پس آن زمان که عزت سینمای ایران مقابل دوربین رفت و از صفات و ویژگیهای محمود فرشچیان سخن گفت، در حقیقت نیمی از راه دوستی را رفته بودند.
هر دو چهره ماندگار بودند؛ یکی در همایش اول در سال ۱۳۸۰ (محمود فرشچیان) و دیگری در همایش سوم در سال ۱۳۸۲ (عزت الله انتظامی)؛ همایشی که در دهههای بعد دیگر ادامه پیدا نکرد تا بر دیگر نخبههای کشور مهر تایید بزند.
عزتالله انتظامی پنج سال از محمود فرشچیان بزرگتر بود. یکی اصالتا تهرانی و دیگری اهل اصفهان. هر دو فرنگ رفته و تحصیلکرده. انتظامی ۳۰ خرداد ۱۳۰۳ به دنیا آمد و پنج سال بعد در بهمن ۱۳۰۸ فرشچیان چشم به جهان گشود. فرشچیان خودش میگوید، در اروپا اول کسی بود که با بستهای از کتاب و قلم وارد موزه میشد و آخر از همه از موزه خارج میشد.
دی ۱۳۸۷ یعنی حدودا ۱۵ سال قبل، زمانی که قرار شد پنجمین کتاب نگارههای «محمود فرشچیان» رونمایی شود، عزت الله انتظامی، یک پای ثابت مراسم بود.
آقای بازیگر روی سن حاضر شد و با اشاره به مقام والای فرشچیان، با فروتنی تمام گفت: «در چنین جمعی آدم جرأت نمیکند، سر بلند کند و کوچکترین حرفی بزند.»
انتظامی سپس خاطرهای از خودشان را روایت کرد؛ گویا در جشنواره «نیویورک» با هم دیداری میکنند و انتظامی بخشی از کارهای فرشچیان را از نزدیک میبیند. استاد بزرگ نگارگری با ذرهبین خود جزجز اثر را درست میکرد و برای آقای بازیگر توضیح میداد.
انتظامی خود این خاطره را چنین روایت میکرد: «من هنوز در عجبم که این مرد عظیم چه راحت برای من از این طرحها سخن میگفت و من قطرهقطره اشک میریختم و کتاب اهدایی ایشان را که امضا شده بود تا تهران به مانند کالایی ارزشمند حمل کردم.»
اما انصافا محمود فرشچیان هم برای آقای بازیگر کم نگذاشت و وقتی در مراسم هشتاد و هفتمین سالروز تولدش حاضر شد، به نشان احترام سر تعظیم در مقابل عزت الله انتظامی فرود آورد و اعلام کرد که به این کار خود افتخار میکند.
«الهی تا جهان باشد به عزت در جهان باشی»؛ این جملهای است که محمود فرشچیان روی تمبر یادبود آقای بازیگر نوشت. آرزویی که به نوعی تعبیر شد؛ چراکه اگرچه عالم هنر ایران زمین چند سالی است که از نعمت حضور عزتالله انتظامی محروم شده است، اما این هنرمند تا پایان عمر ۹۴ سالهاش عزتمند زیست و وزنهای بزرگ برای هنر کشورمان محسوب میشد.
اما ابراز ارادت عزتالله انتظامی به فرشچیان و هنر نگارگری به همین جا ختم نشده بود. او در فیلم مستند «عشقپرداز» که برای نکوداشت نقاش ایرانی محمود فرشچیان ساخته شد، مقابل دوربین رفت و در کنارش حضور داشت. در این فیلم محمود فرشچیان از گذشته میگوید و از عشقی جاودان به هنر؛ روایت سختکوشی عالیجناب هنر مینیاتور.
فرشچیان در مرداد ۹۷ پس از رفتن همیشگی عزتالله انتظامی، برایش چنین نوشت: «هیچگاه خاطرات گرامی با تو بودن را از یاد نمیبرم و بدان در قلبهای همه هنردوستان مقام محترمی داری، روانت شاد و در بهشت برین همجوار رحمتهای پر عطوفت و خاص الهی باشی. استاد انتظامی عزیز از راه دور اشکهای سوگوارانه خود را بدرقه راهت دارم.»