطئه کنند.
این حضور و نقدهای صریح و گاه تند مطبوعاتی نشان داد که می‌توان حرف خود را با صدای بلند فریاد کرد. می‌شود با استفاده از ظرفیت‌های قانونی مصرح در قانون اساسی، از حقوق اساسی خود دفاع کرد. می‌شود دولتی را که همه حمایت‌ها را پشت خود دارد به تمکین از قانون وادار کرد. این را هم نه فقط موفقیت بازنشستگان در احقاق حق خود که پیروزی مدنیت و قانون باید شمرد. سرانجام مبارکی که برکت را در جامعه نهادینه می‌کند.
روزهای سخت گذشت. همه چیز را به یاد می‌سپاریم. بانیان این 5 ماه دلهره و نگرانی را به عدالت خداوندی می‌سپاریم تا هرکس به آنچه سزای آن است برسد.
