آخرین وضعیت «رویا»؛ درنای بلژیکی
به گفته مغلامرضا ابدالی «رویا» (درنای بلژیکی) در حال حاضر در فریدونکنار به سر می‌برد و امید می‌رود که در فصل سرما در کنار «امید» (تک درنای سیبری) قرار بگیرد.
وی اضافه کرد: در فصل سرما برنج‌ها برداشت و به زمین‌ها آب بسته می‌شود و پهنه‌های آبی به وجود می‌آید و پرندگان مهاجر برای زمستان گذرانی وارد تالاب می‌شوند. اگر «امید» وارد ایران شود، «رویا» را در کنار او قرار می‌دهیم.
ابدالی در پایان در پاسخ به این پرسش که اگر «امید» دوباره وارد ایران نشود، سرنوشت «رویا» چه خواهد شد؟ گفت: در این صورت کمیته تخصصی تشکیل می‌شود و در این باره تصمیم می‌گیریم.
زمستان سال ۱۳۸۶ بود که سه درنای سیبری وارد تالاب فریدونکنار شدند، اما یکی از درنا‌ها بر اثر شلیک گلوله شکارچیان از بین رفت. یک سال بعد در زمستان ۱۳۸۷ دو درنای سیبری باقی مانده یعنی «امید» و دیگری درنای ماده «آرزو» دوباره به فریدونکنار برگشتند. در آن سال نیز «آرزو» به دلیل نامعلومی از بین رفت و ناپدید شد.
«امید» تک دُرنای سیبری -که پرنده‌ای به‌شدت در معرض خطر انقراض و از خانواده «کلنگان» است - به عنوان آخرین و تنها بازمانده جمعیت غربی درنای سیبری به شمار می‌رود. پس از مرگ «آرزو» از زمستان سال ۱۳۸۷، این درنا ۱۴ سال پیاپی را به‌تن‌هایی صد‌ها کیلومتر پرواز و مهاجرت زمستانه می‌کند چراکه یکی از خصوصیات درنا‌ها نوع همسرگزینی‌شان است که به‌صورت تک‌همسری هستند. اگر اتفاقی برای جفت آن‌ها بیفتد به‌سختی دوباره امکان جفت‌یابی برایشان مهیا می‌شود.
با این وجود سازمان حفاظت محیط زیست بهمن ماه سال ۱۴۰۱ تلاش کرد یک فرد درنای در اسارت را با «امید» همراه کند. این درنا از مرکز تکثیر و حفاظت درنا در کشور بلژیک به ایران وارد و در تالاب بین‌المللی فریدونکنار رهاسازی شد و «رویا» نام گرفت. ۱۳ اسفند «امید» و «رویا» به اتفاق به سمت سیبری پرواز کردند، اما ۲۱ اسفند خبر رسید که «رویا» بعد از ۱۵۰ کیلومتر پرواز با درنای «امید» از سفر به سیبری جا مانده و در تنکابن فرود آمده است. جالب اینجاست که محیط زیست اعلام کرد درنای بلژیکی (رویا) پرورشی بوده و پیش‌بینی می‌شد که از سفر جا بماند! پس از دو روز «رویا» زنده‌گیری شد تا سال بعد در کنار «امید» قرار گیرد، ولی سال ۱۴۰۲ «امید» برای زمستان‌گذرانی به ایران نیامد که علت آن گرمای بیش از نرمال زمستان اعلام شد.
