آفتابنیوز : آفتاب: فائزه هاشمی رفسنجانی گفت: «با هنرتئاتر میتوان به سوی همدلی، همزبانی و متحد شدن مردم نسبت به بیگانگانی که میخواهند آنها را از هم دور سازند، حرکت کرد».
فائزه هاشمی در اجرای چهارشنبه -20 آبان ماه - اجرای نمایش «اسبهای پشت پنجره» گفت: «این نمایش هنرمندانه به صحنه آمد و به پدیدههای شومی همچون جنگ، اختناق و سرکوب با نگاهی آسیبشناسانه پرداخت شد. این پدیدههای نفرتبرانگیز در هر کجا که به وقوع بپیوندد، فجایع انسانی جبران ناپذیری را با خود برای مردم بیگناه آن اقلیم به ارمغان میآورند».
او ادامه داد: «آن چه در این نمایش مطرح میشود، نفرت از جنگ و دگماتیسم انسانهای نابخردی است که با تصمیمهای ناصواب خویش همه چیز را به ورطه نابودی میکشانند. در این نمایش به انسانیت انسانهایی پرداخته میشود که بلایایی همچون جنگ، شاکله خانواده آنها را از هم میپاشد».
هاشمی، پیام و اجرای ضد جنگ این نمایش را جهانشمول دانست و افزود: «فرقی ندارد که این پدیده شوم ( جنگ و خشونت ) در کجا به وقوع پیوسته است. مهم این است که این مسئله چه بلایایی بر سر انسان ها میآورد».
او خاطر نشان کرد: «متأسفانه در حال حاضر برخوردهای خشونتآمیز در جامعه زیاد شده است. نمونه بارز این برخوردها را میتوان در وقایع اخیر کشور جست و جو کرد که باعث کشتهشدن بسیاری از هموطنانمان شد و بسیاری را روانه زندان کرد. این برخوردهای دگماتیسموار ، تبعات سنگینی را به همراه دارد که اگر مدبرانه هدایت نشود، منجر به بروز فاجعه خواهد شد و برای نسلهای آینده آسیبهای روحی و روانی جدی را از خود به جا میگذارد».
هاشمی متذکر شد: «ما در در قرن بیست و یکم زندگی میکنیم و باید بکوشیم که بسیاری از مسائل دست و پاگیری که مردم را توسط آن محدود کردهایم، کنار بگذاریم تا جامعه به سوی نشاط و شادابی گام بردارد.ما باید به رأی و حقوق مردم احترام بگذاریم و برای رسیدن به دموکراسی، قوانین حقوق بشر را پاس بداریم و به آن پایبند باشیم».
او گفت: «متأسفانه این موارد حتی به شکل اولیه آن در کشور اعمال نمیشود و باید این سئوال را مطرح کرد که چرا از تاریخ که دائماً در حال تکرار شدن است، درس عبرت نمیگیریم»!
به گفتهی او در نمایش «اسبهای پشت پنجره» به شکل هنرمندانهای این پیام به تماشاگر منتقل میشود که جنگ بدترین ابزار برای دوام و بقای یک دولت و یا یک حکومت است . برای بقاء، دولتمردان نباید به سمت خشونت و نظامیگری حرکت کنند، زیرا مردم تاب چنین مسائلی را ندارند و به صورت صلحآمیز در مقابل این پدیدههای شوم ایستادگی میکنند و حقوقشان را مطالبه میکنند.
او اجرای این نمایش را روان و یکدست دانست و افزود: «بازیگران در نمایش کاملاً تأثیرگذار عمل میکنند. در سراسر اجرا لحظاتی خنده بر لب تماشاگر مینشست، اما در پی آن به مسائلی پرداخته میشد که عمیقاً به لحاظ انسانی در روح و روان تماشاگر تأثیر میگذاشت و او را وادار به تفکر میکرد».
او تصریح کرد: «هنرمند باید مسائلی که در پیرامونش به عنوان معضل میبیند را شناسایی و به صورت کاری خلاقانه به مخاطبش ارائه دهد زیرا زبان هنر بهترین ابزار برای انتقال مفاهیم بشری به جامعه است و در قلوب انسانها از تأثیرگذاری بالایی برخوردار است. هنرتئاتر، مادر همه هنرهاست و به دلیل ارتباط نفس به نفس آن با تماشاگران، بسیار تأثیرگذارتر از رشتههای هنری دیگر است».
او معتقد است که با هنرتئاتر میتوان جامعه را به سوی پویایی سوق داد و بسیاری از مشکلات و مسائلی که انسانها با آن درگیر هستند را مرتفع کرد. با هنرتئاتر میتوان به سوی همدلی و همزبانی و متحد شدن مردم نسبت به بیگانگانی که میخواهند آنها را از هم دور سازند، حرکت کرد. باید هنرتئاتر و تئاتر دیدن را در کشور نهادینه کرد و اگر چنین شود میتوان امیدوار بود که جامعه به سوی بالندگی گام برمی دارد.