تاریخچه‌ای از پیمان منع تکثیر سلاح‌های هسته‌ای
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب- سرویس بین‌الملل: پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) چهل و یک سال پیش در خلال جنگ سرد نوشته شد و هدف از آن توقف رقابت تسلیحات هسته‌ای و تضمین همکاری بین‌المللی در استفاده غیر نظامی‌از انرژی هسته‌ای است.
این پیمان سال 1968 منعقد شد و در سال 1970 ابتدا برای مدت 25 سال به اجرا درامد اما در سال 1995 برای مدتی نامحدود تمدید و قرار شد هر پنج سال مورد ارزیابی قرار گیرد.
تا به امروز حدود 189 کشور ازجمله ایران و پنج قدرت هسته‌ای بزرگ جهان (آمریکا، روسیه، چین، انگلیس و فرانسه) که اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد را نیز تشکیل می‌دهند این پیمان را امضاء کرده‌‌اند.
اما هند و پاکستان نیز که قدرت‌های هسته‌ای بالفعل به شمار می‌روند از زمان آزمایش هسته‌ای خود در سال 1998 تاکنون هنوز این پیمان را امضاء نکرده‌‌اند.
اسرائیل که هرگز به طور علنی داشتن زرادخانه هسته‌ای را نه تکذیب و نه تایید کرده است نیز پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را امضاء نکرده است.
کره شمالی سال 2003 از این پیمان خارج شد و سه سال بعد نخستین بمب هسته‌ای خود را آزمایش کرد.
براساس پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، قدرت‌های هسته‌ای از انتقال تسلیحات هسته‌ای یا کمک به کشورها دیگر در دستیابی به چنین تسلیحاتی منع شده‌‌اند.
کشورهای غیر هسته‌ای موافقت کرده‌‌اند که برای ساخت یا دستیابی به چنین تسلیحاتی تلاش نکنند.
اما این کشورها می‌توانند تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح امیز دسترسی پیدا کنند.
ایران پایان سال 2003 با پروتکل الحاقی که زمینه را برای بازرسی‌های سرزده از تاسیسات هسته‌ای این کشور فراهم می‌سازد موافقت کرد.
حدود صد کشور ازجمله آمریکا در زمان ریاست جمهوری جرج دبلیو بوش رئیس جمهور سابق آمریکا پروتکل الحاقی را امضاء کرده‌‌اند.
آفتاب- سرویس بین‌الملل: پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) چهل و یک سال پیش در خلال جنگ سرد نوشته شد و هدف از آن توقف رقابت تسلیحات هسته‌ای و تضمین همکاری بین‌المللی در استفاده غیر نظامی‌از انرژی هسته‌ای است. این پیمان سال 1968 منعقد شد و در سال 1970 ابتدا برای مدت 25 سال به اجرا درامد اما در سال 1995 برای مدتی نامحدود تمدید و قرار شد هر پنج سال مورد ارزیابی قرار گیرد.
تا به امروز حدود 189 کشور ازجمله ایران و پنج قدرت هسته‌ای بزرگ جهان (آمریکا، روسیه، چین، انگلیس و فرانسه) که اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد را نیز تشکیل می‌دهند این پیمان را امضاء کرده‌‌اند.
اما هند و پاکستان نیز که قدرت‌های هسته‌ای بالفعل به شمار می‌روند از زمان آزمایش هسته‌ای خود در سال 1998 تاکنون هنوز این پیمان را امضاء نکرده‌‌اند.
اسرائیل که هرگز به طور علنی داشتن زرادخانه هسته‌ای را نه تکذیب و نه تایید کرده است نیز پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را امضاء نکرده است.
کره شمالی سال 2003 از این پیمان خارج شد و سه سال بعد نخستین بمب هسته‌ای خود را آزمایش کرد.
براساس پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، قدرت‌های هسته‌ای از انتقال تسلیحات هسته‌ای یا کمک به کشورها دیگر در دستیابی به چنین تسلیحاتی منع شده‌‌اند.
کشورهای غیر هسته‌ای موافقت کرده‌‌اند که برای ساخت یا دستیابی به چنین تسلیحاتی تلاش نکنند.
اما این کشورها می‌توانند تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح امیز دسترسی پیدا کنند.
ایران پایان سال 2003 با پروتکل الحاقی که زمینه را برای بازرسی‌های سرزده از تاسیسات هسته‌ای این کشور فراهم می‌سازد موافقت کرد.
حدود صد کشور ازجمله آمریکا در زمان ریاست جمهوری جرج دبلیو بوش رئیس جمهور سابق آمریکا پروتکل الحاقی را امضاء کرده‌‌اند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید