این کارگردان تئاتر را تعطیل نمی‌کند
علی خودسیانی، نویسنده و کارگردان تئاتر که نگارش آثاری، چون «ماشین‌نشین‌ها»، «درد مشترک»، «خانه‌ای از شن و مه» و... را در کارنامه‌ی کاری‌اش دارد در خصوص نمایش «من یک زنم» که این روز‌ها در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه برده است به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر عنوان کرد: با وجود اینکه مردم به دلیل ناآرامی‌های اخیر به تئاتر نمی‌آیند، اما باز هم ما روزی ۲۵ عدد بلیت می‌فروشیم و در کنارش چندین نفر هم به عنوان مهمان اثر ما را تماشا می‌کنند.
او ادامه داد: طبیعتا از این میزان فروش و تماشاگر راضی نیستیم. توقع ما این بود که ظرفیت سالن تکمیل شود، اما این اتفاق نیفتاد. در ابتدا قرار بود تا ۱۳ آبان روی صحنه باشیم، اما اینکه چه پیش بیاید واقعا مشخص نیست. تا همینجا هم نمایش «من یک زنم» را به زور روی صحنه نگاه داشته‌ایم. هر روز برای این کار سوال و جواب می‌شویم. انگار که جرمی مرتکب شده‌ایم و هر روز باید ثابت کنیم که ما تخلفی نکرده و دشمن کسی نیستیم.
نویسنده نمایش «ماشین‌نشین‌ها» در خصوص ناآرامی‌های اخیر و تاثیری که در فضای هنر به خصوص هنر‌های نمایشی گذاشته است عنوان کرد: اینکه بخواهیم هر شب خودمان را ثابت کنیم کار بسیار سختی است و حال روحی ما را بد می‌کند. فکر می‌کنم برخی شیپور را از طرف گشادش به صدا در آورده‌اند. جالب است عده‌ای تئاتر را تحریم کرده‌اند و می‌گویند چرا ما اجرا داریم. در جواب آن‌ها باید بگویم که چرا باید در حمایت از زنان، تئاتری را که درباره‌ی زنان است تحریم کنیم؟ این چه معنایی دارد؟
او در ادامه افزود: این تحریم‌ها اجحاف در حق گروهی است که ۲ سال از وقتشان را صرف اجرایی کاملا خصوصی کرده‌اند. اگر اثر ما در ژانر کمدی بود قطعا خودمان اجرا را کنسل می‌کردیم و روی صحنه نمی‌رفتیم. ما حتی گفتیم برای کنار مردم بودن حاضریم تئاترمان را در خیابان و برای آن‌ها اجرا کنیم.
این کارگردان در خصوص موضوع نمایش «من یک زنم» عنوان کرد: این نمایش درباره‌ی سه زن اسطوره‌ای، تاریخی و معاصر است. اولین زن، زنی مادر است که دادخواهی را در طول تاریخ از افرادی که فرزندانشان را به قربانگاه سیاسی فرستاده‌اند حمایت می‌کند، دومین زن، زنی است که همسر یکی از بزرگترین افراد سیاسی تاریخ ایران بوده، اما همیشه در اندرونی و پستو به سر می‌برده است و سومین زن، زنی از کشور افغانستان است که نماد و نماینده‌ی همه‌ی زنان خاورمیانه برای ما به حساب می‌آید.
او در پایان گفت: در واقع ما در نمایش «من یک زنم» بانوان را از سه جهت مادرانه، همسرانه و دخترانه با ظلم‌هایی که در طول تاریخ به آن‌ها اجحاف شده را نشان می‌دهیم. در واقع این درد مشترک فروخورده‌ای است که به میلیون‌ها سال پیش برمی‌گردد و مخصوص امروز و دیروز نیست.
