آفتابنیوز : آفتاب: وزارت کشاورزی چندی پیش طی قراردادی 5 میلیارد تومانی با دانشگاه تهران خواستار تحقیق این دانشگاه در زمینه مسائل کشاورزی شده است.
این در حالی است که این وزارتخانه با دارا بودن سازمان تحقیقات کشاورزی از وجود 2200 کارشناس عضو هیات علمی این سازمان بهرهمند است. از سوی دیگر کارشناسان و متخصصان این سازمان با شروع مسئولیت دولت نهم و وزارت محمدرضا اسکندری بارها نسبت به کاهش بودجه و بیتوجهی به بخش تحقیقات در این وزارتخانه اعتراض کردهاند.
سازمان تحقیقات کشاورزی با مسئولیت اصلی تحقیقات در نهاد متولی بخش کشاورزی کشور از 23 انجمن که قدمت برخی از آنها به 70 سال نیز میرسد تشکیل شده است و بسیاری از دستاوردهای علمی و کشاورزی که نقش مستقیمی در افزایش تولیدات این بخش داشته را باید حاصل تحقیقات و تلاش محققان آن طی سالهای گذشته دانست.
اکنون عقد قرارداد با دانشگاه تهران برای انجام مسئولیتی که باید بر عهده سازمان تحقیقات کشاورزی باشد مورد اعتراض برخی محققان و موسسات این سازمان قرار گرفته است. بر همین اساس موسسه جنگلها و مراتع کشور و موسسه تحقیقات علوم دامی کشور با ارسال نامهای به محمدرضا اسکندری مخالفت خود را با این اقدام ابراز و اعلام کردهاند.
خبرنگار اقتصادی آفتاب در این ارتباط گفتگوهایی را با چند محقق و عضو هیات علمی سازمان تحقیقات کشاورزی انجام داده است.
در این گزارش مصاحبه آفتاب با دکتر فیضالله افراز، عضو موسسه تحقیقات علوم دامی را میخوانید:
دکتر فیضالله افراز میگوید: «سازمان تحقیقات کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی و موسسات تحقسقاتی آن با 2200 عضو هیات علمی و متخصص بخش کشاورزی، امکانات و تجهیزات لازم برای انجام امور تحقیقات که از وظایف اصلی آن است را دارد».
وی با بیان اینکه تعداد اعضای هیات علمی این سازمان بیش از اعضای هیات علمی دانشکدههای کشاورزی است گفت: «باید توجه داشت که کارکرد اصلی دانشگاهها آموزش دانشجویان و کارکرد اصلی سازمان تحقیقات کشاورزی انجام تحقیقات به منظور دستیابی به شرایط مطلوب و افزایش تولیدات کشاورزی است و دانشگاه نمیتواند تحقیقاتی با کیفیت و دقت موسسهای که برای تحقیق در بخش اجرایی کشور ایجاد شده را ارائه کند».
این کارشناس علوم دامی تصریح کرد: «حتی اگر بخواهیم از تجربه کشورهای دیگر نیز استفاده و از آنها الگوبرداری کنیم میبینیم که چه در شرق و چه در غرب دستگاههای اجرایی موسسات تحقیقاتی خود را دارند و نیاز و اهداف خود را برای بهبود اوضاع و یا افزایش تولیدات به بخش تحقیقاتی خود اعلام میکنند».
وی با بیان اینکه در شرایط فعلی مکانیزم مشخصی برای اعلام موضوعات تحقیقاتی موردنیاز وزارت کشاورزی به سازمان تحقیقات کشاورزی دیده نمیشود گفت: «با این وجود محققان این سازمان به صورت خودجوش به دنبال سوژههای تحقیقاتی که میتواند برای کشاورزی کشور مفید باشد هستند و تحقیق میکنند اما با عقد قرارداد با یک دانشگاه برای انجام تحقیقات این سوال مطرح میشود که آیا توان علمی و تحقیقاتی و یا تعداد کارشناسان این سازمان و موسسات آن کمتر از دانشگاهها است یا سازمان تحقیقات کشاورزی وظیفه دیگری به جز تحقیقات دارد»؟
دکتر افراز ادامه داد: «درخواست وزارت کشاورزی از نهادی که اساسا وظایف دیگری را زیرنظر وزارت علوم انجام میدهد به چه معنایی است؟ اگر ما با وجود متخصصان و امکانات در نهادی که متولی کشاورزی است توان انجام تحقیقات مربوط به بخش کشاورزی را نداریم با چه استدلالی میتوان گفت که یک نهاد آموزشی زیرنظر یک وزارتخانه دیگر قادر به انجام این تحقیقات است»؟!
عضو موسسه تحقیقات علوم دامی همچنین با اشاره به کاهش شدید بودجه تحقیقاتی این موسسه در مدت سه سال گذشته تاکید کرد: «محققان این موسسه پیش از این نیز نگرانی خود را نسبت به کاهش بودجه تحقیقاتی اعلام کرده بودند. اما در چنین شرایطی وزارت کشاورزی به جای توجه به بخش تحقیقاتی خود، بودجه این بخش را برای انجام اموری که به ما مربوط میشود به دانشگاه واگذار میکند»!
وی درباره اهداف این اقدام گفت: «این اهداف برای ما مشخص نیست اما گمانهزنیهایی در این خصوص وجود دارد؛ برخی این اقدام را به دو معاون وزیر که از اعضای هیات علمی دانشگاه تهران و دانشکده تربیت مدرس هستند نسبت میدهند و برخی دیگر این قرارداد را تنها یک اقدام تبلیغاتی در پایان کار دولت و جلب رای اعتماد مجلس به وزیر کشاورزی در صورت انتخاب مجدد رئیس جمهور میدانند».
عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم دامی افزود: «این اقدام وزیر کشاورزی را همچنین میتوان در واکنش به انتقاداتی که درباره میزان توجه او به تحقیقات کشاورزی مطرح است ارزیابی کرد».
وی در عین حال به تعامل میان سازمان تحقیقات کشاورزی وزارت کشاورزی با دانشگاه و دانشکدههای کشاورزی اشاره کرد و گفت: «ما با دانشگاههای کشور و استادان آن تعامل و همکاری داریم و حتی از نظرات اعضای هیات علمی آن در بخش آموزش سازمان بهره میگیریم از سوی دیگر برخی اعضای هیات علمی سازمان نیز در دانشگاهها تدریس میکنند».
دکتر افراز ادامه داد: «اما عقد قرارداد با دانشگاه برای انجام تحقیقاتی که باید در این سازمان انجام شود آن هم در شرایطی که از کمبود بودجه برای تحقیقات رنج میبریم قابل توجیه نیست».