آفتابنیوز : 
گویا هر دو طرف مایل به نزدیکی بیشتر در سال های آینده هستند و این در حالی است که واشنگتن و سایر کشورهای عربی از این موضوع نگرانند. ولی تشکیل دولت شیعی در عراق روند مصالحه دو دولت را تسریع کرده است.
ارتباطات اقتصادی و سیاسی هر دو کشور برای آنها کاملا مناسب است ولی برای واشنگتن نوعی هشدار است. یک بخش از استراتژی ایران حضور در عراق و اینده منطقه است که هرگونه تهدیدی از جانب آمریکا را برطرف خواهد کرد. اکنون که صدام حسین منفور، مسبب کشته شدن هزاران نفر در جنگ هشت ساله ایران و عراق،از صحنه خارج شده و تلخی های گذشته به تدریج به فراموشی سپرده می شوند، به نظر می رسد که ایران تمایل دارد به معاملات خود با عراق به دیده طبیعی و اجتناب ناپذیر نگاه کند.
از نظر عراق، ارتباط با ایران با توجه به آشفتگی های سیاسی و امنیتی در صنعت نفت کاملا معقول است و مانع از رکود اقتصادی یا ناآرامی سیاسی می شود. در این مسیر گسترش روابطی کمتر از انتظار، عاقلانه تر می نماید زیرا اتحادی «یک شبه» می تواند سبب بروز هشداری از جانب سنی ها شود که زمانی در راس حکومت بودند و اکنون نیز انسجام آنها در دولت شیعه ضروری است.
به این ترتیب نزدیکی بیش از حد به ایران دولت عراق را از وظیفه اصلی آن یعنی کسب اعتبار و قدرت در میان ناآرامی و فشارهایی که کشور را به دو نیمه مذهبی و قومیتی جدا می کند، دور خواهد کرد. این قضیه حتی موجب سوءظن در میان سنی های عرب خواهد شد زیرا دولت شیعه جدیدی در حال شکل گیری است و تقویت ایران شیعه خود تبدیل به کابوس خواهد شد.
واشنگتن تاکنون به طرز غیر معمولی ساکت مانده است زیرا پذیرفتن این قضیه دشوار است که عراق بدون تایید آنها دست به چنین اقدام و قراردادهایی زده باشد. مقامات آمریکا اظهار داشته اند تا زمانی که این همکاری ها زیاد پیش نرود، اعتراضی نخواهد داشت.
با این حال اوضاع عراق چندان امیدوارکننده نیست و دو کشور همسایه در ماه های آینده حتی ممکن است نزدیک تر شوند و کاری به این نداشته باشند که قدرت های خارجی چه فکر می کنند.