انسجام ملی؛ مبرم‌ترين نياز امروز ايران
آفتاب- هادی کاشنده آغمیونی: امروز در جوی پیچیده و پر تنش که بر دنیا و به‌خصوص منطقه حاکم است و با توجه به وضعیت فعلی کشور، نمی‌توان سکان ریاست جمهوری را با هاله‌ای از آزمون و خطا به دست کاندیدایی جوان و جویای نام سپرد، چرا که حفظ ارزشها و منافع نظام در جو بین‌الملل کنونی سکانداری با تجربه را می‌طلبد.
اما تجربه خالی کافی نیست و تجربه‌ای آمیخته با ایده، کار آمد است. چرا که معجون تجربه و ایده تنها راه پاسخ صحیح و کارآمد به پیچیدگی‌های غیر قابل پیش‌بینی و پر چالش در فضای بین‌الملل در زمان حال است.
موهبت مردم سالاری دینی و آزادی سیاسی نعمتی است که نظام مقدس جمهوری اسلامی برایمان به ارمغان آورد و اکنون تجربه‌ای سی ساله را از این موهبت داریم که غیر قابل انکار و بازگشت است.
رصد افکار سیاسی و نگاهی هرچند سطحی به پازل موجود در روابط سیاسی داخلی و حاکم بر احزاب فعال موید کینه ورزی افراطیون جناح‌ها بوده که از چهارچوب منافع ملی دور شده است و تفکر و فرضیه سوق دادن تکثر گرایی به تمرکز گرایی را رقم می‌زند، طوری که هر یک در صدد حذف دیگری بوده که حاصلش ایجاد چالش های بزرگ برای مردم است.
اما با اشاره‌ای که به گذشته مردم سالاری دینی و آزادی‌های سیاسی که در سطور فوق مستور است این فرضیه خیالی باطل است. چرا که ستاره قدرت طلبی در منظومه افکار و ادراک مردم خاموش شده و افول نموده است و دیگر جایگاهی ندارد.
دمکراسی ایرانی آمیزه‌ای است از دین و مردم، که خلع هر یک مارا از مسیر و چشم انداز ترسیم شده منحرف خواهد نمود. امروز باید کسی را انتخاب کرد که در عین تکثر گرایی پایبند به ارزشها باشد. چرا که تکثر در دیدگاه سیاسی به هیچ وجه بیانگر عدم وفاق نیست بلکه لازمه آن است. امروز اساسی‌ترین وظیفه منتخب مردم با توجه به شرایط عصر حاضر و تحولات سریع آن، این است که در جامعه با تحولات روز ضمن حفظ و سیانت از ارزشها، انطباق ایجاد کند.
به عقیده من همه آنهایی که امروز دغدغه خدمت به ایران و ملت خویش را در گرو کانداتوری ریاست جمهوری و یا حذف رقیب کاندیدای خود می‌دانند و آن را به ردای زیبای، احساس شرعی و تکلیف دینی ملبس می‌کنند، می‌توانند این دغدغه‌ها را با تبدیل رقابت به رفاقت در کنار هم در دولتی فراجناحی و شایسته سالار جامه عمل بپوشانند، که هم شایسته‌تر است و هم رضای خدای متعال را دارد.
این امری طبیعی است که هیچ کس نمی‌تواند گروه‌های چپ و راست را به طور مطلق راضی کند، چرا که طبیعتاً رییس دولت ارائه برنامه خواهد کرد و هر کس بر اساس تفکر، فهم و اندیشه خود با آن مواجه خواهد شد. بدیهی است تنوع اندیشه‌ها به منزله نفی برنامه‌های منتخب اکثریت نیست بلکه استحکام دمکراسی است.
باید به‌دور از تعصبات که مانع تابش طبیعی نور مصلحت و عقلانیت بر افکار است به این باور رسید که همه کاندیداها حاضر چه عزیزانی که مصمم به شرکت هستند و رسماً اعلام نموده‌اند و چه آنهایی که در خلوت خود به شور نشسته و اعلام حضور خواهند نمود برای ملت شریف ایران محترمند و عدم انتخابشان از سوی اکثریت به معنای نفی عرض بنده یا عدم توانایی آنها نیست.
امروز فضای سیاسی ایران با توجه به چالش‌های موجود و جو حاکم بر بین‌الملل با گذشته فرق‌هایی دارد که مقایسه سطحی دور از تعصب و غرض ، آنها را هویدا می‌کند، امروز مبرم‌ترین نیاز ایران تولد یک انسجام ملی برای مراوده با فضای بین‌المللی است و این میسر نیست مگر در سایه اتفاق نظر در انتخاب شخصی که بتواند ایران را از این بحران‌ها خارج کند نه اینکه خود بحران ساز باشد.
امروز باید با شرایط موجود همه دست به دست هم داده به احترام همان مشترکاتمان که برجسته‌ترینش عشق به ایران و ایرانی است، زمینه‌های حضور شخصی تعادل بخش را فراهم نماییم. کسی که تضمین کننده تداوم توسعه سیاسی و اقتصادی و نیز حفظ و تداوم دست آوردهای انقلاب باشد. باید کسی را انتخاب نمود که تمام اندیشه‌های سیاسی مردم را در منظومه سیاسی خود به‌کار گیرد.
امروز ایران به دولتی نیاز دارد که شایستگی، دانش، خرد، قدرت و سرعت در تجزیه و تحلیل، خدمت به مردم، عشق به ایران، پرهیز از افراط و تفریط و دیدن هرچیز در جای خود را ملاک و محک برای تعیین یاران و دولتمردانش برای خادمی ملت شریف ایران قرار دهد، نه حزب و جناح.
اما با شرایط موجود و کش مکش‌ها و سهم خواهی‌های مشهود در فضای سیاسی و احزاب کشور این سوال در ذهن نقش می‌بندد آیا این آرزو به ثمر خواهد نشست.
به امید روزی که با یک آشتی ملی توام با «اعتدال» شاهد حضور فردی شایسته و شایسته سالار در راس دولت باشیم و همه با هم ایرانی بسازیم سر بلند و مقتدر، ایرانی که نقطه به نقطه آن آباد و از منظر خارجی زبان زد باشد و نیز محور تصمیم و الگوی عمل. انشا ا...
