آفتابنیوز :
آفتاب: رئیس سازمان تربیت بدنی موفق به کسب جایزه جهانی ورزش و محیط زیست نشد. محمد علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی در بخش ساخت و ساز ورزشی کاندیدای جایزه بینالمللی محیط زیست شده بود و متاسفانه نتوانست جزء برندگان این جایزه باشد. تنها برنده ایرانی این جایزه (البته در سطح منطقهای) مدیرکل پیشین تربیت بدنی سیستان و بلوچستان با اجرای یک پروژه درختکاری وسیع در زمینهای غیرقابل کشت اطراف یکی از مجموعههای ورزشی آن استان بود.
با این اوصاف پس از عدم موفقیت معاون رئیس جمهور این پرسش به وجود میآید که آیا علیآبادی در عرصههای وسیعتر که رقابت به شدت دشوارتر است میتواند حضور یابد یا نه؟ علی آبادی معاون رئیس جمهور قصد دارد یکی از کرسیهای کمیته ملی المپیک جهان را به دست آورد. او از سوی رئیس شورای المپیک آسیا به عنوان یکی از اعضای کمیته بینالمللی المپیک معرفی شده است.
پاسخ این سوال را دبیرکل کمیته ملی المپیک میدهد: «تصور میکنم میتوانیم برای این کرسی رایزنی کنیم و در انتظار نتایج مثبت و به دست آوردن این موقعیت باشیم. در این خصوص یک گام بزرگ برداشته شده است و آن حمایت شیخ احمد رئیس شورای المپیک آسیا است که ایران را در رسیدن به این جایگاه پیش خواهد انداخت و به روند فعلی سرعت خواهد بخشید».
بهرام افشارزاده دبیرکل کمیته ملی المپیک در خصوص میزان شناخت کشورهای جهان و مقامات عالی رتبه ورزش این کشورها از علی آبادی توضیح میدهد: «یکی از تاثیرگذارترین موضوعات برای اخذ رای در مجامع بزرگ ورزشی از جمله کمیته بینالمللی المپیک همین مساله شناخت است. برای تحقق این مساله ما هماهنگیهای لازم را انجام دادهایم تا رئیس کمیته ملی المپیک کشورمان در تمامی اجلاسهای بین المللی ورزشی و همچنین بازیها و مسابقات بزرگ حضور داشته باشند و در حاشیه این رویدادها نشستهایی با مسوولان ارشد حاضر با هدف افزایش تعاملات و تقویت روابط فی ما بین برگزار شود».
اما مشکل اساسی رئیس سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک برای حضور در اجلاسهای بینالمللی و ایجاد روابط بینالمللی مساله زبان است. علی آبادی تسلط کامل به زبانهای خارجی (علی الخصوص انگلیسی ندارد) به همین خاطر نمیتواند به روابط خود با چهرههای ارشد ورزشی جهان توسعه دهد.
افشارزاده در همین ارتباط میگوید: «در برخی ملاقاتهای رسمی، ایشان طبق عرف معمول باید زبان فارسی صحبت کنند اما برای سایر نشستها و سخنرانیها نیز تدابیری اندیشیده شده و برای ایشان معلم زبان گرفتهایم تا به زبان انگلیسی هم مسلط شوند».
ظاهراً مشکلات رئیس کمیته ملی المپیک به زبان ختم نمیشود. او برای کسب چنین جایگاهی در کمیته بینالمللی المپیک به پشتوانه سیاسی محکمی نیاز دارد و باز هم جای سوال باقی میماند که علی آبادی با کدامین پشتوانه سیاسی قصد دارد در این عرصه جهانی حضور پیدا کند؟
افشارزاده در این باره معتقد است: «ابتدا کسب چنین کرسی به همین سادگی تحقق نمییابد و قطعاً غیرقابل باور است. ثانیاً بدون شک پروسه شناخت فراگیر یک مقام در سطوح بین المللی ورزش، زمانبر و دشوار است. ثالثاً موضوع پشتوانه سیاسی علیآبادی در دورههای قبل در مورد فائزه هاشمی هم مطرح بود؛ «خواست سامارانش برای عضویت فائزه هاشمی در IOC موید همین موضوع بود ضمن آنکه ایشان سوابقی هم در حوزه ورزش داشتند و تا حدودی در سطوح بینالمللی شناخته شده بودند اما به هر حال ما تمام توان مان را برای تحقق این مهم (در مورد علی آبادی) بسیج کردهایم تا برای دومین بار پس از انقلاب، یک ایرانی صاحب کرسی کمیته بینالمللی المپیک شود».
سخنان افشارزاده مرا به یاد داستان فوت یک اولیاءالله در همدان انداخت.
یکی از روزهای سالیان پیش، فردی در همدان می میرد ولی به دلیل زندگی در غربت و نداشتن فامیل و کس و کار در کفن و دفن این مرد تاخیر می افتد. خبر آن به یک فرد خیر می رسد. این آدم خیر مرده را به غسالخانه می برد و با پرداخت پولی از مرده شور می خواهد چون این مرد از اولیاء الله است در شستشو و کفن کردن و سپس دفن او تعجیل کند.
مرده شور نیز طبق روال معمول آبی بر روی جسد می ریزد و کف و صابونی می کند ولی هرچه می شورد بدنش از چرک پاک نمی شود.
تصمیم می گیرد با تاید بشورد. یک بار شست دید که پاک نشد. بار دوم شست دید باز کثیف است بار سوم که خواست بشورد رو به میت کرد و گفت" یا اولیاء الله خویش و قوم نداشتید آیا آب هم نبود که بدنتو بشوری؟"
اولیاء الله برخاست و رو به مرده شور کرد و گفت" تو کاری به تمیز نبودن من نداشته باش بلکه به وظیفه ات عمل کن".
مرده شور که می دانست مرده شوری کاریست مکروه متوجه شد که این مرده حتی ابتدایی ترین آموزه های دینی نمی داند و دست از شستن برداشت و بیرون رفت.
مرد خیر که در آن نزدیکی ها بود تعجب کرد و از مرده شور علت ترک غسالخانه را پرسید. مرده شور داستان را تعریف کرد و بار دیگر پولی داد تا غسل و دفن مرده به پایان برسد.
آقای افشار زاده طوری رفتار نکنید که آن آقای مترجم پس از چندین ماه تدریس نا امید شود و بپرسد" آقای معاون تربیت بدنی ریاست جمهوری ورزش بلد نیستی آیا یک زبان خارجی در این 30 سال نمی توانستی یاد بگیری و حال که سنت به 50 رسیده می خوای زبان یاد بگیری؟ "
توصیه من به شما این است بیخودی پول هزینه نکنید چون 50سالگی زمان فراگیری زبان نیست و مترجم کاری نمی تواند بکند. از رییس شورای المپیک آسیا خواهش کنید لطفی کنند و کرسی را به آقای علی آبادی اعطا کند البته در آنجا نیز شبیه غسالخانه هزینه هایی باید پرداخت کرد ولی چهار چشمی باید مواظب باشید که کرسی 6دانگ کسب شود اگر آقای کردان را با خود ببرید ایشان فوت فن کار را خوب بلد است و موفق هم خواهد شد. البته حتما آقای عباسی نیز باید در کنارش باشد تا هزینه ها به موقع پرداخت شود. ضمن اینکه کردان دکترایش را از آکسفورد گرفته و زبان نیز بلد است و اصلا یک کاری کنید و آن اینکه کردان را به جای علی آبادی معرفی کنید ولی در موقع گرفتن کرسی عکس آقای علی آبادی را بدهید. از آنجاییکه هیچکدام از این دو اصولگرا سر رشته ای در ورزش ندارند جا دارد کردان در مذاکراتشرکت کند ولی صحبتی نکند. چون ممکن است بحث واجب بودن تدریس زبان انگلیسی و سپس مکروه بودن آن برای افراد بالای 50 سال پیش آید.
ملت ما وقتی داشت احمدی نژاد رو انتخاب می کرد باید پی همۀ این مسایل رو به تن می مالید