چرا زندگی با کیفیت مخصوص عده‌ای خاص و شرایط حساس کنونی برای مردم عادی است؟
روزنامه اطلاعات در مطلبی با اشاره به گرانی‌ها در کشور نوشت: چرا ایرانی نباید ارزان و باکیفیت زندگی کند و اعلی بخورد وبپوشد و سوارشود و تفریح و شادی کند ولذت ببرد؟ چرا این‌ها مخصوص عده‌ای خاص است و برای آن‌ها همیشه همه چیز هست وبرای مردم عادی همواره شرایط حساس کنونی است و باید تا آینده‌ای نامشخص فقط تحمل کنند؟
به گزارش اطلاعات، بخش‌های مهم این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:
دولت‌ها یک بار برای همیشه به مردم پاسخ دهند که چرا باید عوارض، مالیات، گمرکی و بخصوص محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های اعمال شده برای واردات خودرو یا لوازم خانگی و کالا‌های رفاهی مانند آن به گونه‌ای باشد که قیمت این کالا‌ها در کشورمان چندین برابرکشور‌های همسایه تمام شود و مردم و بخصوص جوانان حسرت آن‌ها را خورده و دستشان به آن‌ها نرسد؟
چرا باید با هزارترفند از جمله ایجاد کمبود مصنوعی و تامین قطره چکانی بازار ومخفی شدن پشت شعار تولید ملی و اشتغال، دربازار‌هایی مثل خودرو و لوازم خانگی افزایش قیمت‌های شدید و عجیب وغریب ایجادشده وبعد مردم با هزار ترفند حساب وکالتی و قرعه کشی وتعیین نوبت و سرگردانی درسامانه این وآن، وادار به خرید خودرو‌های درجه ۲ و ۳چینی یا خودرو‌های خجالت آور داخلی به قیمت خودرو‌های روز دنیا شوند و پول به جیب گروه‌های خاص بریزند؟
چرا مردم باید ازخرید لوازم خانگی به روز و با کیفیت دنیا وسایرکالا‌های مشابه با قیمت مناسب محروم باشند و مدام ” نه” بشنوند واز آن سو برخی تولید کننده نما‌ها ونور چشمی‌ها با صرف ارز‌های دولتی بدنه را بسازند وموتور وقطعات اصلی درجه ۲ و۳ را از چین واردکرده و با تغییر نام وچند برابرقیمت دنیا به عنوان تولید ملی به مردم قالب کنند و مدام هم از قیمت گذاری دستوری گلایه داشته ومنت بگذارندکه داریم به تولید ملی خدمت می‌کنیم؟
چرا مردم مدام باید “نه بشنوند و محدودیت و ممنوعیت و محرومیت و گران سازی عمدی را دراین همه سال‌های طولانی تحمل کنند؟ مگر مردم ما از کشور‌های همسایه چه کم دارند که با این همه امکانات خدادادی نفت وگاز و معدن و کشاورزی و تاریخ و فرهنگ و سرزمین چهار فصل و نیروی انسانی تحصیلکرده باید حسرت امکانات ورفاه و آسایش موجود در آن‌ها را بخورند؟
چرا ایرانی نباید ارزان و باکیفیت زندگی کند و اعلی بخورد وبپوشد و سوارشود و تفریح و شادی کند ولذت ببرد؟ چرا این‌ها مخصوص عده‌ای خاص است وبرای آن‌ها همیشه همه چیز هست وبرای مردم عادی همواره شرایط حساس کنونی است وباید تا آینده‌ای نامشخص فقط تحمل کنند؟
مردم حق دارند از وضعیت درآمد ورفاه حداقلی خود وخانواده شان ناراضی وگلایه‌مند باشند و ریشه این نارضایتی را هم باید درنوع نگاه دولترحاکمیت به حقوق اساسی مردم، بخصوص حقوق اقتصادی شان ونگرش پول درآوردن از همه چیز واز آن سو ” نه گفتن” به بیشتر خواسته‌های مشروعی که سطح رفاه و استاندارد زندگی را ارتقا می‌دهد، جستجو کرد.
کاهش تورم و بهبود شرایط اقتصادی مردم دراقتصاد انحصارزده، غیرشفاف، رانتی و دستوری-دولتی ایران فقط و فقط از دولترحاکمیت وتغییر نگاه به حقوق اساسی مردم می‌گذرد.
تا دولت فلسفه و نگاه کلانش را تغییر نداده؛ دست بده اش را بلند ودست بستانش را کوتاه نکند و با ایجاد تحول درساختاربودجه و دیگر منابع درآمدی، اولویت مصرف آن رابه سوی مردم تغییر جهت ندهد، هرقدر هم که منابع درآمدی افزایش یابد، کم است وکمترچیزی نصیب مردم می‌شود و سهم آنان کماکان “پرداخت” و”محدودیت” و”گران سازی” خواهدبود.
