کوروش احمدی، دیپلمات سابق ایران در سازمان ملل و کارشناس روابط بین الملل، در آغاز درباره میزان واقعیت تضادهای بین موضع گیری ایران و صحبتهای گروسی گفت: تا جایی که من صحبتهای آقای کمالوندی را دیدم، ایشان علاوه بر تکذیبِ دادن دسترسی آژانس به پرسنل که در بیانیه مشترک نبود، دادن دسترسی به سه سایت را نیز تکذیب کرده، در حالیکه این موضوع به صراحت در بند دو بیانیه ذکر شده و از "آمادگی ایران برای دادن اطلاعات بیشتر و دسترسی" به سه محل ادعایی صحبت شده است.
کوروش احمدی گفت: در بیانیه همچنین از "راستی آزمایی و مانیتورینگ بیشتر" سخن رفته که البته جزئیات آن باید در مذاکرات فنی مشخص شود. ظاهرا برداشت گروسی از مانیتورینگ، نصب دوربینها بوده که در مصاحبه او در وین مطرح شده است. این امر نیز توسط سخنگوی سازمان انرژی اتمی تکذیب شده است. تکذیب مواردی که در بیانیه مشترک آمده، طبعا میتواند روی اعتمادی که قرار است بازسازی شود، اثر سوء داشته باشد. البته این تکذیبها میتواند به خاطر مسائل داخلی و تعدیل مخالفت دلواپسان باشد، اما سوال این است که در نهایت چه کاری قرار است بکنند.
وی گفت: صرف اورانیوم ۹۰ درصد به تنهایی برای ساخت بمب کافی نیست و کارهای فنی دیگری به شمول آزمایش و یک سامانه پرتابی نیز لازم است که برخی از کارشناسان برآورد کرده اند که ایران دو سال تا آن نقطه فاصله دارد. آژانس نیز گزارش ایران مبنی بر جزئی بودن غنی سازی در این سطح را رد نکرد.
وی افزود: در مورد سه محل ادعایی، یک روندی در طی سه سال اخیر در این رابطه در جریان بوده است. ایران در سال ۲۰۱۹ دسترسی به این سه محل را داد. اهمیت این سه محل از این نظر است که یک مانع بر سر راه احیای برجام است. تا این مانع برداشته نشود و طرفین توافق نکنند، احیا برجام به مشکل جدیتر برمی خورد. این مسیر در نهایت باید طی میشد و به یک نتیجه برسد.