فتح‌الله طاهری، هنرمندی که غریبانه درگذشت
فتح‌الله طاهری، هنرمندی است که سابقه ۶۰ سال تعزیه خوانی را در کارنامه هنری خود داشت.
او از کودکی به این حوزه وارد شد و بعد از ورود به تئاتر و سینما هم به تعزیه وفادار ماند.
مانند بسیاری از هم‌سالان خود کار هنری را با بچه‌خوانی در تعزیه آغاز کرده بود. احتمالا جادوی تعزیه با آن رنگ‌های سبز و سرخش او را هم مجذوب خود کرده بود. آن گونه که خودش گفته بود، اول سکینه‌خوان بود و بعدتر قاسم‌خوان و شمرخوان شد و همین تعزیه‌خوانی، سبب‌ساز ورود او به تئاتر و سینما شد.
ورودش هم به سینما با پروژه عاشورایی دیگر رقم خورد؛ «عاشورایی دیگر در کربلای ما» که به کارگردانی مجتبی شریعت‌پناهی که سال ۶۰ برای بنیاد شهید ساخته شد و در هفته دفاع مقدس به نمایش درآمد.
حالا، اما کمتر از یک ماه از درگذشت او می‌گذرد و در این روز که به نام امام حسین (ع) است، یادی کردیم از یکی از دوستداران او که ۶۰ سال در تعزیه کوشید.
طاهری در بستر بیماری نیز از دوران پرفروغ خود در این هنر یاد کرده بود؛ از روزگاری که بچه‌خوانی کرده بود و از ایام جوانی و تا رسیدن به شمرخوانی که کار دشواری است و گاه باید ناسزا‌های مردمان را هم پذیرا باشی.
حالا او نیز همچون چند تنی از دیگر همکاران خود در قطعه هنرمندان بهشت زهرا آرام گرفته است.
او که در دوران پرفروغ خود با داود فتحعلی‌بیگی نمایش‌های ایرانی بسیاری کار کرده بود.
طاهری در آخرین ماه‌های زندگی‌اش با مشکل پروستات و بیماری گوارشی دست به گریبان بود و هر از چندی در بیمارستان بستری می‌شد. خودش می‌گفت بختش بلند بوده که به واسطه کار کارمندی در بهزیستی از بیمه برخوردار است، هرچند که این بیمه هم کفاف هزینه‌های بالای درمان را نمی‌داد.
از کم‌توجهی مدیران هنری گله داشت و می‌گفت در مدت بیماری‌اش کسی حالی از او نپرسیده است و می‌گفت امیدش به خداست و دعای خیر مردم و شاید همین دعای خیر بود که سبب شد رنج بیماری برایش طولانی نشود و بعد از مدتی نه چندان طولانی، به آرامش برسد.
مشکلات او برای چندمین بار ثابت کرد که باید برای فعالیت مستمر و گذران زندگی هنرمندان نمایش‌های ایرانی و تعزیه‌خوان راهکار‌هایی اندیشید همچنانکه آنان بار‌ها گفته‌اند تعزیه‌خوانی ویژه ایام سوگواری نیست و برای تمام روز‌های سال، نسخه‌های تعزیه وجود دارد. ضمن اینکه باید فضایی فراهم کرد تا تجربیات نسل‌های گذشته به جوان‌تر‌ها منتقل شود، اما همواره از این مشکلات سخن می‌گوییم بدون اینکه راهکاری عملی برای حل آن بیندیشیم.
فتح‌الله طاهری یکی از چندین هنرمندانی است که با چنین مشکلاتی دست به گریبان بوده است و کاش پیش از اینکه شاهد کوچ دیگر هنرمندان این رشته باشیم، راه حلی بیندیشیم.
