یادداشت مهاجم سابق تیم ملی آمریکا در مورد بازی با ایران: بردن ایران بزرگ‌ترین ضربه به این کشور است
مهاجم تیم ملی آمریکا در جام جهانی ۹۸ در یادداشتی که در اختیار گاردین قرار داده می‌گوید پیروزی برای هر یک از طرفین بازی ایران و آمریکا نشان‌دهنده تسلط خواهد بود. او معتقد است برد تیم ملی کشورش بزرگ‌ترین ضربه‌ای است که می‌توانند به ایران بزنند، چون از نظر ایران این نبردی است برای مشخص کردن این نکته که چه کسی برتر است.
به گزارش گاردین، اریک واینالدا نوشته: طعم این جام جهانی بسیار متفاوت است. من وسوسه شده‌ام که آن را «حواس‌پرتی زیبا» بنامم. آرژانتین تنها روی حرکات لیونل مسی متمرکز می‌شود و سپس یادش می‌رود چگونه فوتبال بازی کند. آلمان قبل از مسابقات بیانیه می‌دهد و بعد به ژاپن می‌بازد. این همان اتفاقی است که برای ایران در افتتاحیه مسابقات رقم خورد. آنها آن‌قدر با فوتبال سیاسی برخورد کردند که بازی‌شان مقابل انگلیس بوی خون گرفت. قطر میزبان مسابقات است اما به اندازه کافی خوب نیست که در این تورنمنت حاضر شود. فوتبال تنها ترسوها را مجازات نمی‌کند بلکه افراد بی‌استعداد را هم مجازات می‌کند. این یعنی اگر می‌خواهید دفعه بعد اینجا باشید، مطمئن شوید که به اندازه کافی خوب هستید.
مهاجم سابق یانکی‌ها ادامه می‌دهد: ایالات متحده نمی‌تواند با حواس‌پرتی وارد زمین شود. آنها باید با ایران بازی کنند و البته پس‌زمینه سیاسی چند دهه اخیر وجود دارد. برای بازیکنان این هفته‌ای است که در آن هرکس از آنها سوال کرد بگویند «نظری ندارم». اما این بدان معنا نیست که بازیکنان اهمیت نمی‌دهند. خود من اگر هنوز به عنوان بازیکن حضور داشتم و میکروفون را به صورتم می‌چسباندند و می‌پرسیدند نظرت در مورد آنچه در ایران می‌گذرد چیست پاسخ می‌دادم: چهارشنبه از من سوال کنید.
بازیکن سابق آمریکا در ادامه به بازیکنان تیم ملی کشورش توصیه می‌کند: وقتی باید روی یک هدف فوق‌العاده متمرکز باشید بهتر است روی آن هدف متمرکز بمانید. هدف این است که به هر قیمتی برنده شویم. این برای ما خیلی مهم است. من در استفاده از کلمه «بی‌رحم» تردید دارم اما باید این کار را انجام دهیم. ایران می‌خواهد بجنگد. مربی آنها ما را می‌شناسد. کارلوس کی‌روش زمانی از سوی فدراسیون فوتبال ایالات متحده برای توسعه فوتبال استخدام شده بود. من می‌دانم او عاشق داشتن شغلی در تیم فوتبال مردان آمریکاست.
تیم من آمریکا در جام جهانی ۱۹۹۸ با ایران بازی کرد. چیزهای زیادی از آن بازی ساخته شد. برخی ژست‌های سیاسی وجود داشت اما واقعاً روی ما تاثیری نگذاشت. ما با آن مانند فرصتی برخورد کردیم تا نشان بدهیم چگونه این ورزش می‌تواند مردم را دور هم جمع کند. برخی از هم‌تیمی‌های من با این ایده مخالف بودند که نشان بدهیم همه چیز عادی است. این چیزی نبود که ما متوجه نشویم. ما بحران گروگان‌گیری و احساساتی را که بین دو کشور وجود داشت درک می‌کردیم. اما نمی‌خواستیم روی این مسائل متمرکز شویم.
آن روز من به زمین بازی فرستاده نشدم. بنابراین با هیچ کدام از بازیکنان ایران پیراهنم را عوض نکردم. مربی به من بازی نداد. در حالی که ما دو بر یک عقب بودیم آخرین تعویض استیو سمپستون این بود که یک هافبک را به جای مدافع به زمین فرستاد. برد فریدل دروازه‌بان تیم از آنجا به نیمکت نگاه می‌کرد. حتی هم‌تیمی‌هایم هم می‌دانستند من باید به بازی می‌رفتم.
ما سه‌شنبه با ایران بازی می‌کنیم یا پیروز می‌شویم یا به خانه می‌رویم. مشکل این است که ورزش‌ها در ایالات متحده بر اساس «دفعه بعد درستش می‌کنیم» ساخته شده. در ورزش ما صعود و سقوط معنا ندارد. ما گروه‌های مالکیتی نداریم که در صورت کسب نتیجه ضعیف ضرر کنند. باخت در ورزش‌های آمریکایی با باخت در سایر کشورها متفاوت است. هیچ چیزی برای آخر شدن وجود ندارد. ما عادت به برنده شدن نداریم. در نهایت همان چیزی را که لیاقتش را داریم به دست می‌آوریم: یک تساوی! بازیکنان ما حتی اگر در لیگ‌های دیگر هم بازی کنند همچنان این فرهنگ را با خود دارند.
ضمناً در حالی که مالکان آمریکایی بال‌های خود را در دنیای فوتبال باز می‌کنند و باشگاه‌ها را می‌خرند، تنها آرزوی من این است که آنها جوهره رقابت را از بین نبرند.
در اینجا دیدگاه گسترده‌تری از آنچه بازی ایران نشان می‌دهد وجود دارد: چه کسی مغرورتر است؟ ما یا آنها؟ ایران در حال حاضر آشفتگی‌هایی دارد که بر اساس مسائل مردسالارانه است. همه ما شاهد بودیم مجلس ایران شعار مرگ بر آمریکا سر می‌داد. شاید در زمین فوتبال آنهایی که چنین دیدگاه‌هایی دارند حضور نداشته باشند اما باید واضح بگویم: پیروزی برای هر یک از طرفین نشان‌دهنده تسلط خواهد بود. این بزرگ‌ترین ضربه‌ای است که ما می‌توانیم با شکست دادن تیم ایران به ایران بزنیم. زیرا از نظر آنها این نبردی است برای مشخص کردن این نکته که چه کسی برتر است.
این بازیکن سابق تیم ملی آمریکا در ادامه نوشته: ایران چیزی برای از دست دادن ندارد. و آمریکا؟ ما لیگی را از هیچ به لیگی با ارزش ۹۰۰ میلیون دلار تبدیل کردیم. ما میلیاردها دلار هزینه کردیم که در فوتبال بهتر شویم. همه اینها قرار است به توانایی ما در بردن تیمی که قرار است صرفاً دفاع کند، به رهبری مربی‌ای که زمانی برای ما کار می‌کرد، کمک کند.
برای بردن ما باید واقعیت‌های فوتبال و سازوکار ریسک-پاداش را درک کنیم. ما باید آن‌قدر شجاع باشیم که حمله کنیم. این البته به دفاع عالی نیاز دارد. سلاح‌های تهاجمی ما به اندازه کافی خوب هستند. ما فقط باید گزینه‌های متنوعی را به کار بگیریم. این تنها چیزی است که کارلوس کی‌روش نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد.
این موقعیت که برد برای ما ناگزیر است وجود دارد. اگر پرس خراب شد فوراً روی بازیکنان ایران خطا کنید. کارت زرد بگیرید. مربی باید مشکل بچه‌ها را با گرفتن کارت زرد حل کند. پسران ما نمی‌توانند در مورد حضور در دور حذفی فکر کنند. فردایی وجود ندارد. هر نمایشنامه‌ای باید بر این اساس باشد که یا ما برنده می‌شویم یا روزمان خراب می‌شود. ما باید برنده شویم. ما کانادا نیستیم.
به نظرم برای بردن این بازی به ۱۶ بازیکن نیاز داریم. ما باید تعویض‌های خود را هوشمندانه انجام دهیم. ما باید نقطه‌ضعف ایران یعنی غزال زخمی آنها را پیدا کنیم. به محض انجام این کار باید به حمله برویم. ما با سه‌شیر بازی کردیم و حالا نوبت خود ماست که شیر باشیم.
پی‌نوشت: اریک وینالدا در ۱۰۶ بازی برای آمریکا ۳۴ گل به ثمر رساند و در سه جام جهانی بازی کرد. او اکنون مجری ورزشی است.
