آخرین بازی هفته بیستم رقابتهای لیگ برتر فوتبال ایران بین استقلال و پرسپولیس به انجام رسید و ۲ تیم به تساوی بدون گل رضایت دادند تا همچنان فاصله آنها سه امتیاز باقی بماند. شاید این بازی از نظر بسیاری از کارشناسان فوتبال یک بازی کسل کننده و شاید حوصله سر برترین دربی چند سال اخیر تهران بود، اما بدون شک پشت این چهرهی کسالت بار یک پیروزی بزرگ برای جواد نکونام وجود داشت. ۱ امتیازی که باعث شد فاصله با قرمز پوشان حفظ شود به همراه یک کلین شیت.
اما چرا کلین شیت برای نکونام به اندازهی برد اهمیت داشت؟ از فصل قبل سازمان لیگ قانون تفاضل گل را حذف و به جای آن قانون بازی رودرروی را وضع کرد. یعنی اگر ۲ تیم در پایان فصل امتیازاتشان برابر شود، تیمی در جایگاه بهتر قرار میگیرد که در ۲ دوئل برگزار شده عملکرد بهتری داشته است.
سرخابیهای پایتخت ۲ بازی خود در لیگ بیستوسوم را برابر یکدیگر به انجام رساندند. دیدار رفت به میزبانی پرسپولیس با تساوی یک بر یک خاتمه یافت و مسابقه برگشت بدون اینکه گلی زده بشود، با تساوی صفر بر صفر تمام شد. در این شرایط که ۲ پیکار برندهای نداشته، باید به تفاضل گل بین ۲ تیم در این ۱۸۰ دقیقه رجوع کرد که نمایش استقلال نسبت به رقیب سنتیاش بهتر بوده است. تیم تحت هدایت جواد نکونام در بازی رفت که میهمان بود یک گل به ثمر رساند، اما شاگردان اوسمار ویرا موفق نشدند در مسابقه برگشت که میهمان بودند، دروازه استقلال را باز کنند و به همین خاطر، آبیها در پایان فصل و در صورتی که امتیازات یکسان باشد، در رتبه بالاتری میایستند.
پس میتوان گفت فارغ از فاصله سه امتیازی که استقلال با نزدیکترین رقیبش در جدول حفظ کرد، آنها حالا یک امتیاز پنهان را هم به اندوختههای خود اضافه کردند و این اجازه را به آنها میدهد تا فرصت یک اشتباه را در رقابت با پرسپولیس داشته باشند.