با توجه به ارتفاع تقریبی ۱۰۵ متری این آبشار، آن را مرتفعترین آبشار ایران مینامند. وجود تپههایی جنگلی و چشمههای آب و پرتگاههای خطرناک و مرگبار و در نهایت روستای قدیمی «آسیو شوان» در طول مسیر صعود به آبشار این آبشار را متفاوتتر از دیگر آبشارهای منطقه کرده است.