بخشهای مهم این گفتوگو را در ادامه میخوانید:
نباید خیرخواهی را بهگونهای دنبال کنیم که در طرف مقابل خیرخواهی ما منجر به تولید مخالفت شود. در چندماه اخیر این احساس ناراحتی کاملا محسوس دیده میشود. برای کاهش مخالفتها حکمرانان یا اول باید جامعه را اقناع کنند و بعد خیرخواهی خود را ادامه دهند یا اینکه بگذارند فرد خودش تجربه کند تا به این نتیجه برسد که خیرخواهیها درست بوده است. این بهترین راه برای جامعهای است که خیرخواهی حکمرانان را نمیپذیرد.
معتقدم جامعه میداند حجاب ارزش است و این حجاب نوعی امنیت برای او به ارمغان میآورد، اما چون برخوردهای ناصوابی با جامعه صورت گرفته است، جامعه نیز با لجاجت قصد دارد قانون را نادیده بگیرد؛ حتی اگر به قیمت وارد شدن آسیب بهخودش تمام شود. در چنین شرایطی، ابتدا باید این لجاجت را برطرف کرد؛ یعنی نظام حکمرانی باید فرصتی را قائل شود تا جامعه از حالت لجاجت با حکمرانان خارج شود. تا جامعه از این حالت خارج نشود، کار برای حکمرانی بر آنان سخت خواهد شد.
نظام سیاسی ما این ظرفیت را دارد که در مسئله حجاب و بسیاری دیگر از مسائلی که نظام حکمرانی با آن دستوپنجه نرم میکند، صبوری به خرج بدهد.
وجود عناصر تندرو که گاهی خود را کاتولیکتر از پاپ میدانند و حتی خود را از خداوند باریتعالی هم در ارتباط با مسائل الهی و دینی محقتر و آگاهتر میدانند، مهمترین دلیل تحقق نیافتن حکمرانی خوب در این عرصه است. باید برای این طیف از عناصر بدفهم در فرایند تحول حکمرانی در جامعه، فکر اساسی شود.